Δεν έχει πλέον καμιά λογική να είμαστε νομιμόφρονες …

Άφεση αμαρτιών

 Η Τιτίκα των Αθλίων του Βίκτωρος Ουγκώ. Απλός συνειρμός. Εσείς κρατήστε το Αθλίων …

 Στις αρχές αυτής της εβδομάδας, έλαβα ένα e-mail από έναν καλό και πολύ παλιό φίλο (γνωριζόμαστε από τη δεκαετία του ’70) με θέμα: «Χαρίζεται… και μη χειρότερα!!! Ο παράδεισος των παρανόμων». Οταν το διάβασα, δεν πίστευα τα μάτια μου. Το ίδιο και ο αποστολέας. Είμαστε και οι δύο βέβαιοι ότι πρόκειται για fake news. Δεν μπορεί να είναι αληθινά. Αφού ανταλλάξαμε διάφορα μηνύματα και μπλέξαμε φίλους δικηγόρους για να βρουν αν το υποτιθέμενο κείμενο είναι αληθινό ή fake news, δυστυχώς πιστοποιήσαμε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι αυτά που διαβάσαμε και θα διαβάσετε και εσείς είναι απολύτως αληθινά και έχουν δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στο Τεύχος Γ΄ 883 / 8.9.2017 … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ , 13.05.2018).

Διαβάσαμε το άρθρο και φρίξαμε.

Δεν θέλω να έχω συμπατριώτες μου απατεώνες, παραχαράκτες, ληστές, εκβιαστές, εμπόρους ναρκωτικών, αναίσθητους αναισθησιολόγους, διαπλεκόμενα και εντολοδόχο μέλη πειθαρχιών συμβουλίων, βαριεστημένους δικαστικούς που κάνουν χρόνια να σκεφτούν και περισσότερα να αποφασίσουν, διοίκηση που ασχολείται με τους πολίτες αν θέλει και όταν βολεύεται, παπάδες καταχραστές δημοσίου χρήματος και πόρνους που ασελγούν σε κοριτσάκια  και χιλιάδες άλλα πράγματα εκτός λογικής και αρχών χρηστής διοίκησης.

Αλλά ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα κάνει υπουργός χρήση των εξουσιών που εκείνος και άλλοι παρόμοιοί τους διατύπωσαν σε νόμους ώστε να απαλλάσσει «νομίμως» επειδή έτσι θέλει και βολεύει αυτόν και την εξουσία που εκπροσωπεί.

Και αμέσως επιβραβεύει τους παρανόμους και τους αναγορεύει Έλληνες με δικαιώματα σαν τα δικά μου. Πρόκειται για ξέπλυμα βρώμικων πράξεων, με ή χωρίς βρώμικο χρήμα.

Να μου πει ο μοναδικός υπουργός Δικαιοσύνης και  Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Κοντονής, ο Τσίπρας και οι συν αυτώ (το κύριος δεν έχει πλέον καμιά αξία) εγώ γιατί πρέπει να είμαι  νομιμόφρων; Αφού μπορώ να είμαι απολύτως παράνομος και να μου δίνουν χάρη και να έχω προνόμια χωρίς να έχω υποχρεώσεις;