Πολιτικές διαστάσεις της κλιματικής αλλαγής ...

Εδώ και δύο δεκαετίες, πολύ πριν από το 2015 που υπεγράφη στο Παρίσι η διεθνής συνθήκη για την κλιματική αλλαγή, είναι γνωστό ότι εξελίσσεται ένας τεράστιος κίνδυνος. Εδώ και πολλά χρόνια, αναλύσεις δείχνουν ότι οι επιπτώσεις στις μεσογειακές χώρες θα είναι συγκριτικά πιο ισχυρές, με σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομία, στην απασχόληση, στην ανάπτυξη, στα εισοδήματα, στον αγροτικό τομέα και στον τουρισμό, στον υδάτινο ορίζοντα, στις ασθένειες, στην παραγωγικότητα, στα μεταναστευτικά κύματα, στη θνησιμότητα και σε πολλά περισσότερα.

                                             

Εδώ και καιρό, άλλες αναλύσεις δείχνουν ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής δεν θα είναι ομοιόμορφες για όλους. Πέρα από τη γεωγραφική θέση, αποφασιστικός παράγοντας είναι η αποτελεσματική διακυβέρνηση, η ικανότητα ανάπτυξης, η δημιουργία νέων κατάλληλων υποδομών, η προετοιμασία μιας χώρας για τον μετριασμό των επιπτώσεων σε ευαίσθητους τομείς και κοινωνικές ομάδες, οι εξειδικευμένες επενδύσεις, οι αλλαγές στο ενεργειακό σύστημα, η προσαρμογή σε νέες τεχνολογικές λύσεις, οι μεταβολές στο σύστημα εκπαίδευσης. Είναι μερικοί από τους παράγοντες που θα διαφοροποιήσουν την ένταση των αρνητικών επιπτώσεων στις επιμέρους χώρες. Οι επιπτώσεις δεν θα αφορούν μόνο την οικονομία. Θα προκαλέσουν εκτεταμένες και οδυνηρές κοινωνικές και πολιτικές αναδιατάξεις στο εσωτερικό και μεταξύ κρατών. Μπορεί αυτά που αναφέρω να φαίνονται πολλά, όμως είναι λιγότερα τόσο απ’ όσα πράγματι θα δούμε όσο και απ’ όσα πρέπει να κάνουμε … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 18:20, 8 Οκτωβρίου 2018).

Πολύ ωραία τα λέει ο κ. ΤΑΣΟΣ ΓΙΑΝΝΙΤΣΗΣ. Απλά και  Κατανοητά.

Αλλά γιατί όλοι οι άλλοι αρμόδιοι, αναρμόδιοι, υπεύθυνοι, υπουργοί, ΓΓ, σύμβουλοι, παρατρεχάμενοι και άλλοι πολλοί κρατικοδίαιτοι φωστήρες και τεμπέληδες σιωπούν.  Αντί να εργάζονται εντατικά και αποτελεσματικά να ενημερώσουν, να πληροφορήσουν και να εμπνεύσουν;

Αλλά  μάλλον δε ξέρουν τι τους γίνεται και έχουν ανικανότητα κατανόησης και δημιουργίας.

Είμαστε χαμένοι από χέρι και μας μένει μόνον, ο Παγκόσμιος Ιστός, ίσως και κάποια ΜΜΕ για πληροφόρηση, ενώ χρειάζονται δικές μας πρωτοβουλίες και μια περισσότερο υπεύθυνη στάση ζωής.  Όλων μας.