Το «δώρο» που κάνουν οι Ταλιμπάν στην Τουρκία …

Υποθέτουμε ότι τόσο ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας το γνωρίζουν. Τις τελευταίες ημέρες, με την πολιτική και θρησκευτική ηγεσία των Ταλιμπάν δεν συζητούν μόνον Αμερικανοί εκπρόσωποι της CIA, αλλά και Τούρκοι έμπιστοι του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν.

Και το καίριο ερώτημα είναι τι μπορεί να λένε με τους Ταλιμπάν, πέρα από τη σωτηρία κάποιων χιλιάδων Αφγανών, οι οποίοι τα είκοσι χρόνια που πέρασαν συνεργάστηκαν με τους Δυτικούς στην οικοδόμηση μιας καρικατούρας κράτους δικαίου … (ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, UPD:08:59, Τετάρτη, 08 Σεπτεμβρίου 2021 07:14).

Βρήκαμε το άρθρο του κ. Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου, ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Αλλά και τρομακτικό στις συνέπειές, αν επαληθευτούν ή επιβεβαιωθούν όσα τονίζει ο αρθρογράφος. Και δεν φαίνονται καθόλου ουτοπικά και επίσης δεν πρόκειται για αιθεροβάμονα δημοσιογράφο, αλλά για ψύχραιμη φωνή με σοβαρή και μακρόχρονη επαγγελματική διαδρομή. Άρα;

 

Ο Ερντογκάν έχει πλέον καθιερωθεί ως μαέστρος στις διεθνείς σχέσεις, εξαίρετος γεωπολιτικός αναλυτής και παίκτης, με επιδόσεις απαράμιλλες σε παγκόσμιο επίπεδο και είναι εθνικός ήρωας για τη χώρα του και εκατομμύρια Τούρκων. Ίσως των περισσότερων. Έτσι η Τουρκία και το τουρκικό πολιτικό σύστημα, ολόκληρο και χωρίς εξαιρέσεις, είναι μια συνεχώς διογκούμενη και διευρυνόμενη απειλή, κυρίως για την Ελλάδα. Και για άλλες χώρες. Αλλά η Ελλάδα ως μέλος της ΕΕ – και δεδομένου του επί 500 σχεδόν χρόνια Οθωμανικού ζυγού που επιβλήθηκε στη Ελλάδα - είναι ένα λουκουμάκι για την Τουρκία, που μπορεί εύκολα να την καταπιεί κυριολεκτικώς και έτσι να πατήσει με τη μπότα του και τη καρδιά της ΕΕ.

 

Έχουμε ξαναμιλήσει για την ευκολία με την οποία ο Ερντογκάν μπορεί να επιτεθεί και μάλιστα νικηφόρα επί της ΕΕ (βλέπετε π.χ. https://simpleandclear.blogspot.com/2020/03/blog-post_93.html , https://simpleandclear.blogspot.com/2020/06/blog-post_14.html και άλλες την ιδία χρονική περίοδο).

 

Η περίπτωση του Αφγανιστάν και η δυτική κουρελαρία όπως τουλάχιστον παρουσιάστηκε μετά την επίσημη τρεχάλα των ΗΠΑ να φύγουν από τους τόπους μαρτυρίου των πολιτών τους - δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε πολιτική άξια σεβασμού αρχών και αξιών, ούτε  στρατηγική αποχώρηση, ούτε ανθρωπιστική βοήθεια, ούτε καν τεχνική λύση. Το σίγουρο είναι ότι και πάλι ο Ερντογκάν βρίσκεται στο προσκήνιο, συνομιλεί ευθέως και ίσως με ανακούφιση πολλών κυβερνήσεων, αλλά αυτοί και άλλοι πολλοί εθελοτυφλούν και βλέπουν μόνον τη επανεκλογή τους και τα βραχυπρόθεσμα  και προσωρινά οικονομικά συμφέροντα της χώρας τους.

 

Η Ελλάδα βρίσκεται για μια ακόμα φορά επί ξύλου κρεμάμενη, ενώ εντός της χώρας γίνεται πανζουρλισμός ανισόρροπων κινήσεων, δηλώσεων, εκτόξευσης μίσους εναντίον όσων έχουν διαφορετική άποψη, με περιορισμένα οικονομικά μέσα και την εθνική ομοψυχία στα τάρταρα.

 

Τι μπορούμε να περιμένουμε άραγε. Ελπίζουμε να έχουν μείνει κάποιοι πατριώτες στην κυβέρνηση και στο πολιτικό σύστημα, ενώ ο λαός αν χρειαστεί να επιδείξει το πνεύμα και τα έργα του ’40!