Απορία … με αφορμή του Ολυμπιακούς Αγώνες …

Η Ελλάδα με τις θαυμάσιες θάλασσές της και τις όχι και τόσο ευκαταφρόνητες πλέον υποδομές δεν θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί στα αγωνίσματα του νερού; 

Τι άραγε φταίει; Οι πολλοί τεμπέληδες αρμόδιοι; Το εκπαιδευτικό σύστημα; Η παράλογη φορολογία του εξοπλισμού και των βασικών και αναγκαίων εξαρτημάτων; Η απαρχαιωμένη τεχνολογία; Η απουσία ή/και ανυπαρξία κατάλληλων ερευνητικών ομάδων επιστημόνων που θα συμπαραστέκονται και θα καθοδηγούν τους αθλητές; Η υποχώρηση του ερασιτεχνικού αθλητισμού; Οι ακατάλληλες και κοντόφθαλμες δημοτικές ηγεσίες; Η μη επιστημονική και έγκαιρη συντηρηση των υποδομών και η συμπλήρωσή τους με νέες και σύγχρονες;

 

Υπάρχει περίπτωση η μάλλον δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα; Κρίνοντας από τα πεπραγμένα της ηγεσίας επί διετία, μάλλον δε θα δούμε καμία αλλαγή προς το καλλίτερο.

 

Άσε που τώρα για όλους τους κυβερνητικούς παράγοντες το μείζον θέμα είναι η επιχείρηση εξυπηρέτησης των οικονομικών συμφερόντων της κερδοσκοπικής ανώνυμης ποδοσφαιρικής εταιρείας ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΑΕ.

 

ΥΓ: Ελπίζουμε να μην υλοποιηθούν τα σχέδια Μπακογιάννη - Μητσοτάκη - Αλαφούζου και να επικρατήσει η λογική. Και να διοχετευτούν τα τεράστια ποσά που απαιτούνται σε άλλες σοβαρές υποδομές που έχει αναγκη η χώρα

ΥΓ: Ευχαριστούμε τον αθλητή κ. Στάφανο Ντούσκο, εξ Ιωαννίνων ορμώμενο,  για το Χρυσό Μετάλλιο στην κωπηλασία (σκιφ)

H ακτινογραφία των αρίστων, το υδροκέφαλο δίδυμο πόλεων και η υπεροχή των κοριτσιών …

Κύριε διευθυντά 

Δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα από το υπουργείο Παιδείας οι βαθμολογίες που συγκέντρωσαν οι υποψήφιοι των φετινών Πανελλαδικών Εξετάσεων.  

Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις των ων ουκ έστιν αριθμός αλλαγών, πεδίον (ας πούμε) δόξης κάθε μεταρρυθμιστή υπουργού Παιδείας, δηλαδή όλων (φωτ. INTIME NEWS).

Όπως κάθε χρόνο, όμως, έτσι και φέτος το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο κατώτερο άκρο και στις βάσεις εισαγωγής, ενώ ελάχιστοι ασχολήθηκαν με το ανώτερο άκρο του φάσματος. Ετσι, αναμένοντας τα πλήρη στατιστικά στοιχεία για το 2021, θα επιχειρήσω να καλύψω εν μέρει αυτό το κενό, χρησιμοποιώντας δεδομένα από τα 600 νεαρά άτομα με τις υψηλότερες επιδόσεις στις Πανελλαδικές Εξετάσεις του 2020 και αναδεικνύοντας τρία σημεία τα οποία ενδεχομένως να χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής … 

 

Βρήκαμε ενδιαφέρον το περιεχόμενο της επιστολής προς την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του κ. ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΤΕΝΤΑΚΗ, Ομότιμου καθηγητή  (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,,17.07.2021 • 20:31).

Είναι από αυτά τα θέματα που δε συγκινούν κανένα και ιδίως τους κυβερνώντες της χώρας, και μάλιστα διαχρονικά.

Δε λέει τίποτε διαφορετικό άλλωστε ό κ. Κουτεντάκης, από όσα έλεγε και ο κ. Γεωργακόπουλος και σχολιάσαμε στην ανάρτηση

Δευτέρα, 12 Ιουλίου 2021

Γιατί μισούμε τα παιδιά; …

Θα αποκτήσει άραγε ποτέ το πολιτικό σύστημα, η πνευματική ηγεσία και οι ταγοί της χώρας τη δέουσα σοβαρότητα και αντανακλαστικά; Ισάξια μιας ευνομούμενης και προοδευτικής χώρας; Ώστε να αντιμετωπιστούν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία, η χώρα και οι πολίτες της, σε σχέση με τις άλλες κοινωνίες που βρίσκονται σε ενάρετο κύκλο;

Τα λέμε και τα ξαναλέμε, αλλά τίποτε το καινούργιο και σημαντικό δεν υλοποιείται. Η καθημερινότητα και μάλιστα η χειρότερη μορφή της, καθορίζει το αντικείμενο ενασχόλησης διοικητών, ανωτέρων στελεχών και η επανεκλογή στις επόμενες εκλογές του πολιτικού προσωπικού.

 

Που είναι οι φορείς που ασχολούνται με το μέλλον και τις προοπτικές της χώρας; Που είναι οι φορείς - συμπεριλαμβανομένων των 24 (ναι μην απορείτε 24!) πανεπιστήμων – που χρηματοδοτούνται αδρά, χωρίς ερωτήσεις και χωρίς καμιά αξιολόγηση και ποιο είναι το έργο τους σε μελέτες των προοπτικών της χώρας, Εδώ καλά καλά ούτε στατιστικά στοιχεία δεν είναι σε θέση και να συλλέξουν και να αναλύσουν, ακόμα και οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι. Πόσο μάλλον και να προτείνουν στρατηγικές αξιοποίησης του έμψυχου δυναμικού και του πλούτου της χώρας.

 

Η κατάρα της χώρας - το δημοσιοϋπαλληλίκι - έχει τόσο βαθιές ρίζες, που η εξαφάνισή του είναι έργο τιτάνιο και δυστυχώς κανένας δε θέλει να αναλάβει.

 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που με τυμπανοκρουσίες και λόγια πού άγγιζαν τις προσδοκίες του μεγαλύτερου μέρους των νομιμοφρόνων και σοβαρών πολιτών, μίλησε για επιτελικό κράτος και επιτελική κυβέρνηση, κατάντησε να είναι πολυπληθής λόχος, με ομοιόμορφες στολές, αλλά εντελώς διαφορετικά μυαλά και συμπεριφορές. Το μόνο που μας σώζει είναι η εναρμόνιση με τις Ευρωπαϊκές πολιτικές και τα πρόστιμα που επιβάλλονται και πληρώνονται ευχαρίστως από τις κυβερνήσεις, παρά το γεγονός ότι η επίλυση των προβλημάτων κοστίζει πολύ λιγότερο. Ωστόσο τα κατεστημένα συμφέροντα εξακολουθούν και υπαγορεύουν τις σχετικές συμπεριφορές του πολιτικού συστήματος και ελέγχουν όλες του τις κινήσεις.

 

Δείτε τι φασαρία ξεσηκώνει η προοπτική απολύσεως ακατάλληλων, ακόμα και επίορκων δημοσίων υπάλληλων που συμπεριφέρονται όπως θέλουν αγνοώντας, λογική, υποχρεώσεις, επιστημονικές διαπιστώσεις και δεοντολογία.

ΥΓ: Βέβαια εγώ υποστηρίζω ότι πρέπει να ασχολούμαστε με τους αποφοίτους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και των ικανοτήτων των και όχι με τις επιδόσεις των υποψήφιων στις εισαγωγικές εξετάσεις. Στοιχεία κατ΄ εμάς άχρηστα, γιατί δε μετρούνται έτσι ούτε οι δυνατότητες παροχής εκπαιδευτικού έργου, ούτε τα προσόντα που αποκτούν οι απόφοιτοι

Η Ιατρική Σχολή – επισήμως Τμήμα Ιατρικής - του ΕΚΠΑ και πάλι στην επικαιρότητα …

Στην ενότητα ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΑΠΟΨΗ της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ δημοσιεύτηκε στις 7 Ιουλίου 2021, η άποψη του ομότιμου καθηγητή Χειρουργικής, Πανεπιστήμιου Αθηνών.  κ. Διονυσίου Βώρου, υπό το τίτλο «Η Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ στον 21ο αιώνα» 

Η Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ έχει σε μέγεθος αριθμό διδακτικού προσωπικού και υποδομών τουλάχιστον διπλάσιο των ιατρικών σχολών του σύγχρονου κόσμου και τριπλάσιο των νέων δικών μας σχολών (φωτ. ΑΠΕ-ΜΠΕ).

Η επιστολή είναι ευθεία απάντηση στα χιλιοτραγουδισμένα επιτεύγματα του περίφημου πανεπιστημίου Αθηνών, που κατά τον κ. Αθανάσιο Μελέτιο Δημόπουλου, πρύτανη επί 2 θητείες, κοσμούν το ευαγές ίδρυμα. Τα μαθαίνουμε από την προνομιακή προβολή που επιφυλάσσει η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στο ίδρυμα και τον πρύτανή του.

Αλλά τα θέματα που φέρνει στη δημοσιότητα ο ομ. καθ. κ. Βώρος δημιουργούν ερωτήματα και απογοήτευση.

Ως μέλος του ευαγούς ιδρύματος επί 38 έτη με λύπη μας συμφωνούμε με τις συγκεκριμένες διαπιστώσεις και του κ. Βώρου και ευχόμαστε, επί τέλους να σταματήσει  η ωραιοποίηση. Και το πανεπιστήμιο Αθηνών, το περίφημο Αθήνησι, να αποκτήσει γρήγορα και αποτελεσματικά σύγχρονες δομές και περιεχόμενο και να αφοσιωθεί στα εκπαιδευτικά του καθήκοντα και στην χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες έρευνα και καινοτομία και στη συμβολή στη  προσπάθεια κατάκτησης από την Ελληνική Κοινωνία ενός ενάρετου κύκλου.

Εν ολίγοις, σύγχρονα προγράμματα σπουδών, κτηριακές εγκαταστάσεις άξιες μιας Ιατρικής Σχολής του εξωτερικού (που ντρέπεσαι να πατήσεις και προφανώς σέβεσαι), εργασιακούς χώρους καθαρούς, σύγχρονους, αξιοπρεπείς, ευχάριστους και λειτουργικούς, εργαστήρια εξοπλισμένα με τελευταίου τύπου τεχνολογικά εργαλεία, περιβαλλόμενα από χώρους με αντάξιο πανεπιστημίου περιβαλλοντικό αποτύπωμα και αισθητική.

Με προσωπικό σε λογικούς αριθμούς, απόλυτα αφοσιωμένο στην εκπαίδευση, την έρευνα και το πρωτοποριακό κλινικό έργο. Δε χρειάζεται η Ιατρική Σχολή για να διαπρέψει καθηγητές βουλευτές, υπουργούς, πρόεδρους, κομματικούς κομισάριους, ανθρώπους με έντονη ή αποκρυπτόμενη κομματική εξάρτηση και αρμοδιότητες, εργαζόμενους χωρίς αξιολόγηση και χωρίς διακεκριμένη επιστημονική παρουσία στους διεθνείς επιστημονικούς κύκλους. Δε χρειάζεται προσωπικό με ιδιωτικά ιατρεία που δουλεύουν δίπλα σε νοσοκομεία νυχθημερόν. Προσωπικό που απεχθάνεται τις τεχνολογικές εξελίξεις στους χώρους εργασίας και στην εξοικείωση των ιδίων με αυτές, επιμένοντας μόνον σε τεχνολογίες που καταλήγουν σε διεργασίες στις οποίες γίνονται ασαφή τα όρια μεταξύ δημοσίου λειτουργήματος και προσωπικού οφέλους.

Κατάλαβα. Θα με προτρέψετε να πάψω να είμαι αιθεροβάμων και να προσγειωθώ στην  πραγματικότητα. 

Δε θα το κάνω κύριοι και κυρίες. Ως ελεύθερος άνθρωπος έχω το δικαίωμα να υποστηρίζω τις απόψεις μου. Ακόμα και αν χαρακτηρίζονται από πολλούς ως όνειρο θερινής νυκτός. Αυτά που προαναφέρθηκαν εφαρμόζονται σε πάρα πολλά σημεία του πλανήτη, σε χώρες, κράτη, και κοινωνίες που σέβονται τους εαυτούς τους. Και τα παιδιά τους.

Εδώ επικρατούν οι νόμοι της ζούγκλας και του χάους. Και αυτά πρέπει να πολεμηθούν άμεσα και αποτελεσματικά. Μόνον τότε θα προκόψει πραγματικά η χώρα.

Πώς μιλάμε για την COVID (με ή χωρίς γνώσεις) …

Η πανδημία έχει αποκαλύψει πολλές αδυναμίες και ανεπάρκειες κρατικών μηχανισμών, υπερεθνικών οργανισμών, εκπαιδευτικών συστημάτων και, βέβαια, αδυναμίες στην ικανότητα ολόκληρων λαών να ανταποκρίνονται σε κρίσεις. Αλλά μία από τις σημαντικότερες αδυναμίες, που έχει γίνει πεντακάθαρη, είναι το θέμα της επικοινωνίας. Το πώς μιλάμε μεταξύ μας και το πώς μιλάνε οι ειδικοί στους μη ειδικούς γι’ αυτό που μας συμβαίνει. Σε αυτό τον τομέα ζούμε ένα διαρκές, παγκόσμιο Βατερλώ.

Το βλέπετε. Το διαβάζετε. Κάθε μέρα λάθη· στις ειδήσεις, στις ανακοινώσεις των ειδικών, στον δημόσιο διάλογο. Στο ποια στοιχεία επικοινωνούμε και πώς. Στο πώς εξηγούμε γιατί οι πολίτες πρέπει να κάνουν το ένα πράγμα και όχι το άλλο. Στο πώς περιγράφουμε τον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, στο πώς αναλύουμε τις πιθανότητες και τα στατιστικά, στο πώς παρουσιάζουμε τα δεδομένα και πώς ερμηνεύουμε τι σημαίνουν … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΑΠΟΨΕΙΣ. 03.07.2021 • 20:57).

Διαβάσαμε με μεγάλο ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Θοδωρή Γεωργακόπουλου, στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 3ης Ιουλίου 2021. Επισημαίνει μια πραγματικότητα που είναι μεταξύ άλλων, μια αθεράπευτη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα και επιβραδύνει και ίσως αναστέλλει την εξέλιξη της Ελληνικής κοινωνίας προς τον εκσυγχρονισμό και την αναζήτηση ενός ενάρετου κύκλου.

Το δικό μας συμπέρασμα – πράγμα που έχουμε επισημάνει πολλές φορές παλαιότερα – είναι η έλλειψη γνώσεων. Όταν δεν έχεις γνώσεις, αλλά έχεις πτυχία, γίνεσαι και επιπόλαιος και αυθάδης και επικίνδυνος. Και δυστυχώς ούτε και η ακαδημαϊκή κοινότητα και αυτοί που έχουν πραγματικά γνώσεις ασχολούνται συστηματικά για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση.

Έχουμε επισημάνει στο παρελθόν ότι άλλο πράγμα είναι η ενημέρωση, άλλο η πληροφόρηση και άλλος οι γνώσεις. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα μπορεί να προσπαθεί για ενημέρωση και πληροφόρηση αλλά αποτυγχάνει οικτρά να εφοδιάσει με γνώσεις τους νέους και όλους όσους επιδιώκουν να τις αποκτήσουν σε οποιασδήποτε περίοδο της ζωής τους. Ούτε και με το νέο νομοσχέδιο που προωθεί η υπουργός Παιδείας, φαίνεται να γίνεται σοβαρή προσπάθεια προς αυτή τη κατεύθυνση.

Εν τάχει και πάλι βασικές προτάσεις προς επίλυση του προβλήματος:

• 1.    Η Εκπαίδευση στις Περιφέρειες
• 2.    Πλήρη και αποκλειστική απασχόληση του ακαδημαϊκού προσωπικού
• 3.    Άμεση και υπεύθυνη εμπλοκή των γονέων στα εκπαιδευτικά δρώμενα
• 4.    Ο συνδικαλισμός στην εκπαίδευση δεν ασχολείται με το περιεχόμενό της. Ευπρόσδεκτες προτάσεις ως εκπαιδευτικών
• 5.    Νέα σχολικά κτήρια ως πυρήνες Πολιτισμού στη κοινότητα
• 6.    Αποκλειστική ενασχόληση των μαθητών προς απόκτηση γνώσεων, περιορισμός της ενημέρωσης και πληροφόρησης στα αναγκαία
• 7.    Λιγότερα ΑΕΙ, περισσότερα Κέντρα ή/και προγράμματα Αριστείας
• 8.   Αξιολόγηση όλων και παντού

Από το «δημοκρατικό 5» στο «δημοκρατικό 1» …

Το ιδιαίτερα ισχυρό (λόγω του Πολυτεχνείου) φοιτητικό κίνημα της εποχής αντέδρασε. Άτυπα φοιτητικά συμβούλια προχώρησαν στη δική τους «αποχουντοποίηση». Οπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, στο μάτι του κυκλώνα βρέθηκαν και καθηγητές που δεν είχαν σχέσεις με τη δικτατορία αλλά ήσαν αυστηροί στις βαθμολογίες τους ή απλώς συντηρητικοί. 

Αρκετοί από αυτούς, για να επιβιώσουν, καθιέρωσαν το λεγόμενο «δημοκρατικό 5». Ασχέτως δηλαδή των επιδόσεων, βαθμολογούσαν με τον ελάχιστο προβιβάσιμο βαθμό και είχαν το κεφάλι τους ήσυχο από φοιτητικές αντιδράσεις. «Δικαιούχοι» ήσαν συνήθως οι συνδικαλιστές των φοιτητικών παρατάξεων. Υπήρχαν όμως και περιπτώσεις που βαθμολογούνταν με το «δημοκρατικό 5» όλοι οι φοιτητές που είχαν δηλώσει κάποιο μάθημα … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΠΟΨΗ, 08.06.2021 • 20:21).

Διαβάσαμε το άρθρο του κ. Συρίγου και θυμηθήκαμε τη δική μας περιπέτεια στην Ιατρική Σχολή του Αθήνησι.

 

Ήταν η μακρινή εποχή του 1977 ή 1978. Είχα διοριστεί το 1977 ως Επιμελητής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, κατόπιν της απόφασης της Σχολής να αναθέσει σε Φυσικούς μέλη της, τη διδασκαλία της Φυσικής στους πρωτοετείς φοιτητές της. Μέχρι τότε η διδασκαλία είχε ανατεθεί στην Έδρα Φυσικής της Φυκομαθηματικής Σχολής του ΕΚΠΑ.

 

Είμαστε τότε 3 νέοι με ενθουσιασμό και διάθεση να κάνουμε το καλύτερο δυνατό και να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των ανωτέρων μας.

 

Οργώσαμε τη διδασκαλία, Εργαστήρια και πιστεύουμε ότι το αποτέλεσμα ήταν θετικό. Ως παράδειγμα αναφέρουμε ότι στις εξετάσεις δίναμε 30 ερωτήσεις από όλη την διδακτέα ύλη, σε υλικό που αποφασίζονταν ακριβώς πριν την ώρα των εξετάσεων. Το ίδιο περιεχόμενο έπαιρνε ο τέταρτος φοιτητής στην ίδια σειρά του αμφιθεάτρου, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση αντιγραφής. Οι απαντήσεις έπρεπε να δοθούν στο συγκεκριμένο κενό που υπήρχε ανάμεσα στις ερωτήσεις, στις κόλες με τα θέματα που δίδονταν στους φοιτητές. Καμία σύγκριση με το σημερινό σύστημα.

 

Κάποια μέρα είχα τη φαεινή έμπνευση, συζητώντας με φοιτητές να υπερασπιστώ την άποψη ότι η βάση στις σπουδές τις Ιατρικής Σχολής έπρεπε να είναι το 7 ή 8 και όχι το 5.

 

Αμέσως «φοιτητές» με έβγαλαν σε «εφημερίδα τοίχου» – μόδα της εποχής – με καταγγελίες ότι ο Σωτηρίου παρανόμως βάζει τη βάση στο 7.

 

Ευκαιρίας δοθείσης εξήγησα ότι ο Νόμος λέει ότι η βάση επιτυχίας είναι το 5 και η Σχολή το έχει υιοθετήσει και άρα κανένας δε μπορεί να κάνει διαφορετικά. Τράβηξα της ψυχής μου τον τάραχο. Κλήθηκα σε απολογία, ενώ άρχισαν να γράφουν και εφημερίδες για θέματα (άφηναν να εννοηθεί ότι επρόκειτο για σκάνδαλα) που φορούσαν το πανεπιστήμιο (π.χ. ίδια περιούσια, καταχρήσεις, …) και τα συνέδεαν με τη δική μου «επέμβαση» ενάντια στα καθιερωμένα. Όλα προφανώς ήταν κατευθυνόμενα.

 

Η επίθεση με ταρακούνησε. Είδα τα πράγματα όχι πλέον από τη δική μου σκοπιά και τις ηθικές και δεοντολογικές αρχές, αλλά υπό εκείνες τις συνθήκες που επέβαλλε το καθηγητικό κατεστημένο. Θα σταματήσω εδώ και δε θα πω περισσότερα.

Μάλλον οι Ιατρικές Σχολές στην Ελλάδα πρέπει να υιοθετήσουν την παλιά πρότασή μας αν θέλουμε να αναβαθμίσουμε τις σπουδές και να μιλάμε για αριστεία και αξιοκρατία. Εμπρός λοιπόν. Να μπει η βάση επιτυχίας στο 8! Και οι σχολές από 7 που λειτουργούν σήμερα να περιοριστούν στις 3!

 

Ταύτα και εμμένω …

Το «νέο», ελπιδοφόρο Εθνικό Σύστημα Υγείας στη χώρα μας …

Έχουν περάσει σχεδόν 40 χρόνια από την ίδρυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) στη χώρα μας. Παρ’ όλα τα κατά καιρούς προβλήματά του, είναι ένα οργανωμένο δημόσιο σύστημα υγείας που λειτούργησε και λειτουργεί σαν δίχτυ ασφαλείας για όλους μας.

                                                

Παράλληλα, έχουμε λίγο ή πολύ διασυνδεδεμένες με αυτό επτά πανεπιστημιακές Ιατρικές Σχολές, μία σε κάθε μείζονα περιφέρεια της χώρας, που παρά τις οικονομικές και άλλες δυσκολίες των τελευταίων χρόνων, εξακολουθούν να παρέχουν υψηλής ποιότητας κλινικό, διδακτικό και ερευνητικό έργο. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας διαθέτει μεγάλα κεντρικά και περιφερικά νοσοκομεία, και καλύπτει κάθε γωνιά της χώρας, με μικρότερα νοσοκομεία, κέντρα υγείας και αγροτικά ιατρεία και στα πιο απόμακρα μέρη. Ο ευπαθής πληθυσμός της χώρας καλύπτεται θεωρητικά από το ελληνικό Δημόσιο και μπορεί, αν το γνωρίζει, να διεκδικεί τα δικαιώματά του στη φροντίδα, ενώ υπάρχουν άξιες εθελοντικές οργανώσεις που προσπαθούν να καλύψουν τα τυχόν κενά … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΠΟΨΗ , 05.06.2021 • 04:36).

Διαβάσαμε το άρθρο του ομοτίμου καθηγητού κ. Γεωργίου Χρούσου με ενδιαφέρον αλλά δε βρήκαμε τα στοιχεία εκείνα που περιμέναμε και μας είχε προϊδεάσει ο τίτλος του άρθρου.

Φυσικά και συμφωνούμε με τα περιλαμβανόμενα στο άρθρο που αποτελούν προφανώς το απαύγασμα μιας μακροχρόνιας εξαιρετικά επιτυχημένης σταδιοδρομίας, στο εξωτερικό, στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και τη διεθνή Ιατρική σκηνή.

Οι απόψεις του κ. Χρούσου συμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό με τις απόψεις που έχουμε διατυπώσει εδώ και πολλά χρόνια στο Ημερολόγιο Απλά και Κατανοητά, με μια σημαντική διαφορά.

 

Ο εξαιρετικός πράγματι κ. Χρούσος δεν κάνει ουδεμία μνεία στην ανάγκη καθολικής χρήσεως Ηλεκτρονικών Φακέλων Υγείας των πολιτών.

 

Από το τίτλο πιστέψαμε ότι πρόκειται να περιγραφούν τα βασικά συστατικά που περιλαμβάνει το νέο σχέδιο του ΕΣΤΥ που έχει επεξεργαστεί η κυβέρνηση και πρόκειται να τεθεί σε διαβούλευση και τελικό σχεδιασμό, προς υλοποίηση.

 

Δυστυχώς πέσαμε έξω για μια ακόμα φορά.

 

Ας είναι . Και πάλι θα περιμένουμε για καλύτερες ημέρες στη καθημερινότητα των νομιμοφρόνων πολιτών

ΥΓ: Διαβάσαμε μέρες αργότερα και την επιστολή του κ. ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΔΟΣΙΟΥ στην εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και τη βρήκαμε εύστοχη και άξια προσοχής (αν και διαπιστώνει και εκείνος μια θλιβερή πτυχή του θρυλικού και απροσάρμοστου ΕΣΥ) «Ναι μεν, αλλά για το «νέο ΕΣΥ»

Επιστολή προς τον υφυπουργό κ. Ε. Συρίγο … (στάλθηκε με ηλ. ταχ, στις 26/1/0221) …

 Αξιότιμε κ. Συρίγο,

Δεν πρόλαβα την περίοδο διαβούλευσης του Νομοσχεδίου για την Ανωτάτη Εκπαίδευση (οι 7 ημέρες είναι γελοία υπόθεση!).

 

Σας στέλνω τις κατ΄ εμέ βασικές αδυναμίες του συστήματος, που πρέπει άμεσα να διορθωθούν:

1. Πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των Μελών ΔΕΠ των ΑΕΙ. Αν κληθεί μέλος ΔΕΠ να υπηρετήσει κυβερνητικές θέσεις ή άλλους δημόσιους φορείς θα πρέπει πρώτα να παραιτηθεί από μέλος του ΑΕΙ. Θεσπίζεται νέο σύστημα απολαβών και λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι εξασφαλίσεις (εισροή) πόρων από ανταγωνιστικά προγράμματα προέλευσης εκτός ιδρύματος
2. Μέλη ΔΕΠ που υποβάλλουν υποψηφιότητα για βουλευτές και δημοτικές θέσεις παραιτούντο πρώτα από τα ακαδημαϊκά τους καθήκοντα. Μπορούν να επιστρέψουν σε ακαδημαϊκή θέση μόνον κατόπιν εκλογής τους εκ νέου, εφόσον προκηρυχθούν θέσεις
3. Σταματούν οι προαγωγές των πανεπιστημιακών κάθε τριετία. Υπάρχει σχέδιο αύξησης των αποδοχών λόγω πολυετιών. Τώρα έχουμε ΑΕΙ μόνον καθηγητών, πολλών αναπληρωτών και ελαχίστων Επικούρων. Παγκόσμια πρωτοτυπία
4. Οι προκηρύξεις θέσεων θα περιλαμβάνουν και ζητούμενο ερευνητικό πεδίο. Σήμερα το κάθε νέο μέλος ΑΕΙ έχει το δικό του ερευνητικό πεδίο, πράγμα που σημαίνει πολυδιάσπαση, αδυναμία δημιουργίας κρίσιμης μάζας, αυτονόμηση κλπ., κλπ.
5. Μονιμότητα μόνον στους καθηγητές πρώτης βαθμίδας. Οι άλλοι με συνεχείς 5ετίες και αξιολόγηση. Το ερευνητικό έργο να έχει μεγάλη βαρύτητα
6. Οι πανεπιστημιακές κλινικές δεν παρέχουν κλινικό έργο ρουτίνας. Για την εκπαίδευση των φοιτητών μπορούν να δημιουργηθούν συστήματα συνεργασίας με τους κλινικούς ιατρούς του ΕΣΥ
7. Ενεργοποιούνται οι Εσωτερικοί Κανονισμοί Λειτουργίας των ιδρυμάτων και τηρούνται ευλαβικώς και με αυστηρότητα
8. Οι ΕΛΚΕ επανέρχονται αυστηρά στον αρχικό τους σχεδιασμό. Άλλες ανάγκες καλύπτονται από νέα σχήματα χρηματοδότησης
9. Δεν αναγνωρίζονται στις πανεπιστημιακές σπουδές θέματα παράλληλης εργασίας,  οικονομικής αδυναμίας και μετάγραφες. Τα πανεπιστήμια (μέσω ειδικού προγράμματος) χορηγούν υποτροφίες και δάνεια για όλους
10. Δεν επιτρέπονται κομματικές  οργανώσεις εντός των ΑΕΙ, μόνον επιστημονικές οργανώσεις φοιτητών. Στις σχολές κοινωνικών επιστημών πολιτικές εκδηλώσεις επιτρέπονται μόνον εφόσον είναι μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος. 

Σας στέλνω επίσης και τις προτάσεις μου για την Ιατρική Σχολή Αθηνών (https://simpleandclear.blogspot.com/2020/12/13-2020-2228.html), το Ασκληπιείο Πάρκο Αθηνών (http://asclepieion.mpl.uoa.gr/parko/ ), την Πύλη Υγείας (https://simpleandclear.blogspot.com/2020/04/blog-post_10.html ).

 

Επίσης συμφωνούμε με την αστυνόμευση (νέα αστυνομική δύναμη όμως;) , το ν+2, τη διαγραφή αμέσως όλων των «φοιτητών» μετά από ν+5 έτη την αύξηση του επιπέδου σπουδών στα διεθνή πρότυπα, τη Δημόσια Κοινωνική Εταιρική  Ευθύνη, τη δημιουργία θέσεων επίσημων εκπροσώπων επικοινωνίας των ΑΕΙ Σχολών και Τμημάτων με τους πολίτες. Τη θέσπιση ειδικών εκπομπών στα ΜΜΕ για θέματα που αφορούν τη κοινωνία και τους πολίτες (βλέπετε και ΔΚΕΕ ανωτέρω), ενώ δε θα είναι συμβατές με την επιστημονική δεοντολογία η εμφάνιση μελών ΔΕΠ σε Δελτία Ειδήσεων, όποτε το επιθυμούν οι διοικήσεις των ΜΜΕ), κα.

 

Ελπίζουμε ότι η επιστολή μου αυτή δεν θα καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων ή κατ΄ ευθείαν στα σκουπίδια.

Απορία και ίσως και πρόβλεψη …

Μήπως η πανδημία και οι συνέπειές της κάνουν τους γονείς πολίτες και τους νέους να αναθεωρήσουν τη κοσμοθεωρία τους και έτσι να μειωθεί η ζήτηση για πανεπιστημιακές σπουδές;    

Μιλάμε για αυτές βέβαια που προσφέρει το ελληνικό γκουβέρνο και μπορεί να αποκτήσει την ιδιότητα του φοιτητή, ακόμα και νέος αγράμματος με επιδόσεις δημοτικού. 

Χωρίς χρονοτριβή τα ελληνικά ΑΕΙ πρέπει να γίνουν πανεπιστημιακού επιπέδου, όπως αυτό αερίζεται διεθνώς!

Θα συνεχίσουμε να φωνάζουμε 4 …

 

Η Ε&Τ δεν μπορεί να προχωρήσει από μόνη της. Εκείνα τα Κέντρα Αριστείας που πρέπει να δημιουργηθούν τι έγιναν; Ποιος τα διπλοκλείδωσε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και για ποιο λόγο;

Υπάρχει άραγε ακόμα ελπίδα;

Είδαμε σήμερα στην ΝΕΤ την εκπομπή με το διαγωνισμό για τα Ευρωπαϊκά βραβεία νέων μουσικών.

Ο νεαρός κ. Γραμμένος από την Κέρκυρα, που απόσπασε το πρώτο βραβείο, μας έδωσε τη δυνατότητα να ονειρευτούμε και να πείσουμε τον εαυτό μας ότι η απληστία, η βουλιμία, οι εγκληματικές πράξεις και η καταστροφή που προκαλούν στη χώρα και τους νέους της η μηντιακή και η πολιτική αλητεία δεν έχουν ακόμα ευτυχώς εξαφανίσει ορισμένα ίχνη αξιοπρέπειας και πολιτισμού.

Οι προανφερεθέντες δεν είναι Ελλάδα, αλλά απάτριδες, τσαρλατάνοι, κομπογιανίτες και βρωμεροί φασίστες που επιδιώκουν την πάσει θυσία διάλυση της Ελλάδος. Αν κάνουμε λάθος, ας μας αποδείξουν ότι είναι σε θέση να κάνουν και θετικό έργο και ας μας εξηγήσουν το πρόγραμμά τους.

Εμείς το μόνο που βλέπουμε είναι καταστροφή λίγη λίγη ή σε μεγάλες δόσεις και προαγωγή των γόνων τους για να καταλάβουν τις επόμενες θέσεις.

Προς το παρόν η Σκύρος καίγεται και φυσικά θα ακολουθήσουν όλοι οι πράσινοι ακόμα θύλακες της Ελλάδος.

Κέντρα αριστείας. Τι είναι και αυτό πάλι;

Δείτε για παράδειγμα τα ζαχαροπλαστεία (το ίδιο ισχύει σε μικρότερο βαθμό για τα κρεοπωλεία). Αυτό που έχει το καλύτερο μαγαζί (αισθητικά και καθαρότερο) και την καλύτερη ποιότητα προϊόντων έχει και την περισσότερη δουλειά.

Έτσι είναι και στην έρευνα. Το καλύτερο μαγαζί λέγεται κέντρο αριστείας. Έχει την περισσότερη δουλειά γιατί έχει τον απαραίτητο αριθμό ερευνητών υψηλού επιπέδου (κρίσιμη μάζα), έχει την καλύτερη ενημέρωση και διαχείριση πληροφοριών, πρωτοπορεί και παράγει καινοτόμα προϊόντα που όλοι επιθυμούν να αποκτήσουν και να αξιοποιήσουν. Έχει ορθολογική διαχείριση και προφανώς προσελκύει πόρους. Πρόκειται για θετικό κύκλο, σε αντίθεση με τον φαύλο κύκλο της ευμένειας (συνήθως πολιτικής) σε πρόσωπα και καταστάσεις που συνήθως καταρρέουν σύντομα.

Από το 1979 προσπαθήσαμε να πείσουμε την Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας να επενδύσει (με πόρους και μηχανισμούς) σε κέντρα αριστείας. Η μόνη καινοτομία που έγινε είναι αυτή των Ειδικών Λογαριασμών Διαχειρίσεως Κονδυλίων Ερεύνης (ΠΔ 432 του 1981). Από τότε έγιναν δεκάδες ερευνητικά κέντρα του φαύλου κύκλου που είτε φυτοζωούν είτε δεν παράγουν αξιοσημείωτο ερευνητικό έργο.

Έστω και τώρα – και με την αξιοποίηση των τηλεματικών τεχνολογιών – πρέπει να δημιουργηθούν κέντρα αριστείας και να διαλυθεί όλος ο άλλος μηχανισμός. Ουσιαστικά μιλάμε για επανίδρυση του συστήματος Έρευνας και Τεχνολογίας της χώρας