Η Ολγα ταξιδεύει κάθε Μάιο από την Αθήνα στην Κάνεβο, ένα μικρό ορεινό χωριό του Ρεθύμνου, για να περάσει τέσσερις μήνες στο σπίτι που αφήνει ξανά κλειστό το φθινόπωρο. Η πρώτη εβδομάδα ανήκει σε μια ιεροτελεστία που απολαμβάνει να τηρεί: «Καθαρίζω το σπίτι δωμάτιο δωμάτιο. Δεν με κουράζει αυτή η διαδικασία, αντιθέτως με χαροποιεί. Είναι σαν να ξαναβρίσκω έναν φίλο και τον φροντίζω. Εκείνες τις μέρες δεν θα πάω θάλασσα. Θα αφοσιωθώ στο να γίνει το σπίτι πάλι λειτουργικό» … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 15.08.2025 • 17:49).
Λέτε να ξαναζούμε την αναζωογόνηση της Ελληνικής υπαίθρου, έστω και όχι για όλο το έτος.
Τα στοιχεία που παρεντίθενται είναι σημαντικά και ενθαρρυντικά, ακόμα και αν αυτό δεν είναι ως πρώτη επιλογή αλλά απότοκο της δύσκολης οικονομικής καταστάσεως που βιώνουν στην Ελλάδα μεγάλοι αριθμοί Ελλήνων πολιτών και οικογενειών.
Με αφορμή τις πληροφορίες αυτές θέλουμε να κάνουμε μια πρόταση προς τη τοπική αυτοδιοίκηση, την κυβέρνηση, αλλά και κάθε άλλο πολίτη ή φορέα που μπορεί να συμβάλλει. Που ίσως βελτιώσει/ενισχύσει ακόμα περισσότερο την τάση επιστροφής των Ελλήνων για μεγάλο μέρος των διακοπών τους στα πατρογονικά εδάφη και στις εν πολλοίς εγκαταλελειμμένες πατρικές οικίες τους.
Η πρότασή μας: Κάθε χωριό ή και πόλη επεξεργάζεται ένα πρόγραμμα κατασκευής πισινών, διαφόρων τύπων, μεγέθους και προδιαγραφών, για μικρούς και μεγάλους. Προφανώς μέρη με πολλά νερά μπορούν να προχωρήσουν ευκολότερα και ταχύτερα, ενώ άλλα θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικά, λιγότερο ενθουσιώδη και με μικρότερες εγκαταστάσεις. Φυσικά θα πρέπει να μελετηθούν όλες οι δυνατότητες ανακύκλωσης και αξιοποίησης των υδάτων όταν χρόνος το επιβάλλει. Οι πισίνες αυτές δεν είναι απαραίτητο να έχουν τις προδιαγραφές ή τη μορφή των αστικών πισινών. Ίσως η συνεργασία με πανεπιστημιακές μονάδες και εξειδικευμένα ιδρύματα της Ελλάδος ή/και του εξωτερικού αποδώσουν πολύ καλούς καρπούς.
Περιμένουμε
τις αντιδράσεις των αναγνωστών, αλλά και των ράθυμων αρμοδίων αρχών προς τις οποίες
θα απευθυνθούμε …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου