Διαβάσαμε το άρθρο της κας ΚΛΕΑΣ ΜΟΡΙΑΝΟΥ στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 17ης Απριλίου 2021 και ταραχτήκαμε.
|
« …Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα δελτίο Τύπου για το σχέδιο νόμου για τα ζώα συντροφιάς. Όπως ήταν φυσικό, τα ΜΜΕ και το Διαδίκτυο κατακλύστηκαν από ενθουσιώδη άρθρα και απόψεις. |
Προσπάθησα
κι εγώ να μελετήσω το εν λόγω σχέδιο νόμου, αλλά… ανακάλυψα ότι δεν έχει
κυκλοφορήσει. Κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν το έχει διαβάσει και όμως όλοι έχουν
άποψη.
Oι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν πλέον δοκιμασμένους, επιτυχημένους νόμους με υγιείς βάσεις, πάνω στις οποίες χτίζουν την πολιτική για την προστασία των ζώων (φωτ. Shutterstock).
Το αρχικό
ενδιαφέρον έδωσε θέση σε μια ανησυχία που μεγάλωνε, καθώς, στα 21 χρόνια που
συμπλήρωσα στον χώρο της οργανωμένης φιλοζωίας, έχω διαπιστώσει ότι κάθε νέα
νομοθετική προσπάθεια καταλήγει σε αποτέλεσμα χειρότερο από της προηγούμενης. Η
αιτία είναι ότι ξεκινά πάντα από ένα σαθρό υπόβαθρο, χωρίς στόχο και ιδεολογία.
Η τωρινή
αφετηρία, ο νόμος 4039/2012, ταλαιπώρησε όσο κανένας άλλος το φιλοζωικό έργο,
ως κοινωνική δράση και ως προσωπική στάση ζωής. Ανεφάρμοστος, επί οκτώ έτη, με
εξουσιοδοτικές διατάξεις ακόμη ανεκτέλεστες και με τις υπηρεσίες να
«νομοθετούν» με εγκυκλίους, αποδυόμενες σε ένα αδιανόητο κυνήγι μαγισσών, εις
βάρος των φιλοζωικών οργανώσεων και αγνοώντας κακοποιούς και κακοποιητικές
συμπεριφορές …».
Δε κατατάσσομαι στους ακραιφνείς φιλόζωους, αν και κάνω ότι μπορώ να είμαι αρωγός και να
τα φροντίζω όταν βλέπω ανάγκες, εγκατάλειψη και κακή συμπεριφορά ανθρώπων.
Ωστόσο το άρθρο είναι μια ακόμα κραυγή αγωνίας για αυτό το
συνονθύλευμα που λέγεται δημόσια διοίκηση – προφανώς με σημαντικές εξαιρέσεις –
το οποίο απλά πηγαίνει στο γραφείο, εισπράττει παχυλό μισθό ακόμα και τις ημέρες
τις τραγικής οικονομικής κατάρρευσης και έχει άπειρα ευεργετήματα και ευνοϊκές
ρύθμισες που κάνει τους ανέργους έξαλλους και τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό
τομέα στη κυριολεξία να σιχτιρίζουν.
Φυσικά οι νομιμόφρονες φορολογούμενοι είναι τα υποζύγια εις
βάρος των οποίων οι στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων απολαμβάνουν και προσφέρουν
ελάχιστα.
Δυστυχώς κανένας υπουργός εσωτερικών και άλλοι συναρμόδιοι
κατά περίπτωση δεν κάνουν τίποτε ουσιαστικό για να αλλάξει η ζοφερή εικόνα.
Και όλοι αυτοί μαζί με τον εκάστοτε πρωθυπουργό μετράνε τι ψήφους
που διαθέτει το κηφηναριό και σιωπούν μέχρι τις επόμενες εκλογές. Και φυσικά το
έργο επαναλαμβάνεται συνεχώς με κυβερνήσεις κάθε απόχρωσης και χωρίς
τέλος.