Τους βαρέθηκα … τους πολιτικούς αριβίστες …

Οι πολιτικοί αντίπαλοι κατακεραυνώνουν τη κυβέρνηση καθημερινώς και με κάθε ευκαιρία, χρησιμοποιώντας μάλιστα ακραίες εκφράσεις, εντελώς απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και γλώσσα ανοίκεια και προσβλητική για κάθε λογικό άνθρωπο. 

Προφανώς δεν τα κάνει όλα σωστά η κυβέρνηση και πολλές φορές οι αποφάσεις της προσβάλουν όχι μόνον τους νομοταγείς και ειλικρινώς φορολογούμενους πολίτες, αλλά και αυτή την ίδια τη λογική και δείχνει να παίρνει αποστάσεις από τη καλή διακυβέρνηση και τις καλές πρακτικές.

Η κατάσταση δείχνει ξεπεσμό και επικράτηση ταπεινών συμπεριφορών και αιτία αποστροφής των πολιτών από τα κοινά, ενώ η δυσπιστία απέναντι στους ανθρώπους των κυβερνήσεων και στο πολιτικό σύστημα, μεγαλώνει συνεχώς και δημιουργεί τεράστια προβλήματα διακυβέρνησης.  

Διαπίστωση … με αφορμή την ανακοίνωση της κας Φ. Γεννηματά …

Τι ευγένεια ψυχής. Τι μεγαλείο ανθρωπισμού και συμπόνιας; Τι λεπτότης και ευχές εκ βάθους καρδίας; Τι ανωτερότης και συμπόνοια; Και προφανώς συμπάσχουν. Παρά τα μαλλιοτραβήγματα στη Βουλή, τους καθημερινούς σκυλοκαβγάδες και τους ανοίκειους χαρακτηρισμούς που εκτοξεύονται συχνά πυκνά.

 Μιλάμε για τις θερμότατες ευχές που εκπέμπονται από δημόσια πρόσωπα κάθε αποχρώσεως, απόψεων, προσανατολισμών, συμφερόντων, κατευθύνσεων, στρατηγικών, εκδότες καθοδηγητικών οδηγιών, καθημερινώς απεργούντων, συστηματικών αντιρρησιών και άλλων πολλών.

Θα καταλάβατε φαντάζομαι για ποιους ειδικότερα μιλάμε.

Εγώ θα έστελνα τις ευχές μου στην κα Γενηματά ιδιωτικώς. Δεν θα τις βροντοφώναζα στα κανάλια της τιβί και τα ραδιόφωνα, στα ΜΜΕ γενικώς.

Αλλά δεν είμαι πολιτικός κυρίες και κύριοι. Ένας απλός πολίτης είμαι.

Τα γεωπολιτικά μυστικά της κλιματικής κρίσης …

Τα μηνύματα είναι σαφή εδώ και αρκετές δεκαετίες και οξύνονται τα τελευταία χρόνια

Η πανδημία της CΟVID-19 έπιασε απροετοίμαστη την ανθρωπότητα, με αποτέλεσμα τους πρώτους μήνες να μην υπάρχουν ούτε οι ελάχιστες αναγκαίες ποσότητες σε μάσκες και αναπνευστήρες. Η λόγω χαμηλού κόστους παραγωγή μόνο στην Κίνα ανέδειξε τόσο τις αδυναμίες και την έλλειψη προνοητικότητας της Δύσης όσο και χαρακτηριστικά σημεία αδυναμίας του υφιστάμενου μοντέλου παγκοσμιοποίησης.

Φωτ. ΑP

Ενα μοντέλο που είναι πια αποδεκτό ότι πρέπει να μετασχηματιστεί από τη δομή του Shareholder Capitalism (καπιταλισμός των μετόχων, με αποκλειστικό ενδιαφέρον το κέρδος) σε Stakeholder Capitalism (καπιταλισμός των συμ-μετόχων, δηλαδή ισότιμο ενδιαφέρον για περιβάλλον, κοινωνία, μετόχους) … (κΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, 09.08.2021 • 14:10).

Τα διαβάζουμε και τρομάζουμε.

 

Πως τα κατάφερε ο «Δυτικός Κόσμος» να είναι σχεδόν απόλυτα εξαρτημένος από την Κίνα. Ή και από χώρες που επηρεάζονται από την Κίνα ή είναι παντελώς ξεχασμένες από το ΔΚ και οι ανάγκες τους να αγνοούνται ή η συνδρομή του ΔΚ να είναι ανεπαρκής ή/και περιστασιακή;

 

Δύο διαστάσεις μας ενδιαφέρουν εν προκειμένω:

1. Σε ποιο βαθμό η Ελλάδα ως κοιτίς του Πολιτισμού και των πανανθρώπινων ιδεωδών μπορεί να αναλάβει ενεργό ρόλο σε θέματα που σχετίζονται με τη συνολική ανάπτυξη του Πλανήτη και των χωρών που υστερούν δραματικά, σε ικανότητα ευημερίας των λαών τους (και όχι ανάπτυξης κατά τα δυτικά πρότυπα)
2. Τι πρέπει να κάνει «η πτωχή πλην τιμία Ελλάς», ώστε να αντιμετωπίσει ως κράτος και ως κοινωνία τις προκλήσεις του μέλλοντος που δεν είναι πλέον τόσο μακριά, αλλά μπροστά στα μάτια μας.

Ίσως εμείς ως άτομα πήραμε υψηλά τον αμανέ. Και δε μπορούμε να παρακολουθήσουμε την πορεία που χαράσσουν οι μεγάλες δυνάμεις και οι χώρες επιρροής, ούτε και μπορούμε να συμβάλλουμε με τα φτωχά μας μέσα και ικανότητες.]

 

Ωστόσο  ως σκεπτόμενοι πολίτες αγωνιούμε για τα όσα συμβαίνουν και δε βλέπουμε κινητικότητα προς τη κατεύθυνση αυτή, ώστε να δημιουργείται κάποια αισιοδοξία ότι κάτι καλό θα συμβεί. Η απουσία της Ελλάδος από το διεθνές γίγνεσθαι είναι εμφανέστατη και άκρως προβληματική.

 

Η χώρα αντιμετωπίζει συνεχείς κρίσεις που έχουν ως βάση το τρόπο που σκέπτονται οι νεοέλληνες και τον τρόπο που έχουμε οργανωθεί ως κοινωνία. Έχουμε εκχωρήσει κάθε δικαίωμά μας στο άθλιο πολιτικό σύστημα το οποίο μας έχει όλους τους χεριού του. Πλουτίζει, μας δίνει καθρεφτάκια και χάντρες για να μας ξεγελάσει και έχει βάλει δυναμίτες στις βασικές αξίες, στις αρχές μας, στην παράδοση και στον πολιτισμό μας. Η χώρα βυθίζεται καθημερινά στην ανυποληψία, την ανευθυνότητα, στην έλλειψη γνώσεων, στην προκλητική προβολή του εφήμερου, της καλοπέρασης, της διαπλοκής, της χαμέρπειας. 

Είναι άραγε δυνατόν να ανακάμψει; Τι περιμένει;

 

Μα τον ιστορικό ηγέτη που θα ανατρέψει το σύμπαν της Ελληνικής πραγματικότητος και θα δείξει το δρόμο προς την ευημερία και τον ενάρετο κύκλο.

 

Αλλά το σύστημα δεν παράγει ηγέτες όπως έχουμε επισημάνει στο παρελθόν (βλέπετε π.χ. https://simpleandclear.blogspot.com/2008/05/blog-post_2641.html).  Άρα …

 

ΥΓ: Προτείνουμε να διαβάσετε και το https://simpleandclear.blogspot.com/2016/02/blog-post_28.html

Κάποιοι ακόμα ανθίστανται ...

Η είδηση (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 30 Σεπτεμβρίου 2009): "Απαγόρευση εισόδου στην Εμπορική Τράπεζα καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ".

Εύγε στους υπευθύνους της "Εμπορική Τράπεζα" στην οδό Σοφοκλέους, που αρνθήκαν σε κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ να το επισκεφθεί.

Οι πολιτικοί πρέπει να καταλάβουν και ιδιαίτερα οι υποψήφιοι, ότι δεν έχουν ασυλία και δεν μπορούν να κάνουν ότι θέλουν και να συμπεριφέρονται όπως τους γουστάρει.

Πρέπει να μουντζώσουμε με τα δυο μας χέρια όλους τους πολιτικούς …

Τα κατάφεραν οι άθλιοι.

Όλες οι μεγάλες εταιρείες, η μια μετά την άλλη εγκαταλείπουν την αθλίως διοικούμενη χώρα που λέγεται Ελλάς.

Δεν αντέχουν φαίνεται τα λαδώματα, τους εφοριακούς, τους πολιτικούς, τους διοικητές, τους αρμοδίους, τους νόμους, τις ρυθμίσεις, τις αποφάσεις και τη συμπεριφορά τους.

Η BP, η Shell, η ING φανταζόμαστε και πολλές πήραν το δρόμο της εξόδου.

Αλλά βέβαια μόνον ο πολιτικός συρφετός δεν τιμωρείται. Τιμωρούνται οι πολίτες, οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι νέοι.

Εκτός βέβαια από τα παιδιά της καμαρίλας των πολιτικών που έχουν εξασφαλισμένες θέσεις και αξιώματα, όπως πολύ καθαρά δείχνει το παράδειγμα του κ. πρωθυπουργού και του κ. αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.

Η ξεφτιλισμένη ξεφτίλα των πολιτικών ...

Η είδηση (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 26 Σεπτεμβρίου 2009): Διορισμοί - εξπρές στη Βουλή προ των εκλογών. Σκάνδαλο ρουσφετολογικών προσλήψεων μετακλητών υπαλλήλων με διακομματική συναίνεση και «συντεχνιακή σιωπή».

Το ξέραμε τι ξεφτιλισμένοι είναι, αλλά να μας κάνουν και μαθήματα και να διαγωνίζονται για το ποιός είναι τιμιότερος, ε αυτό πάει πολύ.

Μαύρο σε όλους!

Οι πονηροί …

Μεγαλοπολιτικοί με «ιστορία» και εικόνα προς αποφυγή (με εξαίρεση το κ. Παπαδόπουλο) ανακοινώνουν ότι δεν θα πολιτευτούν. Μερικοί μάλιστα μας μαλώνουν, ενώ άλλοι μας μέμφονται γιατί δεν τους καταλαβαίνουμε και δεν τους προσκυνάμε.

Ίσως όμως να οσμίζονται και νέες εκλογές και να κρατάνε μάλλον πισινή για τον επόμενο γύρο.

Ίδωμεν.

Πότε θα ασχοληθούν οι πνευματικοί άνθρωποι το μέλλον της Ελληνικής Κοινωνίας ...

Τα θεμέλια της παράγκας που λέγεται Ελλάς τρίζουν επικίνδυνα.

Κανείς όμως δεν συγκινείται. Ακόμα και οι πνευματικοί ταγοί μας σιωπούν επιδεικτικά. Ίσως να μην έχουν ακόμα γυρίσει από τις διακοπές τους, αν και η οικονομική κρίση γίνεται πλέον ενός έτους.

Δεν περιμένουμε βέβαια ούτε οι πολιτικοί να ασχοληθούν με το θέμα, μια και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η νομή της εξουσίας και ο προσδοκώμενος πλουτισμός τους.

Παραμύθι χωρίς όνομα …

Υπάρχει μια εξωτική χώρα που λέγεται Αδάλλε. Οι πολίτες απηυδισμένοι από τους πράσινους που κυβερνούσαν χρόνια τώρα και έτρωγαν με τη μεγάλη κουτάλα προσέφεραν τη διακυβέρνηση στους γαλάζιους με την ελπίδα να δουν καλύτερες μέρες.

Αμέσως όμως άρχισαν τα όργανα. Ένα πολιτικός επιδεικνύοντας το μοναδικό του προσόν να είναι ξάδελφος, εκβίασε τον Πρώτο και έτσι ανέλαβε σημαντικό υπουργικό θώκο. Όλοι έμειναν άναυδοι με την πρώτη στραβοτιμονιά και ανάμεναν τουλάχιστον ότι ο ξάδελφος θα εργάζονταν σκληρά για να δικαιολογήσει την εύνοια και την ευεργεσία.

Αντίθετα από το τι πίστευαν οι πολίτες, ο ξάδελφος δεν έκανε τίποτε σημαντικό, αλλά έμεινε ακλόνητος επί 4 χρόνια. Τέτοιο μάλιστα ήταν το θράσος του και η έπαρσή του, που απαίτησε και έγινε και πάλι υπουργός στη δεύτερη κυβέρνηση του Πρώτου και μάλιστα σε νευραλγικό για τη χώρα υπουργείο. Για δεύτερη φορά όλοι οι πολίτες έμειναν άναυδοι και απορούσαν και αγανακτούσαν με τα συμβαίνοντα.

Και μετά ήρθε η κρίση, έτσι ξαφνικά όπως ξεσπούν οι μπόρες. Και ο ξάδελφος έκανε και πάλι τις επιλογές του και το θαύμα του. Και βγήκε και στα κανάλια και έκλαψε και ζήτησε και τα ρέστα. Και εμείς σχεδόν τον λυπηθήκαμε.

Ο ξάδελφος δεν κατάλαβε ποτέ του ότι η καλύτερη θωράκιση και προστασία των δημοσίων προσώπων είναι οι γνώσεις και το αποτελεσματικό έργο και όχι η συγγένεια, η διαπλοκή και οι εκβιασμοί.

Θα μου πείτε, ποια είναι η λύση του δράματος; Ο ξάδελφος έστω και τώρα να κατανοήσει την πραγματικότητα (άραγε μπορεί; – άλλωστε είναι η τελευταία σοβαρή κίνηση που χαρακτηρίζει τα δημόσια πρόσωπα) και να πάει ήρεμα και απλά σπίτι του και να μην προσπαθήσει να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στον Πρώτο αλλά και κυρίως στη χώρα.

Θέλετε να σας πιστέψουμε ότι κάνετε σοβαρές προσπάθειες περιορισμού των εξόδων …

Εδώ και τέσσερα και πλέον χρόνια που κυβερνά η «Νέα Διακυβέρνηση» δεν κατάργησε κανένα άχρηστο φορέα. Δεν κατάργησε ή ποιο κομψά δεν αναδιοργάνωσε κανένα Πανεπιστήμιο ή άλλο εκπαιδευτικό ίδρυμα ή ερευνητικό κέντρο, δεν γνωρίζει πόσοι και ποιοι υπηρετούν σε κάθε τομέα, δεν διαθέτει επίκαιρα στατιστικά στοιχεία για δραστηριότητες, τομείς και φορείς, κλπ. κλπ.

Αντίθετα ιδρύει συνεχώς γενικές γραμματείες και βολεύει τους δικούς της ανθρώπους. Εύγε κύριοι παλαιοκομματικοί. Γράφετε πράγματι ιστορία και έχετε εξασφαλίσει θέση στο περίφημο χρονοντούλαπο της.

Εκτός νόμου θέτει τα περίπτερα το νέο Χωροταξικό …

Είναι περισσότερο από εμφανείς οι προσπάθειές του Οικονομικού επιτελείου της Κυβέρνησης για οικονομική ανάπτυξη: Ο αριθμός των περιπτέρων/σουπερμάρκετ που εγκαθίσταται στα πεζοδρόμια είναι πρωτοφανής.

Μην μας πείτε κύριοι υπουργοί ότι είστε αναρμόδιοι. Αυτό που γίνεται είναι έγκλημα εις βάρος των πολιτών.

Τα περίπτερα πρέπει να τεθούν εκτός νόμου για λόγους υγιεινής, παράνομης κατάληψης πεζοδρομίων και δημοσίου χώρου, παράνομες δραστηριότητες, παρεμπόδιση ατόμων με αναπηρία κλπ. κλπ.

Όλοι αυτοί οι κύριοι περιπτεράδες που κάποτε ήταν ανάπηροι πολέμου σήμερα είναι μεγάλοι επιχειρηματίες του ανάπηρου κράτους μας. Ίσως κάποιος ευφάνταστος γράψει κάποτε για «τα μυστήρια των πολιτικών ανδρών», τω διαπλεκόμενων και μόνον ανδρών.

Υπάρχει ευκαιρία με το Χωροταξικό. Πλήρης απαγόρευση κατάληψης πεζοδρομίων. Αποδώστε τα πεζοδρόμια στους πεζούς. Απλά και Κατανοητά.

Έχουμε μια απορία …

Αντλούμε χαρά και ικανοποίηση διαβάζοντας τα επιτεύγματα των ανθρώπων της ελληνικής ναυτιλίας.

Ασφαλώς δεν πρόκειται περί αγίων και αγγέλων. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ωστόσο εξαιρετικοί επαγγελματίες και ικανότατοι στο να διαχειρίζονται τις διεθνείς εξελίξεις και να προβλέπουν με ιδιαίτερα καλή προσέγγιση τις εξελίξεις στη παγκόσμια οικονομία. Η εξέλιξή τους και οι επιτυχίες τους είναι η καλύτερη απόδειξη.

Στην άλλη άκρη βρίσκονται οι πολιτικοί μας. Συνήθως κάνουν μόνον λάθη (τα οποία πληρώνουμε πάντοτε εμείς), αδυνατούν να προβλέψουν τις εξελίξεις, είναι εξαιρετικά διστακτικοί έως φοβισμένοι και εκτονώνονται με μεγαλοστομίες και επιθέσεις μεταξύ τους. Άσπρο ο ένας μαύρο ο άλλος.

Μήπως πρέπει οι άνθρωποι της ελληνικής ναυτιλίας να αναλάβουν να εκσυγχρονίσουν το κράτος και να δημιουργήσουν υποδομές και καλούς κανόνες συνεργασίας μεταξύ των κοινωνικών ομάδων και φιλικής συμβίωσης; Ο εμφύλιος που υποδαυλίζουν και συντηρούν οι πολιτικοί πρέπει κάποτε να σταματήσει και όλοι μαζί να δουλέψουμε για το αμοιβαίο καλό.

Το ερώτημα που μας βασανίζει εδώ και περισσότερο από 4 χρόνια…

Που βρίσκεται η επανίδρυση του κράτους κ. Πρωθυπουργέ;

Εμείς δε ξεχάσαμε την επί δύο φορές υπόσχεση και δέσμευσή σας.

Έτσι γουστάρω έτσι κάνω …

Ίσως απορείτε αλλά αυτός είναι ο νέος τίτλος του «Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας».

Η πληροφορία ελέγχεται ως ακριβέστατη και προέρχεται από ασφαλείς και διασταυρωμένες πηγές του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών. Ο εις την εσπερίαν εκπαιδευθείς επί πάρα πολλά έτη κ. Υπουργός αποφάσισε ότι οι Έλληνες δεν είναι δυνατόν να υποβάλλονται στην ταπείνωση της εφαρμογής στεγνών και απρόσωπων κειμένων (εν προκειμένω των Νόμων) και κατέληξε ότι είναι καλύτερη η αυτορύθμιση και η ανάπτυξη «θερμών ανθρώπινων σχέσεων» μεταξύ των οδηγών και μεταξύ των οδηγών των πεζών.

Έχουν επίσης κυκλοφορήσει έντονες φήμες ότι η τροχαία και η αστυνομία επικροτούν ανεπιφύλακτα τις ιδέες του κ. Υπουργού και άρχισαν ήδη να εφαρμόζουν το νέο «δόγμα». Άλλωστε συνειδητοποιεί κανείς εύκολα τη νέα στρατηγική, θέτοντας τρία απλά ερωτήματα:
«που είναι η τροχαία και η αστυνομία;»
«γιατί τόσες κακοτεχνίες στους δρόμους και λανθασμένες λύσεις;»
και «γιατί τόσες λανθασμένες πινακίδες κυκλοφορίας και ακατάλληλα όρια ταχύτητας;»