Διαπίστωση …

Δύο ηγέτες χωρών κάνουν τον πλανήτη ότι θέλουν: Ο Βλαδίμηρος Πούτιν και ο Ταγίπ Ερντογκάν. 

Υπάρχει και ένας τρίτος, αλλά αυτός κρατά επιφυλακτική στάση προς το παρόν: Ο ηγέτης της Κίνας Σι Τζινπίνγκ. Και απειλεί εμμέσως να κάνει τα φθηνά προϊόντα του ακριβά. Ενώ παράλληλα ετοιμάζει την επιστημονική και στρατιωτική του παντοκρατορία.

 

Η ΕΕ τάχει χαμένα παρά  την οικονομική της ισχύ, ενώ οι ΗΠΑ ακονίζουν τα μαχαίρια τους και βρίσκουν ευκαιρίες για τεράστιες εξαγωγές φυσικού αερίου και όπλων.

 

Και εμείς άβουλοι και μοιραίοι παρακολουθούμε και ελπίζουμε να επικρατήσει η λογική ή αλλέως ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Τα γεωπολιτικά μυστικά της κλιματικής κρίσης …

Τα μηνύματα είναι σαφή εδώ και αρκετές δεκαετίες και οξύνονται τα τελευταία χρόνια

Η πανδημία της CΟVID-19 έπιασε απροετοίμαστη την ανθρωπότητα, με αποτέλεσμα τους πρώτους μήνες να μην υπάρχουν ούτε οι ελάχιστες αναγκαίες ποσότητες σε μάσκες και αναπνευστήρες. Η λόγω χαμηλού κόστους παραγωγή μόνο στην Κίνα ανέδειξε τόσο τις αδυναμίες και την έλλειψη προνοητικότητας της Δύσης όσο και χαρακτηριστικά σημεία αδυναμίας του υφιστάμενου μοντέλου παγκοσμιοποίησης.

Φωτ. ΑP

Ενα μοντέλο που είναι πια αποδεκτό ότι πρέπει να μετασχηματιστεί από τη δομή του Shareholder Capitalism (καπιταλισμός των μετόχων, με αποκλειστικό ενδιαφέρον το κέρδος) σε Stakeholder Capitalism (καπιταλισμός των συμ-μετόχων, δηλαδή ισότιμο ενδιαφέρον για περιβάλλον, κοινωνία, μετόχους) … (κΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, 09.08.2021 • 14:10).

Τα διαβάζουμε και τρομάζουμε.

 

Πως τα κατάφερε ο «Δυτικός Κόσμος» να είναι σχεδόν απόλυτα εξαρτημένος από την Κίνα. Ή και από χώρες που επηρεάζονται από την Κίνα ή είναι παντελώς ξεχασμένες από το ΔΚ και οι ανάγκες τους να αγνοούνται ή η συνδρομή του ΔΚ να είναι ανεπαρκής ή/και περιστασιακή;

 

Δύο διαστάσεις μας ενδιαφέρουν εν προκειμένω:

1. Σε ποιο βαθμό η Ελλάδα ως κοιτίς του Πολιτισμού και των πανανθρώπινων ιδεωδών μπορεί να αναλάβει ενεργό ρόλο σε θέματα που σχετίζονται με τη συνολική ανάπτυξη του Πλανήτη και των χωρών που υστερούν δραματικά, σε ικανότητα ευημερίας των λαών τους (και όχι ανάπτυξης κατά τα δυτικά πρότυπα)
2. Τι πρέπει να κάνει «η πτωχή πλην τιμία Ελλάς», ώστε να αντιμετωπίσει ως κράτος και ως κοινωνία τις προκλήσεις του μέλλοντος που δεν είναι πλέον τόσο μακριά, αλλά μπροστά στα μάτια μας.

Ίσως εμείς ως άτομα πήραμε υψηλά τον αμανέ. Και δε μπορούμε να παρακολουθήσουμε την πορεία που χαράσσουν οι μεγάλες δυνάμεις και οι χώρες επιρροής, ούτε και μπορούμε να συμβάλλουμε με τα φτωχά μας μέσα και ικανότητες.]

 

Ωστόσο  ως σκεπτόμενοι πολίτες αγωνιούμε για τα όσα συμβαίνουν και δε βλέπουμε κινητικότητα προς τη κατεύθυνση αυτή, ώστε να δημιουργείται κάποια αισιοδοξία ότι κάτι καλό θα συμβεί. Η απουσία της Ελλάδος από το διεθνές γίγνεσθαι είναι εμφανέστατη και άκρως προβληματική.

 

Η χώρα αντιμετωπίζει συνεχείς κρίσεις που έχουν ως βάση το τρόπο που σκέπτονται οι νεοέλληνες και τον τρόπο που έχουμε οργανωθεί ως κοινωνία. Έχουμε εκχωρήσει κάθε δικαίωμά μας στο άθλιο πολιτικό σύστημα το οποίο μας έχει όλους τους χεριού του. Πλουτίζει, μας δίνει καθρεφτάκια και χάντρες για να μας ξεγελάσει και έχει βάλει δυναμίτες στις βασικές αξίες, στις αρχές μας, στην παράδοση και στον πολιτισμό μας. Η χώρα βυθίζεται καθημερινά στην ανυποληψία, την ανευθυνότητα, στην έλλειψη γνώσεων, στην προκλητική προβολή του εφήμερου, της καλοπέρασης, της διαπλοκής, της χαμέρπειας. 

Είναι άραγε δυνατόν να ανακάμψει; Τι περιμένει;

 

Μα τον ιστορικό ηγέτη που θα ανατρέψει το σύμπαν της Ελληνικής πραγματικότητος και θα δείξει το δρόμο προς την ευημερία και τον ενάρετο κύκλο.

 

Αλλά το σύστημα δεν παράγει ηγέτες όπως έχουμε επισημάνει στο παρελθόν (βλέπετε π.χ. https://simpleandclear.blogspot.com/2008/05/blog-post_2641.html).  Άρα …

 

ΥΓ: Προτείνουμε να διαβάσετε και το https://simpleandclear.blogspot.com/2016/02/blog-post_28.html

Η Κίνα έγινε υπερδύναμη, η Ελλάδα σέρνεται ...

Αναρωτιόμαστε αν ο εξυπνότερος λαός της Ευρώπης αναρωτήθηκε ποτέ γιατί η Κίνα έγινε υπερδύναμη σε 40 περίπου χρόνια, ενώ η Ελλάδα δεν είναι σε θέση ούτε καλά πεζοδρόμια να κατασκευάσει.

Με λίγα λόγια η Κίνα πρώτα δημιούργησε δομές και φορείς με συγκεκριμένη δομή, αυστηρή αξιολόγηση και μεγάλη κινητικότητα. Οι φορείς που δημιουργήθηκαν είχαν συγκεκριμένο αντικείμενο με στόχο την επιστημονική αριστεία σε παγκόσμιο επίπεδο.

Συγκρίνετε τώρα σας παρακαλώ με την αντίστοιχη πολιτική της Ελλάδος στους τομείς των νέων τεχνολογιών, της έρευνας (Βασικής και Εφαρμοσμένης) και της καινοτομίας.

Η καινοτομία βέβαια προϋποθέτει δυναμικά εξελισσόμενα πανεπιστήμια με κρίσιμη μάζα υψηλού επιπέδου ακαδημαϊκό προσωπικό, αυστηρά ακαδημαϊκά κριτήρια επιλογής προσωπικού και φοιτητών και απαιτήσεις επιδόσεων από τους εκπαιδευομένους.

Συμβαίνουν άραγε αυτά στην Ελλάδα; Η απάντηση δυστυχώς είναι ΟΧΙ. Γιατί στη χώρα δεν γίνεται αναλυτική περιγραφή του επιστημονικού πεδίου το οποίο πρόκειται να υποστηρίξει και να προάγει υποψήφιος ενδιαφερόμενος και των προσόντων του για να καταλάβει ακαδημαϊκή θέση σε ΑΕΙ.

Η πρακτική στην Ελλάδα είναι η προκήρυξη να περιορίζεται απλά το αντικείμενο του Εργαστηρίου ή της «έδρας», στο όνομα των οποίων γίνεται η προκήρυξη. Αποτέλεσμα, όσο καλός και αν είναι ο επιλεγείς υποψήφιος θα ασχοληθεί με το ερευνητικό αντικείμενο που γνωρίζει και δεν θα υπάρχει ενίσχυση του ερευνητικού αντικειμένου που ήδη προάγεται (αν προάγεται). Δεδομένου δε ότι όλοι έχουν αυτονομηθεί - όπως έχουμε επανειλημμένως παρουσιάσει στο Ημερολόγιο Απλά και Κατανοητά - και δεν υφίσταται πλέον αυστηρή ιεραρχία με δομές και κανόνες, το αποτέλεσμα είναι η πολυδιάσπαση και απίσχναση, παρά η ενίσχυση στον αυστηρά αξιολογικό χώρο της διεθνούς επιστήμης. Έτσι ελάχιστα σημαντικά συμβαίνουν στη χώρα και την πρόοδο της. Σε αντίθεση με τις άλλες προηγμένες και έξυπνες κοινωνίες. Η Κίνα πρωτοστατεί μακράν πάσης άλλης χώρας.

Τα ίδια ή παρόμοια επιβάλλονται και εφαρμόζονται σε όλους τους τομείς του δημοσίου. Φωτεινά παραδείγματα σπανίζουν ή και απουσιάζουν παντελώς.

Στην Ελλάδα η Δημοκρατία έχει ξεχειλώσει επικίνδυνα. Σε όλες τις άλλες χώρες που βρίσκονται σε ενάρετο κύκλο, όλοι οι κανόνες, λειτουργίας τηρούνται αυστηρά και ευλαβικά και έτσι επιτυγχάνεται το μέγιστο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.