Οδικός χάρτης για την έρευνα και καινοτομία …

Ποιος είναι ο σχεδιασμός της κυβέρνησης για την ίδρυση αυτόνομου υπουργείου. Η σύνθεση της αρμόδιας επιτροπής

Φωτ. Shuttestock.

 

Στην έρευνα πάμε καλά. Οπως, όμως, και στη γραφειοκρατία, και κατά περίπτωση στην απουσία συντονισμού, στο έλλειμμα αξιολόγησης. Ετσι, προφανώς, εύλογο αποτέλεσμα είναι οι σημαντικές ερευνητικές επιδόσεις στην Ελλάδα να μην αποδίδουν τόσο όσο θα περίμενε κάποιος. Ενδεικτικό είναι ότι η θέση της χώρας μας στον Διεθνή Δείκτη Καινοτομίας του Παγκόσμιου Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας (World Intellectual Property Organization-WIPO) υποχώρησε ελαφρά, από 41η το 2019 σε 45η το 2024 επί συνόλου 133 χωρών.

Την περασμένη Πέμπτη το απόγευμα πέρασαν την πόρτα του Μεγάρου Μαξίμου οκτώ διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μαζί με κυβερνητικά στελέχη αποτελούν τα μέλη της επιτροπής που θα οργανώσει την ενοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης με τους τομείς της έρευνας και της καινοτομίας υπό την ομπρέλα ενός υπουργείου. Πρόκειται για την πρόσφατη εξαγγελία του πρωθυπουργού, η οποία αντιμετωπίζεται από τους ερευνητές ιδιαίτερα θετικά … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 15.11.2025 • 22:44).

 

Πάλι στην ιδία πεπατημένη πορεία. Καμιά φαντασία στην εξουσία, κανένα στοιχεία ορθού προβληματισμού και εντοπισμού των δυνατότητων στης χώρας. Προφανώς αυτό ξέρουν αυτό κάνουν. Η επιτελική εφευρίσκει τρόπους να αυξήσει τον τεράστιο ήδη αριθμό των υπουργών πιστεύοντας ότι όλα για κινηθούν στην σωστή κατεύθυνση αρκεί μόνον η παρουσία ενός ακόμα υπουργού. Προφανώς από τα αποθέματα εφεδρειών του κομματικού μηχανισμού.

Δεν έχουν καλή μνήμη και δεν καταλαβαίνουν ότι το πείραμα το εκτέλεσαν και άλλοι και τα αποτελέσματα ήταν αποκαρδιωτικά.

Υπουργείο έρευνας είχαμε και επί Ανδρέα Παπανδρέου με υπουργό τον περίφημο καθ. Λιάνη. Και τι έγινε; Μια τρύπα στο νερό. Καμιά παθογένεια δεν αντιμετωπίστηκε. Μήπως ούτε και τώρα θα δούμε προκοπή;

Το πολιτικό σύστημα δε φαίνεται να βάζει μυαλό. Ούτε και βλέπει τι γίνεται γύρω του. Πάνε και έρχονται στις χώρες της εσπερίας και πολλές άλλες χώρες του πλανήτη, αλλά πάντοτε με τα μάτια, τα αυτιά και τις μύτες κλειστές. Δεν συγκινούνται με αυτά που βλέπουν, με τις προόδους των άλλων λαών και τη πορεία τους στο σύγχρονο κόσμο.

Εδώ επιμένουν οι παθογένειες, η ανακατωσούρα, η τεράστια ανίκανη και αυτονομημένη δημόσια διοίκηση, οι ελεγκτές που πρέπει να τους ελέγχει κανείς καθημερινά και σε κάθε ΄βήμα τους και άλλα πολλά.

Τι και αν αυτοί που μας κυβερνούν σπούδασαν, τι και αν έχουν βαριά βιογραφικά, τι και αν είναι χρόνια στο κουρμπέτι. Τα ίδια και τα ίδια. Και φως από πουθενά …