Αρθρο Μιχάλη Σάλα στην «Κ»: Ελλάδα – ΗΠΑ: σχέση χωρίς ανταπόδοση …

Σε μια περίοδο κατά την οποία η γεωπολιτική αξία της χώρας αυξήθηκε αισθητά, θα περίμενε κανείς αντίστοιχα οφέλη σε οικονομικό και αμυντικό επίπεδο 

Φωτ. ΙΝΤΙΜΕ.

 

Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις της τελευταίας δεκαετίας αποτελούν μία από τις σταθερότερες και πιο συνεκτικές συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα έχει επιλέξει να τοποθετηθεί καθαρά στον δυτικό πυλώνα ασφάλειας και αυτή η επιλογή αποτελεί συνειδητή στρατηγική στάση. Προκύπτει από την ανάγκη προστασίας σε μια περιοχή όπου οι ισορροπίες μεταβάλλονται και όπου η ένταση, η αστάθεια και οι ανταγωνισμοί συνυπάρχουν. Στο πλαίσιο αυτό η χώρα έχει παραχωρήσει κρίσιμες στρατιωτικές διευκολύνσεις, έχει ενισχύσει την αμερικανική παρουσία από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη και έχει μετατραπεί σε βασική πύλη για τη ροή υγροποιημένου φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Η σχέση παρουσιάζεται ως σχέση εμπιστοσύνης. Το ερώτημα είναι αν παρουσιάζεται και ως σχέση ανταπόδοσης … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 22.11.2025 • 22:17).

 

Καίριες επισημάνσεις. Ευχαριστούμε, ως νομοταγείς πολίτες και πατριώτες, ότι υπάρχουν και σοβαροί Έλληνες (δυστυχώς λίγοι) να υποστηρίζουν τις ελληνικές θέσεις. Οι πολλοί σιωπούν. Βλέπουμε το άρθρο και ως έντονη κριτική για το "χαμένο" πολιτικό σύστημα ....

Με αφορμή το άρθρο του κ. Σάλλα κάνουμε τις εξής σκέψεις:

Τώρα που μας ήρθε και η πρέσβειρα κα. Κίμπερλι Γκιλφόιλ και άρχισε την απότομη προσαρμογή της στην ελληνική πραγματικότητα και καθημερινότητα, αναρωτιόμαστε αν  οι προφανέστατα ετεροβαρείς σχέσεις της Ελλάδος με τις ΗΠΑ θα λάβουν τις σωστές διαστάσεις τους, δηλαδή του αμοιβαίου οφέλους και του σεβασμού της ευαισθησίας που παρουσιάζουν οι Έλληνες ως λαός με μακραίωνη Ιστορία.

Οι μέχρι σήμερά επενδύσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα (εκτός εκείνων που αφορούν τις στρατιωτικές υποδομές για την αρτιότερη υποστήριξη της παρουσίας των ΗΠΑ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου) είναι πολύ μικρού ύψους (περίπου 150 εκτμ $ σε περίοδο 10-ετίας, αν δε κάνουμε λάθος). Εντοπίζονται δε στη θετική συμβολή τους στην εκ νέου δραστηριοποίηση 2 παρηκμασμένων ναυπηγείων. Λογικά δε μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι αποτελούν αναγνώριση του καθοριστικού γεωπολιτικού και οικονομικού ρόλου της Ελλάδος στην περιοχή και συμβολή στην οικονομική της ανάπτυξη.

Οι πρόσφατες ανακοινώνεις για το ενδιαφέρον επέκτασης των δραστηριοτήτων του ναυπηγείου Ελευσίνας σε νέους τομείς και την κατασκευή νέου λιμένα, πρέπει να αντιμετωπιστούν ως προθέσεις χωρίς ουσιαστικά υποστηρικτικές μελέτες και επιχειρήματα, προς το παρόν τουλάχιστον.

Κατά την άποψή μας το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στον δυνητικό περιορισμό των Κινεζικών δραστηριοτήτων στο λιμάνι του Πειραιά και μόνον (βλέπετε σχετικές διεργασίες για την ανάδειξη και υλοποίηση του δρόμου IMEC, India-Middle East-Europe Economic Corridor). Επί πλέον υπάρχει ο κίνδυνος της επί πλέον επιβάρυνσης του συγκροτήματος των Αθηνών με νέες δραστηριότητες ενώ η ζωή στο συγκρότημα των Αθηνών καθίσταται καθημερινώς δυσχερέστερη και ακριβότερη.

Φυσικά και οι επενδύσεις από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτες, αλλά οι μέχρι τώρα εξαγγελίες περιορίζονται σε data centres, χωρίς να είναι γνωστές οι επιβαρύνσεις στις «ντελικάτες» υποδομές της Αττικής.  

Και μια τελευταία επισήμανση. Η επιτελική κυβέρνηση δεν έκανε τίποτε μέχρι σήμερα και επί 6 και πλέον για να αναδιαρθρώσει τη δημόσια διοίκηση και να την κάνει ευέλικτη, σύγχρονη, αποτελεσματική και σε πλήρη συνεργασία και συνέργεια με τις ψηφιακές υποδομές που εισάγονται εδώ και περισσότερα από 4 χρόνια. Οι αναδιαρθρώσεις και εκσυγχρονισμοί αφορούν και το έχον κεντρικό ρόλο υπουργείο Εξωτερικών.