γεννημένος στην Ελλάδα, έχει αναλάβει τη διοίκηση της αμερικανικής εταιρείας GET North America. H εταιρεία του ανέλαβε πριν από δύο χρόνια την έκδοση των διαβατηρίων επόμενης γενιάς στις ΗΠΑ.
Απαντά στην ερώτηση «Πιστεύετε στο brain drain;» του δημοσιογράφου ως εξής:…
– Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Το βλέπω από εμένα. Το πιστεύω και ως πεποίθηση. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογίας είναι άδικο να περιορίζουμε τους στόχους ή να συμβουλεύουμε τους νέους να σκέφτονται με όρους εθνικών συνόρων. Κατανοώ τη σκέψη –η οποία πηγάζει κι από το γεγονός της δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης– ότι η πολιτεία επενδύει στους νέους κι εκείνοι αποχωρούν από το εγχώριο φορολογικό σύστημα, αλλά δεν πιστεύω ότι απέχουν από την αντιπροσφορά στην πατρίδα. Η πατρίδα είναι μέσα μας, η ικανότητα και οι ευκαιρίες είναι παντού στον κόσμο μας. Δεν είναι μόνο αφελές, αλλά είναι και κουτό να συμβουλεύει κάποιος τους Ελληνες και τις Ελληνίδες να μην δημιουργήσουν σε όλο τον κόσμο, να μην τολμήσουν να σκεφτούν ότι οι στόχοι τους δεν έχουν σύνορα. Από την άλλη, να είστε σίγουρος ότι ο Ελληνας που κατοικεί στο εξωτερικό σκέφτεται δύο φορές την πατρίδα και την επιτυχία της ... (από τη συνέντευξη του κ. Αλέξανδρου Καμπάνη στο κ. Προκόπη Χατζηνικολάου, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 25 Δεκεμβρίου 2020).
Εξαιρετική απάντηση. Μου θύμισε τις απόψεις μου που προσπαθούσα να κάνω αποδέκτες στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν αποσπασμένος μερικώς στη ΓΓΕΤ, είχε τεθεί και τότε το θέμα της επιστροφής των Ελλήνων ερευνητών στην Ελλάδα.
Επιχειρηματολογούσα ότι οι Έλληνες του εξωτερικού πρέπει να
αξιοποιούνται στις θέσεις που βρίσκονται και ευδοκιμούν και να αποτελέσουν μέρος
ενός δικτύου που θα υποστήριζε πολλά υποσχόμενους νέους πτυχιούχους ελληνικών
πανεπιστημίων που θα ήθελαν να αποκτήσουν πρόσθετα προσόντα και να ακολουθήσουν
σταδιοδρομία στην έρευνα και την τεχνολογία.
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Ύστερα από 40 και πλέον χρόνια τα ίδια και τα ίδια. Η χώρα σε διαρκή παρακμή και οπισθοδρόμηση, αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια χωρίς κάνει τελικά τίποτε.
