Αυτό κατ’ αρχήν έχει να κάνει με το πώς φτιάχνονται οι νόμοι, οι οποίοι –σύμφωνα με τον Μπίσμαρκ– «είναι σαν τα λουκάνικα· δεν θες να ξέρεις τι έχουν μέσα». Είναι προϊόντα της επιφοίτησης των υπουργών (και του επιτελείου των μετακλητών τους) και παρουσιάζονται ως οι «πλάκες του Μωυσή» μαζί με τα συνήθη λογύδρια: «βάζουμε τέλος σε χρόνιες παθογένειες…» ή «μια μεγάλη μεταρρύθμιση που ούτε ο Ιουστινιανός δεν κατάφερε να κάνει…» κ.λπ. Συζητούνται –τρόπος του λέγειν– στο υπουργικό συμβούλιο, κάτι που δίνει μια καλή αφορμή στον πρωθυπουργό να επαναλάβει ότι «μπαίνει τέλος…» κ.λπ. Επί Γεωργίου Παπανδρέου, του νεότερου, είχε καθιερωθεί και η δεύτερη ανάγνωση, μια χρήσιμη πρακτική που έσβησε μαζί με τη σύντομη πρωθυπουργία του … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28.04.2024 • 20:54).
Οι επισημάνσεις του αρθρογράφου είναι σωστές και καίριες. Έχουν όμως επισημανθεί επανειλημμένως. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που θέλει η πλειοψηφία στη Βουλή.
Εμείς επιμένουμε στο χαρακτηρισμό μας: Η «Δικτατορία της Δημοκρατίας©».
Για τις τροπολογίες έχουμε γράψει στο Ημερολόγιο Απλά και Κατανοητά ...
Σάββατο 30 Ιουλίου 2022
Η κυβέρνηση βέβαια κυκλοφορεί με ωτοασπίδες και σκούρα γυαλιά, όχι για να μην αναγνωρίζεται (και αυτό ίσως θα συμβεί σε λίγο) αλλά για να αποφεύγει να βλέπει και να ακούει τους πολίτες. Στη συγκεκριμένη ανάρτηση μπορείτε να διαβασετε και την πρόταση μας του 2007 για «ένα νόμο ανά τομέα».Μάλλον ματαιοπονούμε. Η ρότα της κυβερνήσεως είναι δεδομένη και στα χέρια αυτόματου πιλότου. Ότι οι πολίτες και άλλοι φορείς προτείνουν, είναι λογικό ή προκαλεί το ενδιαφέρον (πχ, πρόταση Στέφανου Μάνου για τις ευρωεκλογές) απορρίπτεται ασυζητητί και δεν έχει σχέση με τη κυβέρνηση. Αυτή θα μας πάει όπου θέλει και όπως θέλει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου