Με αφορμή το άρθρο …Ποιον υπηρετεί η ΑΑΔΕ; …

… Όσοι έλαβαν πρόσφατα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από την ΑΑΔΕ, ενδεχομένως θα πρόσεξαν στο τέλος την, φροντισμένη γραφιστικά, δήλωση «υπηρετούμε πιστά το δημόσιο συμφέρον και το κοινωνικό σύνολο» … (ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΣΣΕΛΟΣ «Ποιον υπηρετεί η ΑΑΔΕ;», ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΟΨΗ, 26.01.2022 • 18:54). 

Αλλά αυτό είναι δημόσιες σχέσεις και καμιά σχέση δεν έχει με την αποτελεσματικότητα και το σεβασμό τους υπηκόους της. Ναι, ναι γιατί έτσι συμπεριφέρεται προς τους ειλικρινείς φορολογούμενους πολίτες, μια και οι μπαταξήδες, οι κλέφτες, οι παράνομοι και οι εγκληματίες δε συναλλάσσονται μαζί της. Όχι από φόβο ή χόμπι, αλλά από πεποίθηση και επιλογή!

Επαναλαμβάνουμε τις δεσμεύσεις της Γαλλικής Φορολογικής Αρχής που αναφέρονται στο άρθρο:

• ·       «Θα σας υποδεχόμαστε με αμοιβαίο σεβασμό, καλοπροαίρετα και με ευγένεια, εντός των όσων ορίζει ο νόμος, [αναγνωρίζοντας] το δικαίωμα να έχετε κάνει λάθος»,
• ·       «θα σας απαντάμε στο τηλέφωνο»,
• ·       «θα έχετε μια παρακολούθηση προσαρμοσμένη στη περίπτωσή σας»,
• ·       «θα σας κατευθύνουμε στον κατάλληλο άνθρωπο που θα χειριστεί το αίτημά σας»,
• ·       «θα λαμβάνετε απαντήσεις στα αιτήματά σας εντός των προβλεπομένων προθεσμιών και θα ενημερώνεστε για την πορεία της υπόθεσής σας»
• ·       ο φορολογούμενος θα έχει πρόσβαση στα στοιχεία παρακολούθησης της ποιότητας των υπηρεσιών της,
• ·       ότι θα ακούει την άποψή του και ότι θα προσπαθεί συνεχώς να βελτιώνει το επίπεδο εξυπηρέτησής της,
• ·       Το κείμενο κλείνει με την υπόσχεση σεβασμού στο περιβάλλον, τομέα στον οποίο η δική μας εφορία έχει εξαιρετικά κακές επιδόσεις

Μπορούμε να ελπίζουμε ότι και η ΑΑΔΕ κάποια μέρα, αλλά όχι στο μακρινό μέλλον, θα εκπολιτιστεί και θα συμπεριφέρεται με τον ίδιο πολιτισμένο τρόπο;

Αμφιβάλλουμε.

Καιρός για αξιολόγηση …

Η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει εαυτούς και αλλήλους ότι πρέπει να αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι και όλοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα. 

Αποτυγχάνει οικτρά. Δεn υπάρχει βούλησή, φοβάται τον ίσκιο της και προκαλεί τους νομιμόφρονες πολίτες με τη ρητορική της και τα παχιά λόγια χωρίς αντίκρισμα.

 

Η κυβέρνηση πρέπει να παρακαλέσει τον εξαιρετικά αποτελεσματικό υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης κ. Κυριάκο Πιερρακάκη, να δημιουργήσει μια εφαρμογή, στην οποία οι πολίτες  θα αξιολογούν όλους τους υπαλλήλους του δημοσίου τομέα με τους οποίους έρχονται σε επαφή ή είναι στόχος των αρμοδίων με τις δηλώσεις και τις κινήσεις τους. Προφανώς στην αξιολόγηση θα περιλαμβάνονται ΟΛΟΙ αρχής γενομένης από τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς, τους βουλευτές και πάει λέγοντα.

 

Ούτε και ο/η πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να εξαιρείται:

Ποιος θα φτιάξει το μέλλον;

Ποιος θα φτιάξει τον κόσμο; Από πού θα προέλθουν οι λύσεις στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα; Οι κρίσιμες, δύσκολες τεχνολογικές λύσεις που μας λείπουν για να σταματήσουμε την κλιματική καταστροφή από πού θα έρθουν; Τις αναπόφευκτες φυσικές καταστροφές ποιος θα τις αντιμετωπίσει; Την επόμενη πανδημία;

Καθώς οι ζωές μας γίνονται πιο συνδεδεμένες και περίπλοκες, τα προβλήματα του είδους μας γίνονται μεγαλύτερα και πιο περίπλοκα και, ως εκ τούτου, χρειαζόμαστε νέες, μεγάλες και πολύ αποτελεσματικές δομές για να τα λύσουμε. Και οι μόνες δομές που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο, είναι αυτές που ήδη λύνουν όλα τα μεγάλα προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα ως τώρα. Όχι οι επιχειρήσεις. Ούτε ευφυείς επιστήμονες ή σπουδαία πανεπιστήμια. Τα κράτη … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΟΨΕΙΣ, 18.09.2021 • 20:59).

Ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Θοδωρή Γεωργακόπουλου στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Μας φαίνονται όμως μονομερείς οι ερμηνείες που περιγράφει ο αρθρογράφος.

Το σημαντικότερο όλων είναι οι συνεργασίες δημοσίου και ιδιωτικού τομέα και οι εξαιρετικές δυνατότητες κινητικότητας που έχουν διαμορφωθεί στις αναπτυγμένες κοινωνίες. Η Ελλάδα είναι ένα αρνητικό παράδειγμα στη λογική αυτή, λόγω μονιμότητας και ανελαστικών εργασιακών σχέσεων και της μεγάλης δυσκολίας μετακινήσεων μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου τομέα.

Ούτε ο δημόσιος ούτε ο ιδιωτικός τομέας είναι λογικό να χρεωθούν αποκλειστικά τις εξελίξεις και την αέναη και μοναδική κίνηση των κοινωνιών προς μεγαλύτερες και σημαντικότερες πνευματικές κατακτήσεις.

Το εύλογο ερώτημα είναι αν οι πολίτες και οι κοινωνίες εξελίσσονται θετικότερα ή οι τεχνολογικές εξελίξεις και τα επιτεύγματα ίσως επιφέρουν και δυσμενείς μεταβολές, που ίσως ένας αργότερος ρυθμός καινοτομιών θα ήταν ευπρόσδεκτος.

Ο ESG φέρνει μεγάλες αλλαγές …

Οι παράγοντες ESG (περιβάλλον, κοινωνία, διακυβέρνηση) σχετίζονται με τη μη χρηματοοικονομική επίδοση των επιχειρήσεων και συνδέονται τόσο με το εσωτερικό τους περιβάλλον και τον τρόπο που είναι οργανωμένες και λειτουργούν, όσο και με το επιχειρηματικό τους μοντέλο (προϊόντα, υπηρεσίες κ.λπ.).

                                                

Παρά τα προβλήματα της πανδημίας, το ESG αναδεικνύεται σε σημαντική προτεραιότητα, καθώς αφορά τη συμμόρφωση με σχετικές νομοθεσίες, τη βιωσιμότητα του οργανισμού, τη διαχείριση κινδύνων, την προσέλκυση επενδυτών καθώς και με τη δυνατότητα για φθηνότερη χρηματοδότηση … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, 12.04.2021 • 22:55). 

Πολύ καλά κάνουν οι επιχειρήσεις η επιχειρηματικότητα και η οικονομία και προσαρμόζονται στις απαιτήσεις των καιρών.

 

Βέβαια κανείς δεν μπορεί να σας πει με βεβαιότητα πότε αυτά τα ωραία πράγματα θα ριζώσουν στην Ελλάδα και θα επιτευχθεί η προσαρμογή και θα αξιοποιηθούν οι νέες ευκαιρίες. Το μότο μας είναι απλό και αφοπλιστικό «ακολουθούμε».

 

Δυστυχώς οι προβλέψεις ESG δε φαίνεται να συγκινούν το ελληνικό δημόσιο που η αδράνειά του είναι παροιμιώδης και συνεχίζει να κινείται στους δικούς του αργόσυρτους τρόπους και να μην λαμβάνει υπόψη του τις νέες πραγματικότητες ή να τις διαβάσει κάπου αλλά να μην είναι σε θέση να ανταποκριθεί άμεσα, σοβαρά, ταχέως και αποτελεσματικά.

 

Ως παράδειγμα θα αναφέρουμε αντιπλημμυρικά έργα που χρηματοδοτούνται από την ΕΤΕπ για να εφαρμοστούν τεχνικές του έχουν εγκαταλειφθεί, σε περιοχές που δεν χρήζουν αντιπλημμυρικής προστασίας, γιατί η Μάνα Φύση έχει τους δικούς της κανόνες και λύσεις. Ωστόσο το δημόσιο επιμένει να σπαταλά χρήματα, να δημιουργούνται προσβλητικές για τη Φύση και το Περιβάλλον λύσεις, με μόνες δικαιολογίες «το είπαμε, το αποφασίσαμε και δεν κάνουμε πίσω, έστω και αν αποδεικνύονται λάθη και οι διαπλεκόμενες λογικές υπέρ οικονομικών συνδεόντων».

 

Δυστυχώς και ο Ευρωπαϊκοί θεσμοί, αρκούνται στις γραπτές διαβεβαιώσεις και δεν μπαίνουν στον κόπο να δουν από κοντά τα προβλήματα, να συνομιλήσουν με όλους τους ενδιαφερομένους και να αναζητήσουν βέλτιστες λύσεις.

 

Η Ελλάδα έχει πληρώσει μέχρι τώρα πολύ ακριβά αυτές τις συμπεριφορές και έχουν κατασπαταληθεί δισεκατομμύρια σε άχρηστα έργα, κακοσχεδιασμένα, προβληματικά, άχρηστα, κατάλληλα, ερείπια μόλις παραληφθούν. Και μάλλον σε πολύ λίγες περιπτώσεις τα έργα γίνονται εντός χρονοδιαγραμμάτων, προϋπολογισμών, σύγχρονων τεχνικών προδιαγραφών και έχουν αποδειχθεί λειτουργικά και αναπτυξιακά.

 

Θα υπάρξει άραγε εκσυγχρονιστής υπουργός και ακόμα καλλίτερα πρωθυπουργός που θα απαιτήσει και από το δημόσιο τομέα να παρακολουθεί τις εξελίξεις, να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις και να δίνει το καλό παράδειγμα;