Με αφορμή το άρθρο «Να ξαναφτιάξουμε το δημόσιο σύστημα υγείας» …

Το άρθρο του κ. Αλέξη Παπαχελά, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΑΠΟΨΕΙΣ, στις 9.12.2021 • 20:59

Οι δημοσιογράφοι αρέσκονται να επαναλαμβάνουν ότι είναι ήδη γνωστό και ιδίως ότι έχουν βιώσει και δοκιμάσει το πετσί τους οι Έλληνες πολίτες.
 
Ωστόσο ότι οι κοινότυπες αλήθειες που επαναλαμβάνονται από «έγκριτα χείλη» και δημοσιογράφους που είναι μέρος του κατεστημένου (συστήματος) και απολαμβάνουν της προσοχής του, έχει αξία και προφανώς διαβάζονται από πολλούς.
 
Με αφορμή το άρθρο θέλουμε να επαναλάβουμε ορισμένες επισημάνσεις. Έχουν δημοσιευτεί στο Ημερολόγιο Απλά και Κατανοητά και έχουν όλες αποσταλεί περισσότερες της μιας φοράς στους καθ΄ ύλην αρμοδίους. Οι κύριοι όμως αυτοί δε βρίσκουν χρόνο να διαβάσουν, να απαντήσουν και πάνω από όλα να κατανοήσουν το περιεχόμενο. Ίσως πολλές φορές εντυπώνονται στο μυαλό τους και όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου προβαίνουν σε ορισμένες παραχωρήσεις εμπνεόμενοι από τις ιδέες που έχουν διατυπωθεί, προβάλλοντάς τες ως δικές τους πρωτοβουλίες. Συνήθως πολύ καθυστερημένα και ποτέ ως ένα ολοκληρωμένο σχέδιο. Αποσπασματικά και έτσι η επιτυχία τους είναι μάλλον περιορισμένη.
 
Ιδού οι επισημάνσεις/παρατηρήσεις μας:

• 1.    Στην Ελλάδα υπάρχει χλωμή έως ακατάλληλη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Ασθένειας και όχι Υγείας. Επί δεκάδες χρόνια υπάρχουν βαρύγδουπες εξαγγελίες αλλά ποτέ οργανωμένο σχέδιο   
  
• 2.    Τίποτε δεν θα προχωρήσει αν δεν παταχθεί η αυτονόμηση όλων και ιδίως των κκ. ιατρών
  
• 3.    Το ΕΣΥ πρέπει να δομηθεί με βάση 5-6 τριτοβάθμια νοσοκομεία, το καθένα με 5-7 δευτεροβάθμια δορυφορικά νοσοκομεία και μεγάλο, αλλά ορθολογικό αριθμό πρωτοβάθμιων μονάδων φροντίδας Υγείας (και όχι μόνον ασθένειας). Τα 120 νοσοκομεία που (υπό)λειτουργούν σήμερα είναι απλά παραλογισμός, σπάταλη χρήματων και όχι ουσιαστικό και ποιοτικό αποτέλεσμα
  
• 4.    Οι 7 ιατρικές σχολές είναι πολλές και πρέπει να μειωθεί ο αριθμός τους και ο αριθμός των φοιτητών τους. Τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία ή κλινικές να ασχοληθούν πρωτίστως με την έρευνα, την εκπαίδευση και την αντιμετώπιση περίπλοκων και εξειδικευμένων προβλημάτων ασθενείας
  
• 5.    Το ΕΣΥ πρέπει να διαθέτει μηχανισμούς αντιμετώπισης των μεταβολών της πληθυσμιακής σύνθεσης των περιοχών λόγω τουρισμού και παρατεταμένων καλών καιρικών συνθηκών που ευνοούν τις μετακινήσεις και την προσωρινή παραμονή
  
• 6.    Το ΕΣΥ υστερεί απελπιστικά στις εξ αποστάσεως υπηρεσίες (Τηλεϊατρική), παρά τις γεωγραφικές ιδιαιτερότητες της χώρας. Πρωτεύει η σύνταξη πρωτοκόλλων παροχής υπηρεσιών και η λειτουργία ηλεκτρονικών φακέλων υγείας για την καταγραφή των περιστατικών
  
• 7.    Πρέπει να γενικευτεί η χρήση Ηλεκτρονικών Φακέλων Υγείας
  
• 8.    Πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα η αδυναμία του ΕΣΥ για την άμεση διάθεση στατιστικών στοιχείων και η απουσία εφαρμογών αξιολόγησης και επεξεργασίας των
  
• 9.    Οι Έλληνες πληρώνουν αδρά τη αντιμετώπιση περιστατικών ασθένειας στον ιδιωτικό τομέα. Τα πράγματα βελτιώνονται όταν υπάρχει ιδιωτική ασφάλιση. Εκεί όπου  ο ιδιωτικός τομέας διαπρέπει είναι ο διαγνωστικός. Το κράτος πρέπει να συνεργαστεί εποικοδομητικά με τον ιδιωτικό τομέα, με προτεραιότητα στον απαιτητικό και συνεχώς εκσυγχρονιζόμενο διαγνωστικό τομέα, εκεί που το ΕΣΥ υστερεί δραματικά, χωρίς προοπτικές βελτίωσης
• 10.     Εκείνη η πρόταση να μετατραπούν τα νοσοκομεία σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δίκαιου τι έγινε;  Εμείς θα συμπληρώσουμε: πως αξιοποιήθηκαν οι Ειδικοί Λογαριασμοί Διαχειρίσεως Κονδυλίων Ερεύνης που ύστερα από μεγάλες προσπάθειές μας υλοποιήθηκαν, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν σε ερευνητικά προγράμματα με αποζημίωση οι ιατροί του ΕΣΥ;

Μάλλον κανείς δε θα συγκινηθεί και πάλι και από τα περιλαμβανόμενα στο άρθρο και τις δικές μας επισημάνσεις. Το ΕΣΥ θα βολοδέρνει όσο οι πολιτικοί μετρούν μόνον το πολιτικό κόστος και όχι την ικανοποίηση των πολιτών από τις δημόσια παρεχόμενες υπηρεσίες ασθένειας και υγείας.

Ποιος θα φτιάξει το μέλλον;

Ποιος θα φτιάξει τον κόσμο; Από πού θα προέλθουν οι λύσεις στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα; Οι κρίσιμες, δύσκολες τεχνολογικές λύσεις που μας λείπουν για να σταματήσουμε την κλιματική καταστροφή από πού θα έρθουν; Τις αναπόφευκτες φυσικές καταστροφές ποιος θα τις αντιμετωπίσει; Την επόμενη πανδημία;

Καθώς οι ζωές μας γίνονται πιο συνδεδεμένες και περίπλοκες, τα προβλήματα του είδους μας γίνονται μεγαλύτερα και πιο περίπλοκα και, ως εκ τούτου, χρειαζόμαστε νέες, μεγάλες και πολύ αποτελεσματικές δομές για να τα λύσουμε. Και οι μόνες δομές που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο, είναι αυτές που ήδη λύνουν όλα τα μεγάλα προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα ως τώρα. Όχι οι επιχειρήσεις. Ούτε ευφυείς επιστήμονες ή σπουδαία πανεπιστήμια. Τα κράτη … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΟΨΕΙΣ, 18.09.2021 • 20:59).

Ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Θοδωρή Γεωργακόπουλου στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Μας φαίνονται όμως μονομερείς οι ερμηνείες που περιγράφει ο αρθρογράφος.

Το σημαντικότερο όλων είναι οι συνεργασίες δημοσίου και ιδιωτικού τομέα και οι εξαιρετικές δυνατότητες κινητικότητας που έχουν διαμορφωθεί στις αναπτυγμένες κοινωνίες. Η Ελλάδα είναι ένα αρνητικό παράδειγμα στη λογική αυτή, λόγω μονιμότητας και ανελαστικών εργασιακών σχέσεων και της μεγάλης δυσκολίας μετακινήσεων μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου τομέα.

Ούτε ο δημόσιος ούτε ο ιδιωτικός τομέας είναι λογικό να χρεωθούν αποκλειστικά τις εξελίξεις και την αέναη και μοναδική κίνηση των κοινωνιών προς μεγαλύτερες και σημαντικότερες πνευματικές κατακτήσεις.

Το εύλογο ερώτημα είναι αν οι πολίτες και οι κοινωνίες εξελίσσονται θετικότερα ή οι τεχνολογικές εξελίξεις και τα επιτεύγματα ίσως επιφέρουν και δυσμενείς μεταβολές, που ίσως ένας αργότερος ρυθμός καινοτομιών θα ήταν ευπρόσδεκτος.