Με αφορμή το άρθρο «Η επιστροφή της Γερμανίας» …

Ο συντάκτης κ, Βασίλης Νέδος γράφει μεταξύ άλλων: 

Η κεντρική θέση της Γερμανίας στην Ευρώπη εξηγείται ιστορικά, πολιτικά, πολιτισμικά, κοινωνικά. Στη διάρκεια του μεταπολεμικού κόσμου η Γερμανία από ηττημένη μετατράπηκε σε μια παγκοσμίων διαστάσεων δύναμη, απέχοντας με μια σχεδόν μεταφυσική ευλάβεια από τη χρήση ή την απειλή χρήσης οποιασδήποτε μορφής σκληρής ισχύος, ακόμα και όταν αυτό έμοιαζε επιβεβλημένο. Η Αγκελα Μέρκελ, πιστή σε αυτή την παράδοση, προχώρησε στη μετεξέλιξη αυτού του δόγματος, μετατρέποντας τη Γερμανία και σε παράγοντα κατευνασμού. Το μεσημέρι της Κυριακής όλα αυτά άλλαξαν σε 80 λεπτά. Τόσο περίπου κράτησε η ομιλία του καγκελαρίου της Γερμανίας Ολαφ Σολτς στην Μπούντεσταγκ. Ενας πολιτικός ήπιων τόνων, δίχως κάποιο ιδιαίτερο επικοινωνιακό χάρισμα, άθεος ο ίδιος, μεγαλωμένος στην Κάτω Σαξονία από προτεστάντες γονείς και τυπικά συγκρατημένος σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του, ουσιαστικά ανακοίνωνε τη μετάβαση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας σε μια επόμενη φάση. Η υπόσχεση για «τουλάχιστον 2%» του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού για την άμυνα, η δημιουργία ειδικού ταμείου 100 δισ. ευρώ για την ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της Μπούντεσβερ, η ένταξη περισσότερων στρατιωτών στις Ομάδες Κρούσης του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη και η απόφαση να αποσταλούν επιθετικά όπλα στους Ουκρανούς που εξακολουθούν να αντιστέκονται στη ρωσική επιθετικότητα αποτελούν από μόνες τους εξαγγελίες που ουσιαστικά αλλάζουν το δόγμα της Γερμανίας … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 01.03.2022 • 20:48).

Δε συμφωνούμε σε όλα όσα περiγράφονται στο άρθρο. Οι εξαγγελίες, μας προκάλεσαν και ένα αίσθημα φόβου, αν δημιουργηθεί ισχυρή στρατιωτική Γερμανία η οποία όπως έκανε μέχρι τώρα και με τα οικονομικά θέματα, θα δρα ανεξάρτητα από την ΕΕ και θα αποφασίζει μονομερώς για τις πολιτικές της και τις επιθυμίες της ως κυρίαρχο κράτος. Δε θα ξεχάσουμε τη Γερμανική διείσδυση στην ανατολική Ευρώπη, στο Ουζμπεκιστάν τη δεκαετία του 2000 (την είδαμε με τα μάτια μας το 2001), την επιβολή της στη διαμέλισης της πρώην Γιουγκοσλαβίας (και τον πόλεμο που ακολούθησε) και τη διείσδυσή της στα Βαλκάνια. Τις σχεδόν αδελφικές τις σχέσεις μέχρι έρωτος, με τη Τουρκία, παρά την εισβολή της και τη κατοχή του 40% σχεδόν του κυπριακού εδάφους (εδώ και 45 και πλέον έτη).

 

Ασφαλώς και είμαστε υπέρ μιας κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της ΕΕ και της αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών μελών και της απόλυτης προστασίας των εξωτερικών συνόρων της.

 

Αλλά προς Θεού. Όχι υπερβολές και όχι να λαμβάνονται αποφάσεις με πλήρη ανεξαρτησία κινήσεων και εκτός πλαισίου της ΕΕι  Η εισβολή στην Ουκρανία δείχνει ότι πολλά πράγματα εντός της ΕΕ πρέπει να μελετηθούν εκ νέου με μεγάλη προσοχή και να προκύψουν νέες ρυθμίσεις και κανόνες (μεταξύ των οποίων και ο κανόνας της λήψεως αποφάσεων εντός της ΕΕ με πλειοψηφία και όχι ομοφωνία, πλην ειδικών περιπτώσεων ίσως).

 

Εμείς θα ζητούσαμε να τεθούν εξ αρχής κανόνες προς διαμόρφωση της νέας στρατηγικής υπεράσπισης της ακεραιότητας των χωρών μελών, της μη παραβίασης των συνόρων και της αυτόματης συμμετοχής στην άμυνα μέλους που υφίσταται έξωθέν επιβουλή, οικονομική, στρατιωτική, γεωπολιτική ή άλλη, οποιασδήποτε μορφής. Αποφάσεις για οριοθέτηση Ευρωπαϊκής ΑΟΖ σε όλα τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ. Θα θέλαμε επίσης να δούμε κοινή αμυντική βιομηχανία και όχι «υποχρέωση/ανάγκη» αγοράς οπλικών συστημάτων από τις μικρότερες χώρες (βλέπετε https://simpleandclear.blogspot.com/2021/02/blog-post_7.html ). Ο ανταγωνισμός μεταξύ των χωρών μελών για το πλασάρισμα αμυντικών συστημάτων σε χώρες μέλη που τα έχουν ανάγκη και το πάρε δώσε με εχθρούς ή απειλητικούς συμμάχους χωρών της ΕΕ (και δεν είναι λίγοί) πρέπει να λάβει άμεσα τέλος.

Ο έρωτας δεν κρύβεται ...

Χωρίς λόγια. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και AP  John MacDougall 8 Οκτ 2021

 Η είδηση: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 8/10/2021 - Μέρκελ – Τουρκία: Η τελευταία επίσκεψη ως καγκελάριος και το αντίο στον Ερντογάν. Η Άγκελα Μέρκελ θα μεταβεί στην Τουρκία στις 16 Οκτωβρίου έπειτα από πρόσκληση του Τούρκου προέδρου. Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τον λόγο της επίσκεψης, ο κ. Ζάιμπερτ αναφέρθηκε στους διαχρονικούς δεσμούς των δύο χωρών λόγω των πολιτών τουρκικής καταγωγής που ζουν στην Γερμανία και λειτουργούν «ως γέφυρα», στη γεωστρατηγική σημασία της Τουρκίας, αλλά και στη «μεγάλη συνεισφορά» της χώρας στο μεταναστευτικό, η οποία, όπως είπε, αναγνωρίζεται από όλους στην Ευρώπη

ΥΓ: Προτείνουμε να διαβάσετε και το "Δεμένες με αιώνια συμφέροντα"

Κάτι δε μας αρέσει στην πολιτική των δυτικών χωρών ως προς τη Ρωσία …

Ελπίζω να μη με φακελώσουν οι μάγκες του παρακράτους και αυτοί που διατηρούν τους  φακέλους των πολιτών, αν και το θέμα έχει μάλλον ξεχαστεί και δεν ενδιαφέρει πλέον κανένα ή έτσι νομίζουμε. Στο θέμα μας λοιπόν.

 

Διαπιστώνουμε ένα κλίμα πολέμου και συνεχείς αντιπαραθέσεις και ελάχιστες αν και μη αποτελεσματικές κινήσεις για σοβαρές συνομιλίες και εξομάλυνσης της κατάστασης.

 

Δε λέμε, οι Ρώσοι και για να είμαστε ακριβέστεροι ο πρόεδρος κ. Πούτιν και δευτερευόντως ο ΥΠΕΞ κ. Λαβρόφ είναι οι μόνοι που αναφέρονται σε κάθε ευκαιρία αλλά, εμφανίζονται να μην  υποχωρούν εμφανιζόμενοι ως άκαμπτοι. Επίσης δεν προβάλλονται προσωπικότητες στο άλλο στρατόπεδο, που μπορούν, συνεργάζονται ή διαπραγματεύονται με ομολόγους τους στη δυτική πλευρά.

 

Η Ρωσία είναι μια μεγάλη, αλλά αχανής χώρα, με πολύ σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό και σημαντικά επιτεύγματα στις Επιστήμες και τον Πολιτισμό. Προφανώς υστερούν σε πολλά πράγματα σε σχέση με τους δυτικούς, αλλά δεν είμαστε σε θέση να μιλήσουμε για το αν αυτό οφείλεται στην κουμμουνιστική κληρονομιά ή στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες διαβιώσεως για πολύ μεγάλα τμήματα του ρωσικού πληθυσμού.

 

Χάρις σε κάποιες πληροφορίες από άτομα που μπορούν με βεβαιότατα να μιλήσουν για τη σημερινή κατάσταση, μιλούν για καλές υποδομές στην εκπαίδευση, στην υγεία, στις συγκοινωνίες, οι πολίτες είναι γενικά νομοταγείς και εν γένει συμπεριφέρονται όπως και εμείς στις πολιτισμένες χώρες μας.

 

Αυτό που επισημαίνουν είναι οι εξαιρετικά δύσκολες καιρικές συνθήκες και κατά συνέπεια οι εργασιακές σχέσεις είναι εντελώς διαφορετικές από τις δικές μας (προφανώς όχι σε όλη την έκταση της Ρωσίας). Οι ανάγκες της καθημερινότητας επίσης είναι πολύ μεγάλες και απαιτούν πειθαρχία και συμμόρφωση με τους κανόνες προκειμένου κανείς να ανταπεξέλθει επιτυχώς.

 

Έτσι η Ρωσία είναι μια μάλλον κανονική χώρα όπως όλες οι άλλες και όχι μια χώρα από την οποία εκπορεύονται σχεδόν όλα τα δεινά του πλανήτη. Με πολίτες αλλοπρόσαλλους, μεθύστακες, που ρέπουν στο έγκλημα και την αναρχία, ανέχονται τη καταπίεση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλα παρόμοια, όπως παρουσιάζεται από τα δυτικά ΜΜΕ.

 

Επειδή οι πληροφορίες μας μπορεί να μην είναι εντελώς αξιόπιστες ή εμείς να μην σταθμίζουμε αντικειμενικά όσα ακούμε, φορείς όπως η ΕΡΤ (ραδιόφωνο, τιβί) ή και άλλοι δημόσιοι ή ιδιωτικοί φορείς θα μπορούσαν να αφιερώνουν εκπομπές για τη ζωή στις άλλες χώρες, με έμφαση στα επιτεύγματα, στις καλές πρακτικές, τις έξυπνες λύσεις.

 

Η ΕΕ οφείλει να έχει καλές σχέσεις με όλες τις γειτονικές της χώρες και είναι προς το συμφέρον της η ανάπτυξη της Ρωσίας και η εξασφάλιση ευημερίας τους ρωσικού λαού. Η συνεργασία θα μπορούσε να αποφέρει τεράστια οφέλη στις αναπτυγμένες δυτικές χώρες και ιδιαίτερα στις χώρες της ΕΕ. Το κάνει σε μεγάλό βαθμό αθόρυβα η Γερμανία. Και το κάνει για όλες τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως και όχι μόνον τη Ρωσία (όπως έχουμε επισημάνει παλαιότερα στο Ημερολόγιο). Το κάνει και η σημερινή υπό τον Ερντογκάν, Τουρκία. 

Πρόσφατα σε μείζον θέμα αντιπαραθέσεως ΗΠΑ - Ρωσίας, εξελίσσεται το φυσικό αέριο και οι αγωγοί τροφοδοσίας. Μας προξένησαν εντύπωση οι αναφορές στις δηλώσεις του υφυπουργού Ντόνελι (βλέπετε: Ντόνελι σε Ελλάδα: «Οι ΗΠΑ έτοιμες να σας βοηθήσουν να κόψετε το σχοινί με τη Gazprom»). Δυστυχώς δε βλέπουμε διάλογο καλών προθέσεων και διάθεση συνεργασίας, αλλά μάλλον υπαγόρευση στρατηγικών που θα πρέπει να ακολουθούν οι χώρες που αναφέρονται αμέσως ή εμμέσως. Η Γερμανία αναζητά απεγνωσμένα τρόπους λειτουργίας του νέου αγωγού. Δε γνωρίζουμε πως θα επιλυθεί το πρόβλημα της λειτουργίας του, αλλά μάλλον οδεύουν προς συμβιβαστική λύση.

Αυτό που δεν αναφέρεται και δεν συζητείται οπό τα ΜΜΕ είναι η εντεινόμενη και μεγαλύτερη εξάρτηση των δυτικών χωρών από την αναθεωρητική Τουρκία και λόγω της διέλευσης των νέων αγωγών που τροφοδοτούν με Αζέρικο ή και Ρωσικό φυσικό αέριο τη δύση, από το έδαφός της. Θεωρούμε μεγαλύτερο τον κίνδυνο της τουρκικής παρέμβασης στις δυτικές κοινωνίες εξ αυτού και μόνον του γεγονότος και ίσως μικρότερο τη προβαλλόμενης εξάρτησης από τη Ρωσία, που είναι και παραγωγός και όχι μόνον ενδιάμεσος!

ΥΓ: Αν καταλαβαίνουμε καλώς και το άρθρο «Η γεωστρατηγική ανεπάρκεια της Δύσης», κινείται στην ίδια κατεύθυνση

Παρεμβάσεις ενόψει των συζητήσεων για Τουρκία από Μέρκελ – Κουρτς …

Να εφαρμόσει τους κανόνες του κράτους δικαίου κάλεσε την Άγκυρα η Γερμανίδα Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ και χαρακτήρισε «λυπηρό μήνυμα» την αποχώρηση της Τουρκίας από την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για τη βία κατά των γυναικών. 

Φωτ. AP

Περιέγραψε ωστόσο ως «καλή είδηση» το γεγονός ότι η Τουρκία, «μετά τις προκλητικές δραστηριότητες στα κυπριακά και στα ελληνικά ύδατα», έδειξε τους τελευταίους μήνες δείγμα αποκλιμάκωσης και τόνισε την ανάγκη να συνεχιστεί ο διάλογος ΕΕ – Τουρκίας – και για την περαιτέρω ανάπτυξη της προσφυγικής συμφωνίας … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΣΜΟΣ, 25.03.2021 • 14:43),

 

Τα όσα είπε η κα Μέρκελ μας εντυπωσίασαν για μια ακόμα φορά. Είναι αναμενόμενα, αλλά για εμάς μάλλον περίεργα και το ερώτημα είναι αν είναι ρεαλιστικά, δίκαια, ηθικά (σε ποιο βαθμό άραγε οι συμπεριφορές κρατών μπορούν να χαρακτηρίζονται ως ηθικές και απορρέουσες από θεμελιώδεις αξίες του ανθρώπου;).

 

Τα αναμέναμε, αλλά δεν περιμέναμε τόσο απροκάλυπτα επιθετική θέση υπέρ των Τουρκικών στρατηγικών και υποστήριξη με κάθε μέσο των κινήσεων Ερντογκάν, Δε ξέρουμε αν η γερμανική πολιτική βλέπει την Τουρκία μόνο ως Ερντογκάν ή λαμβάνει σοβαρά υπόψη της και τις ανάγκες και τις τύχες του τουρκικού λαού.

 

Οφείλουμε να δεχτούμε τη συνεπή πολιτική του Βερολίνου ανέκαθεν υπέρ των Τουρκικών θέσεων, οποία μετριάζεται κάπως και εφόσον διακυβεύονται άλλα ευρύτερα συμφέροντα της Γερμανία και εν μέρει λόγω της συμμετοχής της στην ΕΕ.

 

Εμείς τη χαρακτηρίζουμε επιδεικτικά φιλοτουρκική, ευέλικτη στα είπα ξείπα, μεσοβέζικη όταν θέλουν και τελικώς θα την κατατάσσαμε ως αντιευρωπαϊκή,

 

Στο σημείο αυτό θέλουμε να διατυπώσουμε μερικές παρατηρήσεις σε σχέση με τα λεχθέντα από την κα Μέρκελ:

-       Τα 3,5 εκατομμύρια Σύριων προσφύγων στη Τουρκία είναι αποτέλεσμα του εμφυλίου πολέμου, στον οποίο είχε ενεργό συμμετοχή η Τουρκία, που έχει κοινά σύνορα με τη Συρία. Ήταν δε και η πλέον ασφαλής και πλησιέστερη χώρα

-       Οι πρόσφυγες λογικά χρησιμοποιηθήκαν για να συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας (φθηνά εργατικά χέρια) και ως μοχλός πολιτικής επιρροής εναντίον της Ελλάδας, της Κύπρου, της ΕΕ

-       Οι οικονομικοί μετανάστες εκτός των Σύριων, τους οποίους καλωσόριζε η Τουρκία με τις πολιτικές της δεν έχουν σχέση με το προσφυγικό

-       Η Τουρκιά υπαναχώρησε από τις προκλητικές της ενέργειες εις βάρος της Ελλάδος και της Κύπρο,υ μόνον εφόσον ολοκλήρωσε το πρόγραμμα που είχε σχεδιάσει και εφάρμοσε στο ακέραιο

-       Η σημερινή διαλλακτικότητα δεν έχει σχέση με αλλαγή πλεύσης, αλλά συνέχεια της στρατηγικής της για επέκταση των Τουρκικών συμφερόντων εις; βάρος όμορων κυρίαρχων κρατών και προώθηση της πολιτικής της επιρροής σε περισσότερο απομακρυσμένες χώρες (Λιβύη, Σουδάν, Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη , Αζερμπαϊτζάν κα)

-       Είναι αδιανόητο για ευρωπαϊκή χώρα (χωρίς να είναι  η μόνη, αλλά είναι η ισχυρότερη εντός της ΕΕ) να μην υπερασπίζεται τα εξωτερικά ευρωπαϊκά σύνορα, αποσιωπώντας το προκλητικά απειλητικό Cassus belli εναντίον της Ελλάδος και να αποσιώπα τη μη αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας ω κυριάρχου κράτους, μέλους της ΕΕ.

 

Μας βρίσκουν απολύτως ΄συμφώνους οι δηλώσεις του Αυστριακού καγκελαρίου κ. Σεμπάστιαν Κούρτζ.

 

Η ΕΕ δεν έχει λόγο να καλοπιάνει την Τουρκία. Μπορεί και πρέπει να της συμπεριφέρεται ως μια γειτονική χώρα που συνορεύει με την ΕΕ και υπάρχουν συμφέροντα εκατέρωθεν αλλά δεν πρέπει επ’. ουδενί λόγω να υπερτονίζεται η στρατηγική και γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας ούτε ο μεγάλος και διαρκώς αυξανόμενος πληθυσμός της, ούτε και οι οικονομικές διέξοδοι που ίσως προσφέρονται, αλλά μονομερώς,

 

Η Τουρκία δεν παύει όπως έχουμε επιχειρηματολογήσει σε προηγούμενες αναρτήσεις μας να είναι μια μεγάλη και αδιάκοπη απειλή για την Ευρώπη και τον Πολιτισμό της. Η πρόσφατη απόφαση Ερντογκάν για τη απόσυρση της Τουρκίας από τη Σύμβαση της Κωνσταντινουπόλεως (αλήθεια τι ειρωνεία ) αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Τα ίδια μηνύματα εκπέμπονται από τη μετατροπή της Αγία Σοφίας και της Μονής της Χώρας σε τζαμί.

 

Αυτά προς το παρόν.