Στις 7 Ιανουαρίου 2022 πηγαίνοντας προς το αεροδρόμιο αποφάσισα να πάρω τους «Τοπικούς Δρόμους» (Local Roads), όπως λένε οι πινακίδες στον αυτοκινητόδρομο.
Ο δρόμος οδηγεί σε ένα χώρο ελεγχόμενης στάθμευσης (που προφανώς εξυπηρετεί ταξιδιώτες του αεροδρομίου) εν μέσω του πουθενά, περνά έξω από ένα θερμοκήπιο και φθάνει σε ένα σημείο που αρχίζει μεγάλη σχετικά κατηφόρα. Πέρα και δεξιά υπάρχει ένας μικρός τεχνητός λόφος απο προφανώς εκσκαφές (λογικά από το αντιπλημμυρικό έργο Ερασίνου) και ένα σχετικά μεγάλο οίκημα από τοίχους και σκεπή από λαμαρίνες, Από εκεί που φθάσαμε δε μπορούσαμε να δούμε τους λόγους ύπαρξης του.
Η περιοχή κατά τα άλλα μοιάζει παρθένα. Κυριαρχούν τα αμπέλια και εγκαταλελειμμένα χωράφια. Είδαμε και μια «εγκατάσταση» διαβίωσης αλλοδαπών, που λογικά εργάζονται στα χωράφια και απολαμβάνουν τη Μάνα Φύση.
Η εικόνα που αποκομίζει κάνεις είναι ότι εκεί είναι το βασίλειο της απουσίας του κράτους. Προφανώς ο καθένας κάνει ότι θέλει, εκμεταλλεύεται το χώρο όπως θέλει και δεν περνά κανείς να ελέγξει τι συμβαίνει, αν υπάρχουν άδειες, αν η νομιμότητα γίνεται σεβαστή και αν εκεί εφαρμόζονται οι Νόμοι. Αν η περιοχή είναι αμιγώς αγροτική ή εκδίδονται άδειες από τους αρμοδίους για οικονομικές δραστηριότητες και αν υπάρχουν προδιαγραφές για αυτές, αν ρυπαίνει, αν, αν …
Σκέφτηκα προς στιγμή ότι εκεί ή κάπου πάρα πέρα θα είναι ιδανικός χώρος για να λειτουργήσει καζίνο ας πούμε, μια και μόνον άγρια ζώα και πουλιά πετούμενα τον επισκέπτονται.
Αν πάτε προς τα εκεί – πράγμα απίθανο - θα δείτε ότι δε λέω ψέματα και οι υποθέσεις μου είναι λογικές.
