Εφημερίδες και όλα γενικώς τα ΜΜΕ έχουν αναγάγει τη κλάψα για τα δεινά που μας βρήκαν σε καθημερινό ευαγγέλιο και μέσο για να προσελκύουν αναγνώστες, ακροατές και θεατές.
Έτσι έχουμε μετατραπεί σε λαό κλαιγόμενων και οδυρόμενων
αλλά και που απαιτεί συνεχώς χωρίς να αναλαμβάνει καμιά ευθύνη. Και φαίνεται
ότι ως λαός να έχουμε αφεθεί στο μοιραίο και το αναπόφευκτο.
Κάνουμε λάθος; Μάλλον όχι. Μερικές επισημάνσεις για τους βουβούς παρατηρητές των εξελίξεων. Έχουν άραγε κάτι συγκεκριμένο και κατάλληλα επεξεργασμένο να μας πουν:
- · Τα στελέχη
της κυβερνήσεως με τις νέες, υποσχόμενες ιδέες και προγράμματα, με καινοτόμες
προσεγγίσεις και σε συνάφεια με τις επερχόμενες ρηξικέλευθες τεχνολογικές εξελίξεις;
- · Οι εξαιρετικοί
επιστήμονες των πανεπιστημίων μας και των εκατοντάδων ερευνητικών φορέων που κατέχουν
όπως συχνά πυκνά προβάλλεται, υπέρλαμπρη θέση στο διεθνές στερέωμα;
- · Οι πνευματικοί
μας ταγοί που έχουν απόψεις για όλα όσα συμβαίνουν στο πλανήτη και κατέχουν το αλάθητο,
αλλά παραμένουν σιωπηλοί έως άλαλοι για
το παρόν και το μέλλον των νέων μας και της κοινωνίας μας;
- · Οι οικονομικοί
παράγοντες του τόπου που οσμίζονται με εκπληκτική ικανότητα τις τρέχουσες και μελλοντικές
εξελίξεις και είναι πανταχού παρόντες στις διεργασίες από τις οποίες αποκομίζουν
πλούτη και ισχύ;
- · Οι κοινωνικοί
επιστήμονές μας που υποτίθεται ότι αναλύουν το παρελθόν και επιχειρούν να διαμορφώσουν
το μέλλον με περισσότερα δικαιώματα, λιγότερες υποχρεώσεις και ευημερία για
όλους σχεδόν (τουλάχιστον αυτούς που εργάζονται και προσφέρουν);
- · Τα κομματικά
στελέχη του πολιτικού συστήματος που διαγκωνίζονται, αλληλοϋβρίζονται και αλληλοκατηγορούνται
καθημερινώς για θέσεις, εξουσία, αργομισθίες, σίγουρη σύνταξη και προνόμια;
- · Οι
επιτυχημένοι Έλληνες του εξωτερικού που περιορίζονται μόνον σε κάποια άρθρα σε
εφημερίδες, αλλά δεν ασχολούνται με τη συστηματική ανάλυση και περιγραφή
δράσεων που θα είναι αναγκαίο κατά τη γνώμη τους να γίνουν γνωστές στο
πανελλήνιο και άρα να αποτελέσουν υλικό προς αξιοποίηση στην Ελλάδα;
- · Οι δεκάδες φορείς που χρηματοδοτούνται από το κράτος, αλλά και εκείνοι που λειτουργούν χάρις στη ιδιωτική πρωτοβουλία, με προσανατολισμό στο παρόν και το κυρίως το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας και που λογικά οραματίζονται έναν ενάρετο κύκλο;
Η δεκαετής και πλέον περιπέτεια της χρεωκοπίας, της
οικονομικής εξαθλίωσης και τώρα της πανδημίας δεν άλλαξε σχεδόν τίποτε στο τρόπο
λειτουργίας του κράτους και τη δημόσια διοίκηση. Υπάρχουν βέβαια αλλαγές προς
το καλλίτερο, αλλά παραμένουν δυστυχώς επίπονες, μίζερες, περιορισμένες, χωμένες
μέσα στο γενικό βούρκο. Οι ριζικές μεταβολές και η πλήρης αναδιοργάνωση τομέων,
φορέων, νοοτροπιών και κανόνων λειτουργίας παραμένουν ακόμα ζητούμενα το 2021, στην
Ελλάδα.
Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Ευτυχώς που έχουμε και τους
επιθετικούς και απολίτιστους γείτονες που τα θέλουν όλα δικά τους και μας
ξεβολεύουν και έτσι αποφασίζουμε ύστερα από δεκαετίες μερικά από αυτά που μόνοι
μας έπρεπε να είχαμε εφαρμόσει και αξιοποιήσει.
