Οι Έλληνες μαθαίνουν τις ειδήσεις από το κατεστημένο των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων που τα υπηρετούν. Κανείς δεν γνωρίζει τι είναι κανονική είδηση και τι «δημοσιογραφική αποκάλυψη».
Παρόλα αυτά μαθαίνουμε συχνά για επιτυχίες Ελλήνων στις κοινωνίες
ανά τον πλανήτη. Οι επιτυχίες τους, άλλες μικρές αλλά σημαντικές στην καθημερινότητα
και άλλες σημαντικές σε διάφορους τομείς των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων.
Στους σημαντικούς τομείς οι Έλληνες (όπως άλλωστε και κάθε άλλος
άνθρωπος που βρίσκεται εκεί) καλείται να εργαστεί, να αποδείξει τις ικανότητές
του και να ευδοκιμήσει, σε περιβάλλοντα που άλλοι και άλλες κρατικές και
ιδιωτικές δομές έχουν δημιουργήσει, συντηρούν,
εκσυγχρονίζουν και επεκτείνουν.
Λογικά λοιπόν και οι Έλληνες δε σπαταλούν χρόνο να δημιουργήσουν
εργαζόμενοι σε ξεπερασμένες διαθέσιμες ελληνικές υποδομές ή και να τις εκσυγχρονίσουν, αλλά επιδίδονται κατευθείαν
στο αντικείμενό τους και έτσι ο χρόνος λειτουργεί προς όφελός τους. Οι προσπάθειές
τους επικεντρώνονται στα καθήκοντά τους.
Πολλοί αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες και τις προϋποθέσεις
ρόλων, αντικειμένου, επιδόσεων, γνώσεων που πρέπει διαθέτει κανείς. Έτσι εύκολα αν κάποιος διαπιστώσει
ασυμβατότητα ή ακόμα και έλλειψη ενδιαφέροντος μετατοπίζεται σε άλλες δραστηριότητες
και άλλους τομείς ενδιαφέροντος. Η διαδικασία είναι απλή, εύκολη, αποτελεσματική
και ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του και καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον
του και τις προοπτικές του. Προφανώς δεν τα βάζει με το σύστημα, τις προδιαγραφές,
την οργάνωση, τους άλλους εργαζομένους, τη διοίκηση, τον οργανισμό, τη χώρα
(ΣΣ: Υπάρχουν βέβαια και εκεί κάποιες γκρίζες ζώνες, αλλά τις παραβλέπουμε
χάριν του επιχειρήματος).
Κάντε εύκολα τη σύγκριση με ότι ισχύει εδώ και βγάλτε τα συμπεράσματά
σας.
Εν κατακλείδι:
Μέχρις ότου (αν είναι ποτέ δυνατόν;) η Ελλάδα να γίνει μια
σύγχρονη χώρα και αποκτήσει τις λειτουργίες και τις υποδομές που συνάδουν με μια
ευνομούμενη, προοδευτική, καινοτόμο και σύγχρονη χώρα, οφείλει να ενθαρρύνει
τους νέους της Ελλάδος να συμπεριλάβουν στις αναζητήσεις τους τις προοπτικές εργασίας
σε άλλες χώρες.
Δε θέλουμε να ενθαρρύνουμε κανένα να κάνει κάτι που δεν επιθυμεί
και δεν είναι σε θέση, σε τελευταία ανάλυση, να αποδεχτεί και να προσπαθήσει να
ακολουθήσει. Αλλά πρέπει ως χώρα να διευκολύνουμε, κάτι που ήδη γίνεται και θα μπορούσε
να πάρει καλλίτερη και αποτελεσματικότερη μορφή.
Ακούμε σχόλια, αντιρρήσεις, διαφωνίες αλλά και προτάσεις,
