Ευρωπαϊκή Αμυντική Βιομηχανία …

Οι γνώσεις που έχουμε για τις αμυντικές βιομηχανίες των χωρών μελών της ΕΕ είναι εξαιρετικά περιορισμένες και λόγω της φύσεως του αντικειμένου και λόγω των διεργασιών που λογικό είναι να τηρούνται εκτός δημοσιότητας. Λογικό και για να προστατευθούν οι καινοτομίες αλλά και να αυξηθούν τα στρατηγικά και εμπορικά πλεονεκτήματα κάθε βιομηχανίας και κάθε χώρας. 

Αλλά εδώ που φθάσαμε χρειάζεται να αναδειχθεί μια νέα στρατηγική για τις αμυντικές βιομηχανίες.

 

Η περίπτωση της Γερμανίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας που προμηθεύουν χώρες που απειλούν άλλες, είναι εξωφρενική. Πωλούν επιθετικά όπλα στην Τουρκία, η οποία απειλεί συστηματικά και προκλητικά την Ελλάδα, χώρα μέλος της ΕΕ. Η Τουρκία που έχει επιδείξει προκλητική επιθετικότητα και πολεμά στη Συρία, τη Λιβύη, την Αρμενία (Ναγκόρνο Καραμπάχ) και συγκαλυμμένα αλλού, δεν περιορίζεται σε φραστικές δηλώσεις μόνον αλλά και κάνει συχνά επίδειξη ισχύος με τη χρήση ευρωπαϊκού και συμμαχικού εξοπλισμού (βλέπε ΝΑΤΟ), ευρωπαϊκής προελεύσεως.

 

Η ΕΕ πρέπει να αναπτύξει – ίσως παράλληλα, τουλάχιστον σε πρώτη φάση – και μια ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία (ΕΥΑΒ). Την εποχή των τεραστίων τεχνολογικών καινοτομιών, των εξαιρετικών δυνατοτήτων της εξ αποστάσεως εργασίας, του Υπολογιστικού Νέφους και των τεραστίων αναγκών για δημιουργική απασχόληση και εργασία σε νέα πεδία δραστηριοτήτων και νέων τεχνολογικών λύσεων, η ΕΥΑΒ μπορεί να λειτουργήσει ως δίκτυο επιστημόνων και τεχνολόγων κατανεμημένων σε πολλές χώρες της ΕΕ (Κέντρα Αριστείας), σε έργα και προγράμματα σχετιζόμενα με την ασφάλεια της ΕΕ, την υποστήριξη της Εξωτερικής της Πολιτικής και της εξαγωγής κυρίως αμυντικού εξοπλισμού.

 

Το παράδειγμα της ευρωπαϊκής αεροπορικής βιομηχανίας μπορεί να αποτελέσει πρότυπο. Ας το χρησιμοποιήσει η Ελληνική κυβέρνηση και να πρωτοστατήσει για την ανάδειξη του θέματος και τη διαμόρφωση της σχετικής στρατηγικής ανάπτυξης.

 

Η κατανεμημένη οργάνωση της νέας αυτής βιομηχανίας θα αξιοποιήσει ταλέντα από χώρες που δεν έχουν αντίστοιχες δραστηριότητες ή έχουν πολύ περιορισμένες και δεν είναι σε θέση να παράγουν αξιοποιήσιμα προϊόντα. Ίσως η κινητικότητα και η εξαγωγή εγκεφάλων θα περιοριστεί ενώ θα ενδυναμωθεί και το αίσθημα της συνεργασίας μεταξύ των χωρών μελών. Όπως θα ενισχυθεί και το αίσθημα ασφαλείας των πολιτών της ΕΕ.

 

Περιμένουμε αντιδράσεις από γνώστες του αντικειμένου και πολιτικούς όλων των αποχρώσεων.

 

ΥΓ: Ίσως πρέπει να προσέξουμε την είδηση «Μέρκελ και Μακρόν υπέρ αμυντικής χειραφέτησης της Ε.Ε», αν και όλοι είναι φειδωλοί επί τους παρόντος και οι μικρότερες χώρες σιωπούν

Ελληνοτουρκικά ή/και Ευρωτουρκικά …

Ο Ερντογκάν εξακολουθεί να κάνει ότι κατεβάσει η γκλάβα του. 

Αγνοεί τους πάντες. Συνομιλεί με τους πάντες. Προσβάλλει τους πάντες. Όλοι απορούν με το θράσος του, τη σιγουριά του και το νεοοθωμανικό μένος του. Ο δε πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλτ Τράμπ τον θαυμάζει, όπως λέει.

 

Το ερώτημα είναι γιατί όλοι αυτοί οι μεγάλοι σύγχρονοι ηγέτες  ανέχονται τη κατάσταση και φαίνεται - δημοσίως τουλάχιστον - ότι ντρέπονται να του μιλήσουν ευθέως και όλο αναβάλλουν τις αποφάσεις τους.

 

Για να μπορεί κανείς να κατανοήσει τη συμπεριφορά του Ερντογκάν και του τουρκικού κατεστημένου πρέπει να πάει αρκετά χρόνια πίσω. Τότε που ως νεόκοπος λαοπρόβλητος ηγέτης, ακόμα και η Ελλάδα είδε το θέμα θετικά και συνηγόρησε ασμένως για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.

 

Αποτέλεσμα τής της πρώτης κίνησης ήταν οι θεόρατες επενδύσεις των ευρωπαϊκών χωρών στην Τουρκία και η έναρξη ενός κύκλου ανάπτυξης πρωτόγνωρης για μισο -Ευρωπαϊκή χώρα, ή χώρα στα περίχωρα της Ευρώπης.

 

Η ανάπτυξη ήταν πολύ μεγάλη, επέσυρε διθυραμβικούς επαίνους των δυτικών και των ΗΠΑ, αλλά αμφότεροι σύρθηκαν στο άρμα της Τουρκίας και συγχρόνως δημιουργήθηκε τεράστια έκθεση των χωρών αυτών και των δυτικών μεγάλων επιχειρήσεων στις νέες Τουρκικές πραγματικότητες. Με άλλα λόγια οι δυτικοί ισχυροποίησαν και έκαναν τη Τουρκία υπολογίσιμη δύναμη, σε όλα τα επίπεδα, αλλά ταυτόχρονα συνδέθηκαν επικίνδυνα μαζί της.

 

Τα πράγματα όμως δε κινούνται μονίμως προς την ιδία κατεύθυνση και πολλοί απροσδιόριστοι παράγοντες παρεμβαίνουν και κάποια στιγμή και οι καλές επιδόσεις  γίνονται ασθενικές ή και αντιστρέφονται. Επίσης αποκαλύπτονται σχέδια και λαμβάνονται και άλλου είδους αποφάσεις υπό την επήρεια νέων καταστάσεων.

 

Οι στόχοι όμως του Ερντογκάν παρέμεναν οι ίδιοι: Η εκπόρθηση ολοκλήρου της δυτικής Ευρώπης και η ανάδειξη του Ερτνογκάν σε σουλτάνο μεγαλοπρεπέστερο από το σουλτάνο Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή και μεγαλύτερο κατακτητή από το Μωάμεθ τον πορθητή.

 

Όταν κάποιες χώρες κατάλαβαν (ίσως) που οδηγούσε η πολιτική που είχαν ακολουθήσει επί χρόνια, αρχίσαν οι γκρίνιες εντός της ΕΕ για την ένταξη της Τουρκίας, ενώ τα πράγματα ήταν ήδη δύσκολα.

 

Πρώτα ο Ερντογκάν επιτέθηκε με τη δεύτερη μεγάλη του κίνηση: Ζήτησε και απαιτεί προκλητικά  την κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους υπηκόους προκειμένου να μετακινηθούν σε χώρες της ΕΕ. Μετά την είσοδό τους προφανώς κανένας δεν θα μπορούσε να τους διώξει, και άρα θα αποκοτούσαν αμέσως το δικαίωμα παραμονής. (ΣΣ: Φανταστείτε την περίπτωση νομίμου εποικισμού των μικρών νησιών (κατ΄ αρχάς) του Αιγαίου πελάγους, με τους λιγοστούς κατοίκους)

 

Είχε προηγηθεί η μεγάλη κίνηση να επιτρέπεται την ελεύθερη επίσκεψη στη Τουρκία – χωρίς βίζα – υπηκόων αφρικανικών κυρίως χωρών, φυσικά όλων μουσουλμάνων. Έτσι η Τουρκία επωφελήθηκε από τις πολύ μεγάλες αφίξεις και τη κατανάλωση, ενώ οι  αφικνούμενοι  συνέβαλλαν και στην οικονομική ανάπτυξη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι τουρκικές αερομεταφορές που θησαύρισαν.

 

Η μόνη χώρα που η Τουρκία υπολογίζει ως σημαντικό εμπόδιο στα σχέδιά της είναι η Ελλάς. Πάντοτε θα χωρίζει τις δυο χώρες άσβεστο μίσος, παρά τις πολιτισμένες σχέσεις που αναπτυχθήκαν συν τω χρόνω. Η εκρίζωση 1.000.000 και πλέον Ελλήνων από τις πατρογονικές εστίες τους στη Μικρά Ασία  και τον Πόντο, έκανε τις διάφορές τους διαχρονικές και ανυπέρβλητες. Άλλωστε οι Τούρκοι ποτέ δεν έχασαν την ευκαιρία να εκδηλώσουν τις εχθρικές τους διαθέσεις απέναντι στην Ελλάδα και τους Έλληνες. Το πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως το 1955 και το διεθνές έγκλημα της κατοχής του 45% του Κυπριακού εδάφους από την Τουρκία πριν 40 και πλέον χρόνια είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες των Τουρκικών σχεδίων.

 

Επίσης οι Τούρκοι πάντα προσπαθούσαν να οικειοποιηθούν τον Ελληνικό Πολιτισμό της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Το δε Βυζάντιο που εκπόρθησαν όταν πιά ήταν φάντασμα του εαυτού του, και η χιλιετής θαυμάσια πορεία του στο χρόνο ποτέ δε στάθηκε ικανό να γεφυρώσει τις διάφορές μεταξύ των δυο λαών.

 

Η επόμενη μεγάλη κίνηση ήταν ο σχετικά μικρός αριθμός προσφύγων από τη Συρία και οι στρατιές των οικονομικών μεταναστών από τη Συρία, το Πακιστάν, την Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν , τις αφρικάνικές χώρες που συστηματικά προωθούσε ο Ερτνογκάν και το τουρκικό κατεστημένο, προς την Ελλάδα και μέσω αυτής προς τη δυτική Ευρώπη. Όταν οι Ευρωπαίοι κατάλαβαν το πλάνο, έκλεισαν τις προσβάσεις, ξέμειναν στην Ελλάδα πάνω απο 100.000 παράνομοι μετανάστες και η Γερμανία κυρίως, απορρόφησε τους περισσότερους από το 1.000.000 περίπου των «εκδρομέων». Προφανώς θησαύρισαν διακινητές και τούρκοι επιχειρηματίες των παραλίων.

 

Προσπαθώντας να εξουδετερώσει το εμπόδιο προς την Ευρώπη που είναι η Ελλάς, ο Ερντογκαν και τα επιτελεία του εκπόνησαν το εξαιρετικό σχέδιο επίθεσης εναντίον της Ελλάδος, από τα ευρωπαϊκά της σύνορα της Τουρκίας – κατά μήκος του ποταμού Έβρου. Χρησιμοποιήθηκαν 100.000 μετανάστες που ζούσαν επί τουρκικού εδάφους, διαφόρων εθνικοτήτων. Ευτυχώς για την Ελλάδα και την Ευρώπη η επίθεση αποκρούστηκε επιτυχώς χάρις στην εγρήγορση της Ελληνικής Κυβερνήσεως και των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεών της.

 

Το δώρο που έκανε η Ελλάδα προς τους δυτικοευρωπαίους είναι εξαιρετικά σημαντικό, υπαρξιακό θα λέγαμε, αλλά ως συνήθως δεν εκτιμήθηκε ούτε από τις ηγεσίες, αλλά ούτε και από τους λαούς.

 

Η προκλητική και απάνθρωπη επίθεση Ερντογκάν εναντίον των ελληνικών συνόρων, κινητοποίησε ακόμα περισσότερο τους Έλληνες και ελήφθησαν σοβαρά μέτρα ανάσχεσης των μεταναστατευτικών ροών από τα τουρκικά παράλια προς τα Ελληνικά νησιά. Η κίνηση ήταν μεγάλης επιτυχίας και σημασίας.

 

Μεγάλη εντύπωση προκαλεί η ησυχία που επικρατεί στα ΒουλγαροΤουρκικά σύνορα. Η εμμονή και το μένος του Ερντογκάν εναντίον της Ελλάδος επιβεβαιώνουν τους συλλογισμούς μας.

 

Την περίοδο αυτή οι κινήσεις του Ερντογκάν «περιορίζονται» στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο. Θέλει με την εκτόξευση καθημερινώς απειλών, καταπάτηση κυριαρχιών δικαιωμάτων, κινήσεις εντυπωσιασμού και ρητορική μίσους και απειλών να επιβάλλει την νεοΟθωμανική Τουρκία στη διεθνή σκακιέρα.     

 

Δυστυχώς οι Ευρωπαίοι εταίροι μας στην ΕΕ  δυσανασχετούν και φαίνεται να θέτουν υπεράνω διεθνών συνθηκών, ηθικών αρχών και συμμαχικών υποχρεώσεων τα στενά οικονομικά τους συμφέροντα, αυτά που οι ίδιοι με επιπόλαιες έως άφρονες πολιτικές υπηρετήσαν και υπηρετούν. Η Ελλάς πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνη της με τον επικίνδυνο γείτονα.

 

Προφανώς τα πράγματα μεταβάλλονται διαρκώς και είναι απαραίτητη η συνεχής παρακολούθηση της κατάστασης και των εξελίξεων, Άρα είμαστε σε επιφυλακή και θα επανέλθουμε, μόλις οι καταστάσεις το απαιτήσουν.

Να περιμένουμε απόβαση 200-500 «παράτυπων μεταναστών» (υπαλλήλων του Ερντογκάν;) στο Καστελόριζο …

Καθόλου δε θα μας εξέπληττε αν βλέπαμε μια αστραπιαία απόβαση 300-500 λαθρομεταναστών, κατευθυνόμενων από τους μηχανισμούς του Τουρκικού κράτους, με τις ευλογίες φυσικά του σουλτάνου Ερντογκάν.

Το τι θα επακολουθούσε, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς.

Οι Ευρωπαίοι της ΕΕ συνεδριάζουν εκτάκτως την επομένη εβδομάδα και αποφασίζουν να συναχθεί ένα σχέδιο αυστηρών κυρώσεων κατά παντός υπευθύνου παρέμβασης, από το ύπατο αξιωματούχο κ Ζοζεφ Μπορέλ, που θα συζητηθεί κατά προτεραιότητα στην επόμενη σύνοδο των αρχηγών κρατών της ΕΕ.

Ο ΓΓ του ΟΗΕ συγκαλεί κατεπειγόντως το Συμβούλιο Ασφάλειας, την ημερομηνία που θα συμφωνήσουν τα Μέλη, ενώ οι υπηρεσίες του επεξεργάζονται σχέδιο απόφασης, το οποίο ως γνωστό απαιτεί ομοφωνία.

Οι εισβολείς λαθρομετανάστες – όλοι νέοι άνδρες - εξαπολύουν τρομοκρατικές επιθέσεις, λεηλατώντας τα καταστήματα, τις προμήθειες και απομονώνοντας τους στρατιώτες που βρίσκονται στο νησί. Οι στρατιώτες δεν κάνουν χρήση των όπλων γιατί πρόκειται για πρόσφυγες και παράτυπους μετανάστες. Όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο.

Ο Ερντογκάν στέλνει αμέσως επισιτιστική βοήθεια και 100 – 200 εθελοντές υπό τη σημαία της Ερυθράς Ημισελήνου (ΕΗ), για την υποστήριξη των προσφύγων.

Η Ρωσίας στέλνει καύσιμα για να εξασφαλιστεί η θέρμανση και άλλες ανάγκες των ανθρώπων που βρίσκονται στο νησί και συνεργάζεται με τους εθελοντές της ΕΗ. Στο νησί ναυλοχούν 3 πολεμικά πλοία της Ρωσίας για να επέμβουν για ανθρωπιστικούς λόγους αν χρειαστεί.

 

Το Στέϊτ Ντιπάρμεντ των ΗΠΑ, εκφράζει την έκπληξή του για την εξέλιξη των πραγμάτων και δηλώνει ότι παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς την κατάσταση και ότι θα επέμβει όταν κριθεί αναγκαίο υπέρ των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος. Και εφόσον διαπιστωθεί απόπειρα παραβίασή των.

 

Η Κίνα ανακοινώνει ότι θα στείλει σκάφος του Ναυτικού της για να συνδράμει και να βοηθήσει την κατάσταση. Προσφέρει υγειονομικό υλικό και ιατρική μονάδα για τις ανάγκες των ανθρώπων που βρίσκοντας το νησί. Εξαγγέλλει δε ότι θα στείλει αμέσως εμβόλια κατά του κορονοϊού και φαρμακευτική αγωγή για όλους όσους τα χρειάζονται και τα πράγματα το απαιτήσουν.

 

Στην Ελλάδα σύσσωμη η αντιπολίτευση κατακεραυνώνει την κυβέρνηση γιατί δε μπόρεσε να αποτρέψει την εισβολή. Ο ΣΥΡΙΖΑ δια του εκπροσώπου του κ. Νάσου Ηλιόπουλου ζητεί τη παραίτηση της κυβερνήσεως και αναφέρεται στις επιτυχίες που κατήγαγε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και στην τάξη, ασφάλεια και προστασία που παρείχε η κυβέρνησή του την περίοδο 2015-2019. Το ΚΙΝΑΛ ζητεί άμεση σύγκληση του Συμβουλίου Αρχηγών, υπό τη  προεδρία της πρόεδρου της Δημοκρατίας. Η κα πρόεδρος αναγγέλλει περιοδεία στις πρωτεύουσες φιλικών χωρών για την προάσπιση των εθνικών διακαίων.

 

Ο λαός παρακολουθεί τις εξελίξεις ενεός και κάνει ουρές στα σουπερμάρκετ για την αγορά τροφίμων μακράς διαρκείας κυρίως ρύζι, μακαρόνια, αλεύρι, γάλα εβαπορέ και τσίπς. Ο τζίρος των σουπερμάρκετ εκτοξεύεται και γίνονται προσλήψεις πρόσθετου προσωπικού.

 

Τα γεγονότα τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

 

Εδώ τελειώνει το ρεπορτάζ που πραγματοποιήσαμε και κλείνουμε για να επανέλθουμε μόλις η επικαιρότητα το απαιτήσει.

Στρατηγικές της Ευρωπαϊκής Ενώσεως vs (εναντίον) Εθνικών Στρατηγικών …

Ακούγαμε τις προάλλες Γερμανούς να κατακεραυνώνουν τις ελληνικές κυβερνήσεις για θέματα της οικονομικής πολιτικής και των δημοσίων ελλειμμάτων, επιλογές εν πολλοίς αντίθετες προς τις ευρωπαϊκές πολιτικές, τη κοινή λογική και τις αρχές της χρηστής διοίκησης. Άλλωστε καταλάβαμε πολλά από την υπόθεση Αλογοσκούφη!

Βέβαια η Επιτροπή της ΕΕ δεν κάνει τίποτε ή ελάχιστα, ώστε να επαναφέρει τους κυβερνήτες διαφόρων χωρών στο σωστό και ευθύ δρόμο, αλλά τους ανέχεται και τους σχολιάζει μόνον μετά την αποκάλυψη των λαθροχειριών και μετά από τόσο χρόνο, που κάνει τις διορθωτικές κινήσεις από δύσκολες έως ακατόρθωτες. Και φυσικά αμέσως μετά ακολουθεί ως μονόδρομος λιτότητα, με ιδιαίτερα δυσμενείς επιπτώσεις για τους πλέον ευάλωτους. Έτσι χαλαρά και χωρίς δεσμεύσεις και συνέπειες για τους κυβερνώντες.

Θυμηθείτε το 1^ο και 2^ο Κοινοτικό Πλαίσιο στήριξης, τα αποτυχημένα έργα και ταυτόχρονα τα νέα μεγάλα τζάκια, τη φρενίτιδα των Ελλήνων για βίντεο τη δεκαετία του 1980, την απόσυρση αγροτικών προϊόντων, τις επιδοτήσεις, τα άχρηστα έργα βιολογικών καθαρισμών, την περιβαλλοντική καταστροφή και άλλα «ων εκ έστι αριθμός». Και το χάος συνεχίζεται αδιάλειπτο και η ρεμούλα μάλλον επιταχυνόμενη και διευρυνόμενη.

Δεν είναι δυνατόν αν μην υπάρχουν συνέπειες για όλους αυτούς που μας έχουν φέρει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και της περιφρόνησης της Ευρώπης και των Ευρωπαίων. Εκτός του ότι πρέπει να πάνε σπίτι τους, πρέπει να πληρώσουν και για τα οικονομικά εγκλήματά τους.