Κάθε ημέρα 40, 50, 60 πυρκαγιές δασών αναγγέλλονται από την Πολιτική Προστασία και την Πυροσβεστική. Αλλού η οι παρεμβάσεις είναι αποτελεσματικές και σωτήριες, αλλού είναι εξαιρετικά δύσκολες, αναποτελεσματικές και σβήνουν μόνον όταν η Μάνα Φύση το θελήσει. Ίσως με μερική βοήθεια εκ των υστέρων πάντοτε, από τα πανάκριβα τεχνολογικά μέσα που διαθέτει η χώρα και τους χιλιάδες μονίμους και προσωρινούς πυροσβέστες. Υπάρχουν περιοχές όπου κάθε χρόνο μαστίζονται από πυρκαγιές και κάθε χρόνο ακούμε τις ίδιες δηλώσεις και τις ίδιες υποσχέσεις. Κανείς όμως δε συλλαμβάνεται και κανείς δε μπαίνει φυλακή ούτε και του ζητούν να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του αναδασώνοντας τα καμένα.
Μας προξενεί
πολύ μεγάλη απορία και εντονότατο προβληματισμό ότι στο καλοκαιρινό ετήσιο ραντεβού
με τις δυνάμεις της Φύσεως, τους εμπρηστές και τους σχετικά μοχθούντες καιροσκόπους
αρμοδίους και τους εναπομείναντες πραγματικά υπερασπιζόμενους το Περιβάλλον και
τα Δάση, δεν προσέρχονται ή δεν προσκαλούνται δασολόγοι, δασοφύλακες, Δασαρχεία
και Δασονομεία.
Προφανώς οι
αρμόδιοι είναι απολύτως βέβαιοι ότι αυτοί δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε. Αλλά έτσι τίθεται
ένα άλλο ερώτημα: γιατί διατηρούμε τις δομές και προσλαμβάνουμε και μάλιστα μονίμους, τους μισθοδοτούμε
και τους αφήνουμε να περνούν το καιρό τους όπως θέλουν.
Για να πούμε
και του στραβού το δίκιο, ίσως εμείς να μην είμαστε ενημερωμένοι όπως πρέπει. Ίσως
και οι αρμόδιοι να μη θεωρούν απαραίτητο να πληροφορήσουν τους πολίτες και το χειρότερο
από όλα να μη ζητούν ποτέ τη συνδρομή τους.
Να
περιμένουμε απαντήσεις. Μάλλον μάταιος κόπος. Αυτή η διακυβέρνηση (όπως άλλωστε
και όλες οι προηγούμενες) δεν αλλάζει με τίποτε.
