Διθύραμβοι για την Αθηναϊκή Ριβιέρα εγκατάλειψη και απαισιοδοξία για τη Ριβιέρα της Ανατολικής Αττικής …

Ντόλτσε βίτα στην Αθηναϊκή Ριβιέρα

Η εν λόγω παραλία –ή ριβιέρα– έχει μήκος 70 χιλιόμετρα. Το 1954 η εφημερίδα «Καθημερινή» είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο που ανέπτυσσε την καθόλου αυτονόητη άποψη ότι η παραλία της Αθήνας θα μπορούσε να εξελιχθεί και να γίνει πιο δημοφιλής από την Κυανή Ακτή της Γαλλικής Ριβιέρας. 

Resorts πολλών αστέρων, παραλίες, beach bars και εμπνευσμένα εστιατόρια απογειώνουν τη δική μας ακτογραμμή-έκπληξη. © ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ 

Λίγα χρόνια μετά, ξεκίνησε ο ανασχεδιασμός της, με τα «Αστέρια» της Γλυφάδας να κάνουν την αρχή και τον ελληνικό κινηματογράφο να προβάλλει μια εικόνα γλυκιάς ζωής με φόντο την ευρύτερη περιοχή. Είναι χαρακτηριστικές οι εικόνες από το αεροδρόμιο στο Ελληνικό, το πρώτο στη χώρα, με τα μαντίλια στον λαιμό των κοσμογυρισμένων κυριών να ανεμίζουν, τις καμπάνες του «Αστέρα», το θαλάσσιο σκι στα γαλαζοπράσινα νερά του Λαιμού, τις διαδρομές των παλιών κάμπριο αυτοκινήτων από το Φάληρο έως τη Βάρκιζα … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ LIFE, 16.10.2020 • 07:00).

Θαυμάζουμε όλους όσους θαυμάζουν την Αθηναίική Ριβιέρα (που θα γίνει, αλλά προς το παρόν βρίσκεται μόνον στα όνειρα τους).

 

Δε λέμε οι προοπτικές είναι εξαιρετικές και αν την ακτογραμμή από το Φάληρο έως το Σούνιο την είχαν Ιταλοί, ή Γάλλοι, ή Ολλανδοί, θα έτριβε τα μάτια τους όλος ο πολιτισμένος και εκλεπτυσμένος πληθυσμός του Πλανήτη.

 

Αλλά την έχουν στα χέρια τους οι σκουπιδολάγνοι Έλληνες, διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες της φωτιάς, η Εκκλησία (θου φυλακήν το στόματί μου Κύριε), γίγαντες της τοπικής αυτοδιοίκησης δήμαρχοι, βουλευτές μοναδικών ικανοτήτων και άλλοι παρατρεχάμενοι της εξουσίας και τους συστήματος.

 

Και βέβαια όλοι αυτοί μελετούν εμβριθώς την ανάπτυξή της και το μετασχηματισμό της σε μοναδικό προορισμό και χάρμα ιδέστε. Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι κάποτε θα αποφασίσουν, ίσως έρθει και ο κ. Ρέντζο Πιάνο ή άλλος αστήρ και τα πράγματα θα γίνουν όπως πρέπει. Και θα τρέχει το χρήμα με ουρά.

 

Εμείς όμως θέλουμε να επικεντρωθούμε στη άλλη «ριβιέρα», αυτήν της Ανατολικής Αττικής που δεν είναι στα πλάνα κανενός και είμαστε σίγουροι ότι εκτός από τους κατοίκους της κανείς άλλος δεν ξέρει που βρίσκεται καν.

 

ΟΙ αρετές της είναι πολλές, οι ιστορικοί τόποι πολλοί, η ακτογραμμή εξαιρετική, η φύση σχεδόν ανέγγιχτη, το κλίμα ήπιο και γενικά εξαιρετικό, αν και εκτεθειμένη στον Βορρά. Η έκθεση όμως αυτή την κάνει δροσερή τους θερινούς μήνες και ιδιαίτερα ευχάριστη,

 

Στα μειονεκτήματά της η άναρχη δόμηση, η επικράτηση των αυθαίρετων, οι ανεπαρκείς και ίσως κακές υποδομές, ο σχεδόν ανύπαρκτος, χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός, προνομιούχος προορισμός των καταπατητών λόγω εκτεταμένων δασικών εκτάσεων, οι οποίοι επιλέγουν τους εμπρησμούς ως μέσο εκτόνωσης και των ιδίων και των αδιεξόδων του συστήματος.

 

Δε μας αρέσει να λέμε πολλά.

 

Αλλά η Ανατολική Αττική αξίζει ένα γενικό χωροταξικό, πολεοδομικό και αναπτυξιακό (οικονομικό/επιρρηματικό) σχεδιασμό για να αξιοποιηθούν τα φυσικά της προσόντα, να προστατευτεί το περιβάλλον και η πολιτιστική της κληρονομιά. Μόνον έτσι θα βελτιωθούν οι υποδομές της και θα γίνουν σοβαρές επενδύσεις να βρουν απασχόληση οι γηγενείς και τα παιδιά τους.

Η προδιαγεγραμμένη εξέλιξη και κατάληξη μιας κακοκαιρίας …

 Αν η κακοκαιρία έχει υλικές ζημίες αρχίζουν αμέσως τα θαυμάσια αντανακλαστικά όλων. 

Βέβαια συνήθως προηγούνται οι εκπληκτικοί δημοσιογράφοι που περιμένουν τις κακοκαιρίες πως και πως για να βγάλουν τη μάπα τους στο γυαλί και να εκθέσουν τα θαυμάσια ελληνικά τους στους θεατές – άλλοι τρομολάγνοι και αυτοί - που κρέμονται από τα χείλη τους, επί ώρες.

 

Αμέσως μετά βγαίνουν οι πολιτικοί και διεκτραγωδούν τη κατάσταση και την περιγράφουν όσο ποιο μελανή μπορούν προσδοκώντας τα γνωστά οφέλη.

 

Και κατόπιν αρχίζει η παρέλαση θυμάτων της κακοκαιρίας, με μπροστάρηδες αυτούς που έχουν χτίσει παράνομα μέσα σε ρέματα, στον αιγιαλό, και επιχειρηματίες που έχουν υποστεί ζημιές, οι περισσότερες προδιαγεγραμμένες.

 

Όλοι ζητούν αποζημιώσεις, αποκατάσταση της «εύρυθμης προηγούμενης κατάστασης», ενώ είναι εντελώς άγνωστο αν οι κκ. αυτοί ήταν συνεπείς φορολογούμενοι και αν τηρούσαν τους νόμους που αφορούν τη λειτουργία των επιχειρήσεών τους ή πολίτες υπεράνω πάσης υποψίας, δηλαδή με «πρότερον έντιμον βίον» όπως θα αποφαίνονταν και η πλειονότης των κκ. δικαστών μας.

 

Αλλά αυτά δε τα ρωτούν οι πολιτικοί. Απλά πληρώνουν ότι θέλουν σε όλους αδιακρίτως και έτσι επιβραβεύεται ο κάθε μάγκας που παρανομεί συστηματικά.

 

Ποτέ δε μιλάει κανείς για ασφάλιση των περιουσιακών στοιχείων, για επεμβάσεις που μπορούν να μειώσουν τις καταστροφές της κακοκαιρίας, ακόμα και των θεομηνιών. Όλοι απλά απαιτούν και στο τέλος αποζημιώνονται και «ανταμείβονται».΄

 

Μέχρι την επόμενη έκτακτη κατάσταση. Και ζούμε εμείς καλά και αυτοί καλλίτερα.

Η χώρα των γραμμικών εμπορικών κέντρων …

Οι αυθέντες μας δεν έχουν τη βούληση, το σθένος και τις γνώσεις και δεν μπορούν να αποφασίσουν ακόμα για την εφαρμογή χωροταξικού σχεδίου ανά τη χώρα. Έτσι ακόμα και σήμερα εφαρμόζονται οι απαράδεκτες ρυθμίσεις των περασμένων αιώνων, όπου η μόνη υποδομή ήταν κάποιος κεντρικός δρόμος και οι συνδετήριοι δρόμοι μεταξύ χωριών, πόλεων και αστικών κέντρων. Οι δρόμοι αυτοί προικοδοτήθηκαν με προνόμια και έτσι προέκυψαν τα γραμμικά εμπορικά κέντρα.

Την εποχή που όλοι χρησιμοποιούν αυτοκίνητο τα γραμμικά εμπορικά κέντρα στραγγαλίζουν κάθε εύρυθμή λειτουργία των πόλεων, αυξάνουν υπέρμετρα της δαπάνες μετακίνησης και ρυπαίνουν ασύστολα και προκλητικά το περιβάλλον. Προφανώς η ίδια λογική δεν επέτρεψε να δημιουργηθούν χώροι στάθμευσης και εναλλακτικές διαδρομές.

Πολυχρονεμένοι μας αυθέντες επί τέλους δείτε τι κάνουν οι άλλοι και αντιγράψτε τους. Δεν χρειάζεται υψηλή νοημοσύνη, απλα κοινός νους.