Δεν περνά απαρατήρητο ότι πρέπει να περάσουν τουλάχιστον είκοσι χρόνια, ναι ίσως και περισσότερα., προκειμένου να βρουν κάποια εσωτερική λύτρωση τα θύματα βιασμών, επιβολής βίας ή και συνδυασμού των δυο, προκειμένου τα θύματα να βρουν το θάρρος και τη ψυχική δύναμη να καταγγείλουν τους βιαστές και τους τυράννους τους και να ζητήσουν τιμωρία και ταυτόχρονα προστασία όλων των παιδιών και των νέων, υποψηφίων θυμάτων αυτών ή άλλων εγκληματιών.
Εμείς ως
πολίτες της όζουσας καθημερινής ζωής της σύγχρονης (τρομάρα της) Ελλάδας,
προτείναμε ένα μηχανισμό αξιολόγησης, καταγγελίας και προσπάθειας αποκάλυψης εγκληματικών
πράξεων την ώρα που διαπράττονται και όχι ύστερα από εικοσαετία ή περισσότερο.
Επαναφέρουμε
την πρότασή μας γιατί κανείς δεν ασχολήθηκε με αυτή και όλοι οι κυβερνητικοί
παράγοντες προς τους οποίους απευθυνθήκαμε, σιωπούν!
Κυριακή,
31 Ιανουαρίου 2021
Και
πάλι όμως δεν είμαστε σίγουροι ότι θα ασχοληθούν οι αρμόδιοι με την πρότασή μας,
Αρκούνται σε κλάψες, μεγαλοστομίες, μπαρούφες ολκής και εξασφαλισμένη ατιμωρησία.
Ασφαλώς
πρέπει να μην παραγράφονται τα αδικήματα του είδους – όπως συμβαίνει σε άλλες
πολιτισμένες χώρες - και ασφαλώς οι ποινές
πρέπει να είναι εξοντωτικές. Ίσως να δούμε κάποιες εξελίξεις, αλλά το πρόβλημα
της έγκαιρης αποκάλυψης και άρα διαφύλαξης των ενοχοποιητικών στοιχείων δεν θα επιλυθεί,
πιστεύουμε.
