Οι διακρατικές, κλιματικές και ταξικές ανισότητες έχουν δυστυχώς κορυφωθεί. Το 0,8% του πληθυσμού κατέχει το 45% του παγκόσμιου πλούτου, στη διάρκεια της πανδημίας αύξησε κατά $4 τρισ. (54%) τον πλούτο του, ενώ το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει λιγότερο από το 1% του παγκόσμιου πλούτου. Οι πλουσιότεροι του 1% εξέπεμψαν (1990-2015) πάνω από διπλάσιο διοξείδιο άνθρακα, από το φτωχότερο 50%. Η αύξηση της θερμοκρασίας κατά 3 βαθμούς θα οδηγήσει 1,2 δισ. ανθρώπους να «ζουν» σε συνθήκες Σαχάρας. Κάθε χρόνο το 45% των φρούτων και λαχανικών (όσο 1,7 τρισ. μήλα), το 20% των γαλακτοκομικών, το 35% των αλιευόμενων ψαριών (όσο 3 δισ. σολομοί), το 30% των σιτηρών (όσο 763 δισ. πακέτα μακαρόνια) πετιούνται σε χωματερές … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΟΨΕΙΣ, 22.08.2021 • 20:54).
Βρήκαμε ενδιαφέρον το άρθρο του κ. ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΝΙΑΤΗ. Δε τρέφαμε
μεγάλη εκτίμηση στον αρθρογράφο ως υπουργό Περιβάλλοντος, αλλά πρόσφατα ασχολείται
με θέματα της Κλιματικής Αλλαγής και τα άρθρα του έχουν ενδιαφέρον, κυρίως για
τα στοιχεία που παραθέτει.
Μας προξενούν κατάπληξη οι τεράστιες ποσότητες τροφίμων που απορρίπτονται,
κοινώς πετιούνται χωρίς λόγο από τις πλούσιες χώρες και το γεγονός ότι δεν
υπάρχουν σοβαρά προγράμματα περιορισμού ή και εξάλειψης της απαράδεκτης και απάνθρωπης
αυτής καταστάσεως.
Μιλά επίσης για πρωτοβουλίες της Ελλάδος και ισχυρίζεται ότι
η Ελλάδα είναι μεταξύ των 5 χωρών με τη μεγαλύτερη παραγωγή πράσινης ενέργειας
στον Πλανήτη και το ότι το πρόγραμμά μας για κλιματική ουδετερότητα είναι από
τα πιο φιλόδοξα της Ε.Ε.
Αυτά είναι εξαιρετικά νέα και επιδόσεις και θα πρέπει να γίνουν
ευρέως γνωστά σε όλους του Έλληνες, για να αναθεωρήσουν και να νοιώσουν καλυτέρα.
Αλλά ποιος πιστεύει ότι συμβαίνουν πράγματι αυτά στην Ελλάδα και μάλιστα προς όφελος
τω πολιτών;
Πάντως προτείνουμε να διαβάσετε το άρθρο.
