Democratic
Party, Joe Biden, 51,4% και 81.283.485 ψήφοι
Republican Party, Donald Trump, 46,9% και 74.223.744 ψήφοι (πηγή: The Associated Press17 Δεκ στις 12:49 π.μ. EET).
Υπάρχουν βέβαια και αποτελέσματα
εκλογών σε άλλες χώρες και χρονολογίες, πλησιέστερα στο 50% 50%, τα οποία εμείς χαρακτηρίζουμε
χειρότερα
Έχουμε
και σε άλλη ευκαιρία επισημάνει το νέο διχασμό των κοινωνιών των πολιτισμένων
χωρών – βλέπετε π.χ. https://simpleandclear.blogspot.com/2017/04/50-50.html - όπως αυτός καταγράφεται στις
εκλογικές αναμετρήσεις ή/και στα δημοψηφίσματα (βλέπετε π.χ. Brexit …).
Φυσικά
δε γνωρίζουμε τι πρέπει να γίνει. Προσπαθούμε να σκεφτούμε εποικοδομητικά, αλλά
αισθανόμαστε αδύναμοι να μπορέσουμε να διατυπώσουμε σκέψεις που θα είναι
χρήσιμες, προς το παρόν τουλάχιστον. Και άρα αποτέλεσμα ουδέν.
Ίσως η
κατάσταση να είναι δείγμα ανικανότητας των ηγεσιών των κομμάτων που παράγουν
τους ηγέτες που μας κυβερνούν, να παρουσιάσουν ένα λογικό υπόδειγμα (μοντέλο) διακυβέρνησης
που θα συγκινεί τους πολίτες, σε μεγάλο έως πολύ μεγάλο βαθμό, άλλα και ευμέγεθες
ποσοστό του πληθυσμού..
Οι
σημερινές καταστάσεις δείχνουν μάλλον απουσία ηγετικών φυσιογνωμιών,
ανικανότητα καθοδήγησης, βαρεμάρα για σκληρή εργασία. Αλλά και αξιοποίηση της
ηγετικής θέσεως για προσωπικά οφέλη και μόνο, ακατανόητη και δουλοπρεπή υποταγή
στα ΜΜΕ και τις δημοσκοπήσεις. Η άνοδος των «ηγετών» στο ανώτερο κλιμάκιο δεν
οφείλεται προφανώς αποκλειστικά στην ικανότητα και την αξιοκρατία, αλλά κυρίως
στα κομματικά μαγειρέματα και τις αμοιβαίες υποχωρήσεις προς εξασφάλιση
ποσοστών επιρροής. Τα βιογραφικά των αρχηγών των κομμάτων το αποδεικνύουν.
Φαίνεται
επίσης ότι τα κόμματα δεν παράγουν πλέον ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά αντιγράφουν
το ένα το άλλο στην προσπάθεια να πείσουν τους πολίτες ψηφοφόρους για τα δικά
τους εκλογικά δώρα (και τα οποία βέβαια ξεχνούν αμέσως μετά την ανάληψη των
καθηκόντων τους, ερχόμενοι πρόσωπο με πρόσωπο με τη σκληρή πραγματικότητά του
κυβερνάν).
Επί
πλέον η καθημερινότητα έχει εξοβελίσει σε μεγάλο βαθμό από τα μυαλά των πολιτών
αρχές, αξίες, ηθική, δεοντολογία. Ως άνθρωποι έχουν υποκύψει στον καθημερινό
αγώνα για επιβολή, μεγαλύτερο εισόδημα, περισσότερη επιρροή, αναγνώριση και
εξασφάλιση πλεονεκτημάτων συμπαρατασσόμενοι με κομματικές στρατηγικές και
«πουλώντας» εκδουλεύσεις από τη θέση στην οποία βρίσκονται, έναντι
ανταλλαγμάτων. Κριτήρια που έχουν επικρατήσει είναι «εγώ θα αλλάξω τον κόσμο»,
«να επωφεληθώ τώρα», «μοναδική ευκαιρία, που ίσως να μη υπάρξει άλλη», «ποιος
θα θυμάται τι έκανα τότε» κα. Αυτό λέγεται αριβισμός και ακολουθείται από πάρα
πολλούς.
Τέλος
οι πολίτες βλέπουν ότι τα ατομικά τους δικαιώματα πολύ δύσκολα ικανοποιούνται
ιδίως από τη δημόσια διοίκηση και έτσι αντιλαμβάνονται το πολύ παλιό «η ισχύς
εν τη ενώσει», με αποτέλεσμα να
εντάσσονται σε κάθε λογής ενώσεις πολιτών που λέγονται σωματεία, όμιλοι,
συνεταιρισμοί, ομάδες ιδίως ποδοσφαιρικές, ή όπως τις ονόμασε ο ΣΥΡΙΖΑ,
συλλογικότητες. Η εξουσία δεν εφαρμόζει τους νόμους εκεί που είναι πολλοί και
έτσι τα φαινόμενα ανομίας ενισχύονται και τελικώς καθιερώνονται.
Όπως
είναι τα πράγματα σήμερα το 50% - 50% και η εκ του γεγονότος ακυβερνησία
μοιάζει νομοτέλεια και πρέπει επειγόντως οι φιλόσοφοι, οι οραματιστές και οι
πολιτικοί επιστήμονες να εντρυφήσουν στο θέμα κατά προτεραιότητα και ν αναζητήσουν
λύσεις.
ΥΓ: Η
πρώτη γραφή έγινε το Νοέμβριο του 2019, αλλά το θέμα είναι εξαιρετικά επίκαιρο
και ταλανίζει όλες τις δημοκρατικές χώρες.
