Σοβαρά θέματα για την πόλη των Αθηνών και σοβαροί επιστήμονες …

Εκ των υστέρων μάθαμε για την εκδήλωση που οργάνωσε η Γεννάδιος Βιβλιοθήκη και το Ίδρυμα Σβαρτζ των Αθηνών. 

Μπορείτε να κάνετε αυτό που κάναμε εμείς: Ψάξαμε και βρήκαμε τα βίντεο των ομιλιών της εκδήλωσης και τις παρακολουθήσαμε. Βρήκαμε τις ομιλίες πολύ καλές, εποικοδομητικές, ειλικρινείς και πολύ ενδιαφέρουσες. Βέβαια οι ταλαιπωρημένοι Έλληνες πολίτες, αυτά που λέγονται τα έμαθαν στο πετσί τους και οικτίρουν καθημερινά το πολιτικό σύστημα για τις απαράδεκτες απόψεις και ενέργειές του. Ωστόσο η παρακολούθηση είναι ενδιαφέρουσα και τη συνιστούμε.

 

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την εκδήλωση στο https://www.ascsa.edu.gr/events/details/a-program-for-Athens-gr.

 

Τα στοιχεία της εκδήλωσης: 

«Ένα πρόγραμμα για την Αθήνα». Δημόσια Συζήτηση

4/4/2022, 7.00μμ (Ελλάδα) - 12:00pm EDT (USA)

 

Παρουσίαση:

Ίδρυμα Schwarz και Γεννάδειος Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα

Τοποθεσία: 

ΑΣΚΣΑ, Αμφιθέατρο Cotsen Hall, Αναπήρων Πολέμου 9, 106 76 Αθήνα

Σκέψεις για τις σχέσεις δυτικού κόσμου (ΗΠΑ, ΕΕ και άλλων) και Κίνας …

Η Κίνα στη σημερινή της μορφή δημιουργήθηκε από την απληστία των δυτικών (ας τις ονομάσουμε όλες έτσι…) να πουλήσουν συστήματα υψηλής τεχνολογίας χωρίς να πολυσκεφτούν τις εξελίξεις και τις συνέπειες.

Σε περίοδο 20-50 ετών οι Κινέζοι από αγρότες και φουκαράδες εξελίχθηκαν σε πρωτευουσιάνους, αστικοποιήθηκαν, ξέφυγαν από τη φτώχια (όχι όλοι ακόμα βέβαια δεδομένου ότι είναι μια χώρα με περισσότερους από 1 δισεκατομμύριο κατοίκους).

Την περίοδο των ετών της δεκαετίας του ’80 οι ικανότεροι φοιτητές στις ΗΠΑ και οι πλέον αφοσιωμένοι στις σπουδές τους ήταν οι Κινέζοι, όπως μας διαβεβαίωναν προσωπικότητες πανεπιστημίου της Ν. Υόρκης.

Μαζικές επενδύσεις της Ταιβάν αρχικά, επαναπατρισμός σημαντικών επιστημόνων εκπαιδευμένων στο εξωτερικό, κυρίως στις ΗΠΑ , σε συνδυασμό με στιβαρή ηγεσία, αποφασιστικότητα των κινέζων πολιτών να αλλάξουν τη μοίρα τους. Μαζικές επενδύσεις δυτικών χωρών λόγω του μεγέθους της κινεζικής αγοράς και των προσδοκιών για αμύθητα κέρδη, ωθούμενες και από τα πολύ χαμηλά μεροκάματα, σε συνδυασμό με πρόσβαση σε σύγχρονες τεχνολογίες, είχαν ως συνέπεια η Κίνα να γίνει η παραγωγική μηχανή όλου του πλανήτη. Τα προϊόντα σχεδιάζονται σε δυτικές χώρες αλλά η παραγωγή γίνεται πλέον σχεδόν αποκλειστικά στη Κίνα, όπως διαπιστώνεται από τις σχετικές ενδείξεις που αναγράφονται στα προϊόντα.

Κατά τη περίοδο της προεδρίας Τράμπ οι ΗΠΑ κατανόησαν τη στρεβλή πορεία του πλανήτη ή τη μετεωρική άνοδο της Κίνας, Χάρις στις ικανότητές της να αντιγράφει, τη διείσδυσή της σε νευραλγικούς τομείς, τις επιδόσεις της σε ορισμένες τεχνολογίες αιχμής, σε συνδυασμό με επενδύσεις σε χώρες που δεν προσείλκυαν το ενδιαφέρον των δυτικών, αλλά με αναγκαίους φυσικούς πόρους, η Κίνα δημιούργησε προφίλ μεγάλης δύναμης. Επενδύσεις, των μεγάλων συναλλαγματικών αποθεμάτων της, λόγω θετικού ισοζυγίου συναλλαγών, έγιναν και σε πολλές πλούσιες χώρες, εκεί που δυτικές εταιρείες χρεωκοπούσαν, με αποτέλεσμα να εξασφαλίζουν οι Κινέζοι περαιτέρω πρόσβαση σε εξειδικευμένο προσωπικό και τεχνολογίες. Απέκτησαν δε και δυνατότητες πολιτικών επιρροών.

Η κατάσταση αυτή συνεχίζεται και σήμερα αν και με επιβραδυνόμενους ρυθμούς, δεδομένου ότι οι δυτικοί κατάλαβαν το λάθος τους, αλλά αργά.

Η παραγωγή πρέπει να επιστρέψει στις χώρες που σχεδιάζονται τα προϊόντα και όπου τα συστήματα Ε&Τ τα σχεδιάζουν. Λογικά οι τιμές των προϊόντων θα αυξηθούν, αλλά λόγω της εκτεταμένης εισαγωγής ρομποτικών συστημάτων, εξειδικευμένου προσωπικού και μείωσης των δαπανών μεταφοράς και επικοινωνιών, πιστεύουμε ότι οι νέες τιμές θα είναι ελεγχόμενες και καταναλωτές των δυτικών χωρών θα μπορέσουν να τις αποδεχτούν χωρίς μεγάλες δυσκολίες. Είμαστε επίσης σίγουροι ότι οι εταιρίες θα μπορέσουν να προσαρμοστούν εύκολα στις νέες συνθήκες και θα καταφέρουν να προσφέρουν προϊόντα σε ικανοποιητικές και αποδεκτές τιμές.

Εμπρός λοιπόν για νέες στρατηγικές παραγωγής προϊόντων και πολιτικές ελεγχομένων εξαγωγών. Εμπρός για αύξηση των δαπανών σε Ε&Τ, ανακάλυψη εναλλακτικών μορφών ενέργειας, περιορισμούς στις σπατάλες, ελέγχων στη θεοποίησης των ελευθέρων αγορών, περιορισμούς στις χρηματιστηριακές συναλλαγές και γενικά προς διαμόρφωση ενός περισσότερο φιλικού προς τον άνθρωπο διεθνούς περιβάλλοντος, με ανάδειξη της κλιματικής αλλαγής ως αναγκαίας και επείγουσας πανανθρώπινης στρατηγικής.

ΥΓ: Και μία ξεχασμένη διάσταση: Κάποτε οι δυτικές χώρες μιλούσαν για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα και τις αρχές της Δημοκρατίας. Σύντομα τα ξέχασαν και οι οικονομικές δοσοληψίες επικράτησαν καθολικά εις βάρος των «Αρχών» και των «Αξιών». Καιρός να μιλήσουμε εκ νέου για τα σημαντικά αυτά θέματα και να τα αναδείξουμε. Και να εργαστούμε για την επικράτησή τους παντού. Τα ίδια ισχύον και για τη θλιβερή πλέον Ρωσία ή τουλάχιστον το αυταρχικό και χουντικό καθεστώς διακυβέρνησής της.

Με αφορμή το άρθρο … για τις αναπλάσεις και το σχεδιασμό της Αθήνας …

Η ουσία του άρθρου «Αναζητώντας μια συνεκτική ιδέα για τον σχεδιασμό της Αθήνας» του κ. Γιώργου Λιάλιου, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, 03.03.2022 • 15:48) συνοψίζεται στον υπότιτλο με την ευγενική και μάλλον χλιαρή δικτύωση «Στην πρωτεύουσα όλα μοιάζουν σήμερα να γίνονται τυχαία, ανάλογα με μια εφήμερη πολιτική ή οικονομική ατζέντα». 

Το κυβερνητικό πάρκο στην ΠΥΡΚΑΛ προωθείται από το υπουργείο Ανάπτυξης. (intime news) (ΣΣ: Μα προξενεί εντύπωση η συχνή χρήση της φωτογραφίας αυτής σε διάφορα άρθρα της εφημερίδας!)

«Ποιος σχεδιάζει την Αθήνα;». Το ερώτημα αυτό έθεσε την προηγούμενη Τετάρτη σε ανοιχτή εκδήλωσή του το Ιδρυμα Schwarz και η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη. Στόχος ήταν να διερευνήσει, μέσα από τη συγκεκριμένη εκδήλωση και αυτές που θα ακολουθήσουν, αν υπάρχει μια συνεκτική ιδέα, ένα μεσοπρόθεσμης διάρκειας όραμα για την Αθήνα και πώς αυτό υπηρετείται.

 

Το ερώτημα αυτό δεν είναι εύκολο να απαντηθεί. Την τελευταία διετία, η κυβέρνηση παρουσίασε μια σειρά από μεγάλες πολεοδομικού χαρακτήρα παρεμβάσεις (καμία βέβαια δεν θα μπορούσε ακριβώς να χαρακτηριστεί ανάπλαση), στις οποίες ο ιδιωτικός τομέας, είτε μέσω εταιρειών είτε μέσω ιδρυμάτων, παίζει καθοριστικό ρόλο …

 

Κατά σύμπτωση την ίδια ημέρα διαβάζαμε στην ιστοσελίδα ΥΠΟΔΟΜΕΣ (https://ypodomes.com/7-ependyseis-se-akinita-poy-metamorfonoyn-tin-peiraios-apo-omonoia-eos-faliro/) τα έργα που σχεδιάζονται κατά μήκος της οδού Πειραιώς και αναρωτηθήκαμε τι γίνεται  στη χώρα αυτή και την πολύπαθη Αθήνα; Τι σχεδιάζεται και προβάλλεται μανιωδώς; Ποιοι έχουν  έτοιμα πλάνα εν μέσω κρίσεων, χρεωκοπίας και απειλών πολέμου από Βορά και Ανατολάς;

 

Μάλλον κάποιοι πολύ έξυπνοι επιχειρηματίες βλέπουν ότι υπάρχουν ακόμα χρήματα στα σεντούκια των Ελλήνων, στα στρώματα, τις σκουπιδοσακούλες και στις τράπεζες και βάλθηκαν να τα μαζέψουν γρήγορα γρήγορα. Μετά μάλλον θα πάνε σε άλλους παραδεισένιους τόπους να τα ξεκοκαλίσουν και να τα απολαύσουν. Κάτι σαν του Ρώσους ολιγάρχες με τα θηριώδη γιοτ στις Μαλβίδες!

 

Εμείς μιλήσαμε στο ίδιο μήκος κύματος και για τη Διπλή Ανάπλαση στο Βοτανικό (βλέπετε https://simpleandclear.blogspot.com/2022/02/blog-post_30.html ). Και αν η κα Ευαγγελίδου της ΕΛΛΕΤ ήγειρε αμφιβολίες και αγωνία για την πιθανή εγκατάλειψη του Κέντρου (βλέπετε https://simpleandclear.blogspot.com/2021/12/blog-post_14.html ), τι λένε μετά από αυτές και άλλες εξαγγελίες οι αρμόδιοι και ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Μπακογιάννης;  Παραδόξως(;) δεν ακούγεται τίποτε.

 

Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να εντρυφήσει κάποιος ερευνητής δημοσιογράφος - αν υπάρχει κανένας ακόμα στη πιάτσα - και να ερευνήσει τα σχέδια της Dimad και όχι μόνον, τους ιδιοκτήτες, τις σχέσεις με τη κυβέρνηση ή κυβερνητικά στελέχη και τους άγνωστους μηχανισμούς που καθορίζουν το μέλλον της χώρας.

 

Το ξέρουμε ότι γινόμαστε βαρετοί, αλλά θα το ξαναπούμε: Η Αθηνά πρέπει να αδειάσει και όχι να διογκώνεται (βλέπετε Ημερολόγιο Απλά και Κατανοητά, https://simpleandclear.blogspot.com/2021/12/blog-post_92.html ).

Νέοι ορίζοντες, νέες προσεγγίσεις, νέες πρωτοβουλίες …

Στην Ελλάδα έχουμε μάθει ή η πραγματικότητα μας λέει ότι μιλάμε πολύ και κάνουμε πολύ λίγα.

Δεν έχει σημασία που πολλοί ή σχεδόν όλο αντιτίθενται σε όλα. Και όταν λέμε όλοι δεν εννοούμε τους νουνεχείς Έλληνες, ούτε τους νομοταγείς και τους πολεμιστές της καθημερινότητας που εργάζονται σκληρά για τον καθημερινό επιούσιο. Μιλάμε για τις οργανωμένες παρέες,  μισθοδοτούμενων λογικά απο άγνωστα ακόμα και για την αστυνομία και τη δημόσια ασφάλεια υπηρεσίες, που προβάλλονται μανιωδώς από τα ΜΜΕ που δεν περιορίζονται από κανένα, νόμο, θεσμό - βλέπετε π.χ. ΕΣΡ - ή δεοντολογία.

Ας έρθουμε μετά τη μικρή αυτή εισαγωγή στο προκείμενο, δηλαδή σε μια πρόταση που λογικά κανείς από τους ταγούς της Ελληνικής κοινωνίας δε θα κάνει ποτέ!

Προτείνουμε στη κυβέρνηση να μελετήσει ενδελεχώς και να υλοποιήσει δύο πρότυπους οικισμούς. Ένα σε ορεινή περιοχή και ένα σε νησί.

Θα μελετηθούν και θα σχεδιαστούν εκ του μηδενός. Θα υπάρχει συνεχής διαβούλευση και διάλογος με τους πολίτες και θα ληφθούν υπόψη όλες οι τάσεις των σύγχρονων κοινωνιών, αλλά το αποτέλεσμα θα πρέπει να έχει μοναδικά Ελληνικό χαρακτήρα. Θα πρέπει να αποπνέει τη συνέχεια του Ελληνικού Πολιτισμού, τις αξίες και τα όνειρα των Ελλήνων.

Λογικά οι οικισμοί αυτοί πρέπει σχεδιαστούν με τρόπο που να εξασφαλίζεται η οικονομική τους ευρωστία και οι λογικές, αλλά όχι αποκλειστικές καταφυγές σε χρηματοδοτήσεις από το κράτος για τη λειτουργία και την ανάπτυξή τους.

Θα πληρούν όλες τις σύγχρονες προδιαγραφές για αειφόρο ανάπτυξη, προστασία του Περιβάλλοντος, διατήρησης των οικοσυστημάτων, επεξεργασίας λυμάτων, ανακύκλωσης, προστασίας της Φύσεως. Θα πριμοδοτηθούν με μια σημαντική σε έκσταση ζώνη ελεγχόμενων δραστηριοτήτων η οποία θα προστατεύεται και δεν θα επιτρέπονται μεταβολές κατά βούληση. Θα παραμείνει με τους αρχικούς περιορισμούς ή κανόνες διαχείρισης για μεγάλο χρονικό διάστημα, ας πούμε 30-50 χρόνια (εφόσον έχει μελετηθεί και υιοθετηθεί η προσέγγιση αυτή από τα γενικά χωροταξικά και πολεοδομικά τους χαρακτηριστικά).

Τα νέα αυτά χωριά/οικισμοί θα αποτελέσουν πρότυπα από τα οποία ελπίζεται ότι θα γεννηθούν ιδέες και πρωτοβουλίες για την αναβάθμιση και άλλων οικισμών ανά την επικράτεια.

Δεν είναι σκόπιμο να επεκταθούμε, ούτε και θα προσφέρει περισσότερα. Ελπίζουμε ότι και άλλοι αναγνώστες θα συνεισφέρουν ιδέες και προτάσεις, ώστε να διατυπωθεί καλλίτερα και με περισσότερη σαφήνεια η πρότασή μας.

Αναμένουμε …

Και νέο νοσοκομείο στο ιατρικό Ελντοράντο του Λεκανοπέδιου …

Μάθαμε από αξιόπιστη πηγή ότι καθ., μάλλον νεόκοπος (αλλά όχι τόσο νέος) αστέρας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, θεωρεί πρόσφατα ότι αυτά που τον ανέδειξαν σε καθηγητή της Ιατρικής δεν είναι αρκετά και έβαλε πλώρη για διεκδίκηση της θέσεως του προέδρου της Σχολής. 

Για να αυξήσει τις πιθανότητές του ανακάλυψε στο μπαούλο της Ιστορίας, την παλιά ξεχασμένη και μουχλιασμένη πρόταση ανεγέρσεως νέου πανεπιστημιακού νοσοκομείου εντός του Ασκληπιείου Πάρκου Αθηνών (αλλέως και Μητροπολιτικό Πάρκου Γουδή), εντός του οποίου υπάρχουν ήδη 8 μεγάλα νοσοκομεία).

 

Προβάλλει την πρότασή του σε συγκεντρώσεις ακαδημαϊκού προσωπικού εντός της Σχολής (φαντάζομαι εν ώρα εργασίας) και μάλιστα υπόσχεται ότι έχει εξασφαλίσει και χρηματοδότες!

 

Όλα αυτά βέβαια δε στέκονται σε καμιά περίπτωση. Φαίνονται απλώς να είναι εργαλεία προώθησης προσωπικών επιδιώξεων χωρίς καμία ουσιαστική αξία.

 

Αλλά υπάρχουν και άλλα. Κυκλοφορούν φήμες ότι το εν λόγω άτομο ισχυρίζεται ότι έχει ήδη έρθει σε επαφή με τον πρωθυπουργό κ. Κυριακό Μητσοτάκη, στον οποίο φαίνεται καταπληκτική η εν λόγω πρόταση (αν και της αξίζει ο χαρακτηρισμός μπαρούφα).

 

Υπήρχε πράγματι τέτοια πρόταση πολύ πριν το 1994, η οποία δεν προχώρησε, προς χάριν της κατασκευής του νοσοκομείου Αττικόν.

 

Προς πληροφόρηση όλων συμπεριλαμβανομένων του προτείνοντος και του εκλεκτού πρωθυπουργού μας κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, θέλουμε να επισημάνουμε τα ακόλουθα:

1. 1.    Ένα νοσοκομείο για να κατασκευαστεί, να εξοπλιστεί και να τεθεί σε λειτουργία στην Ελλάδα χρειάζονται 10 τουλάχιστον χρόνια (την εποχή εκείνη ο προτείνων μάλλον θα έχει αφυπηρετήσει …)
2. 2.    Η δαπάνη ανεγέρσεως ενός πανεπιστημιακού συγχρόνου νοσοκομείου θα απαιτήσει τουλάχιστον 500.000.000 € και λόγω των γνωστών εγγενών προβλημάτων των δημοσίων έργων, μάλλον θα προσεγγίσει το 1 δις € (Ποιος άλλος πλην των ανοήτων φορολογουμένων μπορεί να το χρηματοδοτήσει;)
3. 3.    Εντός του ιατρικού Ελντοράντο (τρίγωνο Κολωνάκι, Αμπελόκηποι/Γκύζη, Χολαργός) βρίσκονται σήμερα 19 νοσοκομεία αν έχουμε μετρήσει σωστά, εκτός των ιδιωτικών ιατρικών μονάδων. Η προσθήκη ενός νέου είναι τουλάχιστον ανοησία για τη δημόσια σφαίρα, ευλογία όμως για τα πελατειακά συμφέροντα των κκ. ιατρών
4. 4.    Σε Πάτρα, Ιωάννινα, Ηράκλειο, όχι μόνον δεν έκλεισαν τα παλιά νοσοκομεία (Αγ. Ανδρεας, Χατζηκώνστα, Βενιζέλειο) όταν τέθηκαν σε λειτουργία τα σύγχρονα πανεπιστημιακά, αλλά αναβαθμίστηκαν και λειτουργούν ως εκ περισσού και μάλλον ανταγωνιστικά
5. 5.    Το ΕΣΥ χρειάζεται ριζική αναδιοργάνωση με επίκεντρο 5 πανεπιστημιακά το πολύ νοσοκομεία, έως 10 δορυφορικά δευτεροβάθμια ανά πανεπιστημιακό και πολλές σύγχρονες μονάδες πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας. Επίσης ιατρικές μονάδες /νοσοκομεία χρονίως πασχόντων, αποκατάστασης και γήρατος.
6. 6.    Το ΕΣΥ πρέπει να αναθεωρήσει τις σχέσεις του με του κκ. ιατρούς, ιδίως τους πανεπιστημιακούς. Όλοι έχουν αυτονομηθεί (φαινόμενο εκτεταμένο ίσως και  καθολικό στην Ελληνική επικράτεια). Τώρα που όλοι έχουν αποκτήσει πολύ φιλική και εχέμυθη γραμματέα (βλέπε έξυπνο κινητό) – η αυτονόμηση και η εκμετάλλευση των δομών του ΕΣΥ για ίδιον όφελος και εις βάρος των ασθενών, είναι όχι μόνον προβληματική, αλλά μάλλον και επικίνδυνη
7. 7.    Το Ελληνικό κράτος αν πράγματι επιδιώκει πολύ καλή πανεπιστημιακή εκπαίδευση για τους Ελληνόπαιδες, ανταγωνιστική με τις αντίστοιχες των άλλων χωρών και με επιδόσεις αριστείας και καινοτομίας, οφείλει να απαιτήσει πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των μελών του, ίσως με δημιουργία νέου αντικειμενικού μισθολογίου. Πρέπει επίσης να κλείσουν όλα τα ιδιωτικά ιατρεία και γραφεία καθηγητών και αυτοί να περιοριστούν στα ακαδημαϊκά τους καθήκοντα. Έτσι θα εξαφανιστούν και οι διπλοθεσίτες και η κομματική συστράτευση των πανεπιστημιακών

 

Υπάρχουν και άλλα θέματα τα οποία έχουμε επανειλημμένως προβάλλει στο Ημερολόγιο Απλά και Κατανοητά.

 

Αυτό που χρειάζεται άμεσα η Ιατρική Σχολή Αθηνων είναι οι προτάσεις που έχουμε υποβάλλει εδώ και χρόνια και στον νυν πρύτανη κ. Αθανάσιο Μελέτιο Δημόπουλο – βλέπετε π,χ, https://simpleandclear.blogspot.com/2019/04/blog-post_20.html (και άλλες σχετικές στο Ημερολόγιο Απλά και Κατανοητά) και όχι η κατασκευή νέου πανεπιστημιακού νοσοκομείου.

 

Κάθε λογικός πολίτης μπορεί να διακρίνει την υστεροβουλία της προτάσεως περί κατασκευής νέου πανεπιστημιακού νοσοκομείου.

 

Ας ελπίσουμε ότι ο πρωθυπουργός - ακόμα και αν πιεστεί! -  δεν θα επαναλάβει το λάθος που μάλλον «υποχρεώθηκε» να κάνει για το γήπεδο του Παναθηναϊκού (αν και υπάρχει άπλετος χρόνος για να υπαναχωρήσει ή να το ξεχάσει!).

 

Για τα θέματα αυτά τον πρώτο λόγο πρέπει να έχουν οι πολίτες, ισότιμα τουλάχιστον με το ιατρικό κατεστημένο που κάνει ότι θέλει και υπαγορεύει στις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες  ανορθόδοξες, πολυδάπανες και μακράν του στόχου - προσφορά πολύ καλού και ποιοτικού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας και όχι ασθένειας μόνον - λύσεις.

Ερώτημα 4o 2021 … για τις αθρόες προσλήψεις ιατρών, νοσηλευτών και άλλων …

Περιμένει κανείς, μια επιτελική και εκσυγχρονιστική κυβέρνηση που υποσχέθηκε καταλυτικές μεταρρυθμίσεις και εξ ορθολογισμό του κράτους και όλων των τομέων και διεργασιών που ελέγχει και είναι υπό την απόλυτη ευθύνη της και διαχείρισή της, να πληροφορήσει του Έλληνες πολίτες εκ των προτέρων για τα σχέδιά της, να τα παρουσιάζει με την απαραίτητη λεπτομέρεια, να τα διαθέσει για σοβαρή διαβούλευση και να προτείνει το κατάλληλο χρονοδιάγραμμα υλοποιήσεως των. 

Αντ΄ αυτών τι βλέπουμε;

 

Όλα στη τούρλα του Σαββάτου, στο γάμο του Καραγκιόζη.

 

Θα μας πουν ότι είμαστε σκληροί και μίζεροι. Λάθος. Ιδού μια μικρή απόδειξη.

 

Η πανδημία θα περάσει, οι γιατροί και το άλλο προσωπικό που προσλαμβάνεται αθρόως τι θα το κάνουμε; Ίσως υπάρχουν σχέδια και οργανογράμματα, σχέδια αναδιάρθρωσης του ΕΣΥ, αντικειμενικός χωροταξικός σχεδιασμός των μονάδων Υγείας, νέες προσεγγίσεις στην πραγματική κάλυψη αναγκών, σε συνδυασμό με το δύσκολο δημογραφικό και άλλα τερπνά.

 

Αλλά εμείς ως πολίτες δε βλέπουμε, δεν ακούμε ούτε καν υποψιαζόμαστε κάτι σχετικό.

 

Απλά ίσως κάποιος, κάπου, κάποτε (που λέει και το δημοφιλές άσμα) μας πληροφορήσει για τις αποφάσεις, πάντοτε βέβαια για το καλό μας.

 

Θα αντέξουμε άραγε; Και αν ναι, ως πότε;