Προτροπή … με αφορμή άρθρο του υφυπουργού Α. Συρίγου …

Διαβάσαμε το άρθρο «Να σκίσουμε το πέπλο της σιωπής», του κ. ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 14.11.2021 • 21:04). 

Η αντίδρασή μας:

Τα λέτε καλά, αλλά όχι όπως πρέπει. Να ενεργοποιηθούν οι Εσωτερικοί Κανονισμοί των ΑΕΙ και αν δεν επιλαμβάνονται όλων των παθογενειών να αναμορφωθούν. ΑΜΕΣΑ και ΑΥΣΤΗΡΑ. Τα πανεπιστήμια είναι για εκπαίδευση, δεν είναι για πολιτική και βία.

Και εγώ λέω ευθαρσώς ότι Πιστεύω τα θύματα …

Διαβάζουμε από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το άρθρο του κ. Θοδωρή Γεωργακόπουλου:

 … Από όπου κι αν το δει κανείς, το ελληνικό #metoo είναι μια τρομερή έκπληξη. Ποιος το περίμενε ότι η ελληνική κοινωνία θα ήταν τόσο έτοιμη να σηκώσει το χαλί και να φέρει στην επιφάνεια ένα μέρος, έστω, από το ζόφο και το σκοτάδι που κρύβονταν μέσα της από πάντα; Πού βρέθηκε τόση ωριμότητα; Πότε συνέβη αυτή η ενηλικίωση και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Όταν διαβάζω ή ακούω τις καταγγελίες όλων αυτών των θαρραλέων θυμάτων που βγαίνουν και μιλάνε για τις τραυματικές τους εμπειρίες, τις πιστεύω. Αυτά που ισχυρίζονται ότι τους συνέβησαν; Πιστεύω ότι πράγματι τους συνέβησαν. Τα απαίσια πράγματα που υποστηρίζουν ότι τους έκαναν; Πιστεύω ότι τους τα έκαναν. Κατά τη γνώμη μου, λένε την αλήθεια. Το πιστεύω … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΟΨΕΙΣ, 27.02.2021 • 20:57).

Και εγώ τα πιστεύω. Θέλει πολύ μεγάλη δύναμη και Παιδεία, να βγεις και να καταγγείλεις ότι οι άλλοι σου έκαναν παρά τη θέλησή σου. Και είναι εξαιρετικά δύσκολο και ηρωικό όταν ξέρεις πολύ καλά ότι η σημερινή Ελληνική Κοινωνία δε ξέρει τι της γίνεται, Πολύ μεγάλο ποσοστό της Ελληνικής Κοινωνίας δεν έχει κουλτούρα, δεν έχει Παιδεία, πήγε σε απαράδεκτο σχολείο. Βλέπει καθημερινώς να καταπατώνται όλες οι έννοιες, αρχές, αξίες και νόμοι  από τους ταγούς και τους αρμοδίους, βλέπει του πολίτικούς να οργανώνονται σε κόμματα με στρατηγικές μαφίας και όρους μεγιστοποίησης του προσωπικού οφέλους. Βλέπει να χτίζουν  απροσπέλαστο τοίχος προστασίας μέσω Νόμων που ψηφίζουν νύχτα συνήθως στη Βουλή.

 

Και όλοι εμείς οι νομοταγείς, παρακολουθούμε ανήμποροι και μοιραίοι τα τεκταινόμενα και δε βγάζουμε λέξη. Τέτοια είναι η κατάσταση και ο φόβος εκδίκησης που επικρατεί, που δε μιλάμε, βουλώνομε τα αυτιά μας, κλείνουμε τα μάτια και κλείνουμε τη μύτη μας όσο μπορούμε, προκειμένου να μπορούμε να αναπνεύσουμε χωρίς να δηλητηριαστούμε από τη τοξικότητα που εκπέμπει η καθημερινότητα.

 

Θα με ρωτήσετε τι μπορούμε να κάνουμε;

 

Ας βομβαρδίζουμε τη διοίκηση με διαμαρτυρίες, σχόλια, υποδείξεις, προτάσεις, καταγγελίες. Τα σύγχρονα τηλεματικά μέσα μας διευκολύνουν και δεν απαιτούνται δαπάνες και να αφιερώσει κανείς πολύ χρόνο και προσπάθεια. Αν η εξουσία λαμβάνει καθημερινώς χιλιάδες μηνύματα και μάλιστα αξιολογούμε καθημερινώς τις επιδόσεις της, είμαστε βέβαιοι ότι θα τα λάβει υπόψη της. Ίσως και να βοηθηθεί. Ίσως και να αναθεωρήσει, προς το καλλίτερο.

 

Ας το επιχειρήσουμε.

 

Ειδικά για το θέμα των ημερών, της κακοποίησης κάθε είδος ανθρώπων από ανθρώπους προτείνουμε να διαβάσετε την πρότασή μας ξεκινώντας από την πλέον πρόσφατη ανάρτηση

 

Παρασκευή, 26 Φεβρουαρίου 2021

Η πρότασή μας εμπεριέχεται στις εξαγγελίες του κ. Πρωθυπουργού και στο κείμενο των 258 Αρσακειάδων ...

ΥΓ: Τι θα έλεγε η Ψηφιακή Διακυβέρνηση αν ζητούσαμε να επικοινωνούμε με τη διοίκηση μέσω βιντεοκλήσης και συνομιλίας; Όπου και στο τέλος θα μπορούσαμε και να αξιολογήσουμε και τον συνομιλητή μας, αλλά και ο υπάλληλος τον πολίτη;

Η πρότασή μας εμπεριέχεται στις εξαγγελίες του κ. Πρωθυπουργού και στο κείμενο των 258 Αρσακειάδων ...

Χθες, 25 Φεβρουάριου 2021 ο κ πρωθυπουργός μιλώντας στη Βουλή των Ελλήνων εξήγγειλε ότι «Παράλληλα εγκαινιάζεται μια διαδικτυακή πύλη metoo.gov.gr όπου θα συγκεντρώνονται όλες οι πληροφορίες, ενώ θα μπορούν να γίνονται real time καταγγελίες». 

Την ίδια πρόταση περίπου έκαναν και 285 απόφοιτοι των Αρσακείων Σχολείων στην καταγγελία τους περί σεξουαλικών και άλλων μορφών παρενοχλήσεων από εκπαιδευτικούς
«… .Να δημιουργηθεί σύστημα ανώνυμης αναφοράς περιστατικών που προσβάλλουν την προσωπικότητα και τη γενετήσια αξιοπρέπεια ή θίγουν με άλλο τρόπο την παιδαγωγική εμπειρία των μαθητών/τριών, καθώς και να τεθεί σε εφαρμογή κώδικας δεοντολογίας, ο οποίος θα οριοθετεί τις πρακτικές που είναι αποδεκτές και μη στον χώρο του σχολείου και θα περιγράφει τις νομικές ενέργειες που θα λαμβάνουν χώρα μετά από αναφορές περιστατικών συναισθηματικής και σεξουαλικής παρενόχλησης για την καταπολέμησή τους. Αυτές οι ενέργειες ιδανικό θα ήταν να συνδυαστούν με τη μέριμνα για την ευαισθητοποιημένη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των μαθητών.

-Το σχολείο να ερευνήσει και να συμβάλει στην καταγραφή σχετικών περιστατικών, καθώς και να εξασφαλίσει την ανοιχτή πρόσβαση στα αποτελέσματα των σχετικών διαδικασιών, χάριν διαφάνειας, διασφαλίζοντας την προστασία των προσωπικών δεδομένων των εμπλεκομένων μερών. Απαιτούμε ΚΑΘΑΡΣΗ και διαφάνεια στα Αρσάκεια αλλά και σε όλα τα σχολεία…».

Οι προτάσεις του του κ. πρωθυπουργού και των 285 Αρσακειάδων δε διαφέρουν και πολύ από τη δική μας πρόταση που αναφέρεται στην ανάρτησή μας στο Ημερολόγιο Απλά και Κατανοητά και προβάλαμε τη

Τρίτη, 23 Φεβρουαρίου 2021

Μάτια κλειστά, αυτιά βουλωμένα, στόματα κλειστά …

Στην ανάρτηση αυτή επαναλαμβάναμε την αρχική μας πρόταση, μια και κανείς από τους υπουργούς και τον ίδιο τον πρωθυπουργό δε απάντησαν στην έκκλησή μας, κατά την προσφιλή τους μέθοδο.

Δεν μεμψιμοιρούμε γιατί η πρότασή μας δεν αναφέρθηκε καν. Ίσως και να μην την διάβασαν και να κατέληξαν από μόνοι τους στο ίδιο συμπέρασμα. Μας χαροποιεί το γεγονός ότι η προσέγγισή μας αναδεικνύεται ορθή και αν σχεδιαστεί όπως προτείνουμε, είμαστε βέβαιοι ότι η ζωή πάρα πολλών παιδιών και νεών της Ελλάδος, αλλά και ενηλίκων θα είναι καλύτερη και φωτεινότερη.

Μάτια κλειστά, αυτιά βουλωμένα, στόματα κλειστά …

Δεν περνά απαρατήρητο ότι πρέπει να περάσουν τουλάχιστον είκοσι χρόνια, ναι ίσως και περισσότερα., προκειμένου να βρουν κάποια εσωτερική λύτρωση τα θύματα βιασμών, επιβολής βίας ή και συνδυασμού των δυο, προκειμένου τα θύματα να βρουν το θάρρος και τη ψυχική δύναμη να καταγγείλουν τους βιαστές και τους τυράννους τους και να ζητήσουν τιμωρία και ταυτόχρονα προστασία όλων των παιδιών και των νέων, υποψηφίων θυμάτων αυτών ή άλλων εγκληματιών. 

Εμείς ως πολίτες της όζουσας καθημερινής ζωής της σύγχρονης (τρομάρα της) Ελλάδας, προτείναμε ένα μηχανισμό αξιολόγησης, καταγγελίας και προσπάθειας αποκάλυψης εγκληματικών πράξεων την ώρα που διαπράττονται και όχι ύστερα από εικοσαετία ή περισσότερο.

 

Επαναφέρουμε την πρότασή μας γιατί κανείς δεν ασχολήθηκε με αυτή και όλοι οι κυβερνητικοί παράγοντες προς τους οποίους απευθυνθήκαμε, σιωπούν!

 

Κυριακή, 31 Ιανουαρίου 2021

Σχέδιο αντιμετώπισης γενετήσιων εγκλημάτων, κατάχρησης εξουσίας, παράβασης καθήκοντος, εξάσκησης βίας, …

 

Και πάλι όμως δεν είμαστε σίγουροι ότι θα ασχοληθούν οι αρμόδιοι με την πρότασή μας, Αρκούνται σε κλάψες, μεγαλοστομίες, μπαρούφες ολκής και εξασφαλισμένη ατιμωρησία.

 

Ασφαλώς πρέπει να μην παραγράφονται τα αδικήματα του είδους – όπως συμβαίνει σε άλλες πολιτισμένες χώρες -  και ασφαλώς οι ποινές πρέπει να είναι εξοντωτικές. Ίσως να δούμε κάποιες εξελίξεις, αλλά το πρόβλημα της έγκαιρης αποκάλυψης και άρα διαφύλαξης των ενοχοποιητικών στοιχείων δεν θα επιλυθεί, πιστεύουμε.

Πρωτοφανή πράγματα στην ελληνική καθημερινή ζωή …

Τι ντροπή Θεέ μου. 

Αλλά αν καλοσκεφτούμε το πράγμα, η αιτία της λάσπης και του βούρκου που κατακλύζουν πολλές πλέον πτυχές της ζωής στην Ελλάδα, είναι η αποτυχία της Δικαιοσύνης και της Αστυνομίας να προστατεύσουν ως οφείλουν τα θύματα των βιασμών και της βίας και τους πολίτες που τολμούν ή φοβούνται να καταγγείλουν αυτά που υποπίπτουν στην αντίληψή τους. 

Όλα τα άλλα είναι απλά συνέπειες. 

Κατά συνέπεια πρέπει επειγόντως να εξασφαλιστούν τρόποι προστασίας των παιδιών της χώρας.

Αποτροπιασμός, απορία, πρόταση, λογική, …

Η υπόθεση των βιασμών και της άσκησης βίας επί υποδεέστερων ή/και κατωτέρων στην ιεραρχία, συνηγορεί και αυτή με τον τρόπο της υπέρ της προκηρύξεως για την κάλυψη ανώτατων θέσεων σε όλο το πλέγμα της δημόσιας ζωής. 

Κάτω οι διορισμοί, κάτω τα αποφασιζομεν και διατάσσομεν.

Πως σταματά η βία και η ανομία στα πανεπιστήμια …

Τα έχουμε ξαναπεί. Θα επαναλάβουμε μερικές απλές αλλά σημαντικές προϋποθέσεις προς εμπέδωση:

1. Πλήρη και αποκλειστική απασχόληση καθηγητών

2. Πιστή και αυστηρή εφαρμογή του Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας του πανεπιστήμιου

3. Διάρκεια σπουδών αυστηρά 4 (5 ή 6 ανάλογα τη Σχολή) χρόνια. Παράταση μόνον για λόγους υγείας και όχι περισσότερο από 2 ή 3 χρόνια

4. Υποτροφίες ή δάνεια για όλους τους φοιτητές

5. Καμία δραστηριότητα με κομματική χροιά εντός των πανεπιστήμιων. Πολιτικές εκδηλώσεις μόνο σε σχολές λόγω αντικειμένου

6. Διευκόλυνση συνεργασιών με βιομηχανία, προοδευτικοί κανόνες κινητικότητας ακαδημαϊκού προσωπικού, προγράμματα συμμετοχής προσκεκλημένων καθηγητών από την Ελλάδα και το εξωτερικό

7. Σχεδιασμός αριθμού εισερχομένων φοιτητών και αποφοιτούντων πτυχιούχων με βάση τις ανάγκες της χώρας και τα αναπτυξιακά της προγράμματα

8. Εισαγωγή φοιτητών μόνον με επίπεδο ικανοτήτων που καθορίζει το ίδρυμα

9. Πανεπιστήμιο με μόνον καθηγητές (θαυμάσια ελληνική πατέντα) είναι ανάπηρο και ευάλωτο

Πως θα εξαλειφθεί η βία από τα πανεπιστήμια …

Ως προκαταρκτικό και εισαγωγή διαβάστε τα άρθρα του κ. Αρίστου Δοξιάδη «Η φωτογραφία και η βία», του κ.  Άρη Αλεξανδρή «ΔΙΑΤΑΣΕΙΣ», του κ. Νότη Παπαδόπουλου «Εγκλωβισμένοι στον επαρχιωτισμό μας» (εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 7, 8 Νοεμβρίου 2020). 

Πιστεύουμε ότι είναι πολύ απλό να εξαλειφθεί η βία από τα πανεπιστήμια. Ιδού η συλλογιστική μας:

 

Ο φοιτητικός πληθυσμός πρέπει να είναι ομοιογενής. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποτελείται μόνον από νέους που πιστεύουν στην ανωτάτη εκπαίδευση, έχουν τα απαραίτητα εφόδια από τη 12–ετη υποχρεωτική εκπαίδευση, έχουν τις απαραίτητες νοητικές ικανότητες (αποδεικνύονται από αυστηρές εκπαιδευτικές διεργασίες και αξιοκρατικά κριτήρια), έχουν αποδεχτεί τις «θυσίες» στις ποιες πρέπει να υποβληθεί ένας νέος για να τερματίσει επιτυχώς τον πρώτο κύκλο των σπουδών του στον ακαδημαϊκό χώρο, έχει αποδεχτεί ειλικρινώς ότι η διάρκεια σπουδών του δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 4 έτη, εκτός απρόβλεπτων εξελίξεων σε θέματα υγείας.

 

Σήμερα 20% των εισερχομένων ετησίως στα ΑΕΙ φοιτητών έχουν τραγικά χαμηλές επιδόσεις, που δεν θα τους επέτρεπαν ούτε καν να εισαχθούν σε τεχνικές σχολές ευνομούμενων σύγχρονων δυτικών χωρών. Είναι δηλαδή νέοι χωρίς εφόδια (αγράμματοι;).

 

Μεγάλος αριθμός φοιτητών εισάγεται (δεν γνωρίζουμε ακριβή στοιχεία, γιατί οι αρμόδιοι δε φροντίζουν για αυτό, είτε εμείς δεν είμαστε επαρκώς πληροφορημένοι) σε σχολές και τμήματα στα οποία δεν είναι πρώτης επιλογής και άρα το ενδιαφέρον των νέων αυτών είναι περιορισμένο για το αντικείμενο σπουδών.

 

Οι αριθμοί αυτοί είναι πολύ μεγάλοι και προκαλούν δυσλειτουργίες στα προγράμματα σπουδών και ενεργοποιούν αθέμιτες και ίσως και παραβατικές συμπεριφορές.

 

Πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι ποτέ δεν εφαρμόζονται οι προβλέψεις των Εσωτερικών Κανονισμών Λειτουργείας, ενώ η ανοχή έχει αναδειχθεί σε κύρια μέθοδο αντιμετώπισης των προβλημάτων στο χώρο τη ανωτάτης εκπαιδεύσεως.

 

Αν επίσης λάβουμε υπόψη μας ότι το ακαδημαϊκό προσωπικό δεν αξιολογείται ποτέ ούτε και ζητείται από αυτό να τηρεί αυστηρά τους κανόνες δεοντολογίας που επιβάλλεται να τηρούνται αυστηρά σε κάθε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι μεγάλο μέρος του ακαδημαϊκού προσωπικού δεν αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και δεν εμπνέει το σεβασμό που είναι απαραίτητος να εκφράζεται από τους φοιτητές προς τους διδάσκοντες.

 

Όλα αυτά τα στοιχεία που παραθέσαμε αποτελούν παράγοντες που συμβάλλουν σε παραβατικές συμπεριφορές μικρών ομάδων (η ισχύς και πάλι εν τη ενώσει) που επιβάλλουν με τη βία τις απόψεις στους σε όλο το ίδρυμα.

 

Και η λύση σε δύο καθοριστικά βήματα;

• -        Για τους κκ. καθηγητές: Επαναφορά του πανεπιστημιακού επιπέδου σπουδών ώστε μόνον οι ικανοί και αποφασισμένοι να σπουδάζουν. Πλήρη και αποκλειστική απασχόληση διδασκόντων και πολλές δυνατότητες επισκεπτών καθηγητών
• -        Για την πολιτική ηγεσία: Έξω τα κόμματα από τα πανεπιστήμια.

 

Τότε το πρόβλημα θα εξαφανιστεί.

ΥΓ: Προτείνουμε να διαβάσετε και το άρθρο του καθ. ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΥΛΩΝΟΠΟΥΛΟΥ "Οι μαύρες τρύπες της δημοκρατίας" (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΠΟΨΗ, 13.11.2020 • 07:29)