Η Αθήνα αναπτύσσεται εις βάρος των άλλων πόλεων και της χώρας …

Διαβάζουμε …. Από τις ιστοσελίδες ΥΠΟΔΟΜΕΣ :

Τα μεγάλα έργα που θα αλλάξουν το κυκλοφοριακό της Αθήνας μέχρι το 2030
.. Με δεδομένο ότι η πρωτεύουσα θα συνεχίσει να αναπτύσσεται τα επόμενα χρόνια, τα παραπάνω έργα είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμα και αναγκαία. Η δε βαρύτητα στα μέσα σταθερής τροχιάς είναι εμφανής και επιβεβλημένη για την μείωση της χρήσης του ι.χ. και των εκπομπών αέριων ρύπων…. (ypodomes.gr, 28 Μαρτίου 2022).

Ασφαλώς και πρέπει να βελτιωθεί το κυκλοφοριακό στο Λεκανοπέδιο (αυτό μάλλον εννοούσε ο παρέχων την είδηση και όχι των Αθηνών). Αλλά όπως μας έδειξε η παρούσα κατάσταση ούτε το μετρό, ούτε το τραμ, ούτε ο προαστιακός έλυσαν το κυκλοφορικό. Ούτε και η πολυθρύλητη Αττική Οδος και οι βελτιωτικές παρεμβάσεις στους αυτοκινητοδρόμους και τα άλλα οδικά έργα.

Ο λόγος; Το γεγονός ότι η πόλις τέρας του Λεκανοπεδίου και της Αττικής πλέον, μεγαλώνει και δεν περιορίζεται. Σε λίγο όλη η Ελλάδα θα κρέμεται όχι μόνον από τις αποφάσεις αλλά και τα γινάτια της επιτελικής (προς το παρόν ) κυβερνήσεως, αλλά και των επομένων που ασφαλώς θα είναι βασισμένα, όπως πάνε τα πράγματα, στον ίδιο καμβά και στο ίδιο φαγοπότι. Όπως άλλωστε ήταν τα ίδια και επί των προηγουμένων κυβερνήσεων.

Λέγαμε …

 

·                     Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2019

Καιρός να αδειάσει το Λεκανοπέδιο και να αναπτυχθούν πόλεις των 100.000 περίπου κατοίκων …

Αλλά ποιος ακούει. Οι κυβερνητικοί θέλουν επιτυχίες ασχέτως κόστους και επιπτώσεων και η λογική της γιαγιάς μου (βλέπετε «Κάντε τη γιαγιά μου Πρωθυπουργό ..., λέγαμε από το 1990 …»), που λέγαμε κάποτε, πάει περίπατο.

Κανένας δε θέλει να δει τι πρέπει να κάνει και πως πρέπει να πορευτεί η χώρα πέραν της μιας τετραετίας το [πολύ. Μόνος καημός είναι η επανεκλογή και τα οφέλη φανερά και πολύ περισσότερο τα κρυφά, για τα οποία πασχίζουν όλοι οι πολιτικοί του συστήματος, εφόρου ζωής.

Είμαστε άδικοι; Αποδείξτε το κύριοι και κυρίες του συστήματος.

Γιατί μερικοί σταθμοί του μετρό μοιάζουν με τη ψυχή μας …

 Αντί η χώρα να έχει ενθουσιασμό και ελπίδες για το μέλλον, μοιάζει με καταρρακωμένη καρδιά, που έχει απογοητευτεί από όλα και απλώς συνεχίζει να ζει με πολύ μικρές προσδοκίες, ελπίδες και μια αδιόρατη αισιοδοξία. 

Μοιάζουν οι καρδίες μας σαν μερικούς σταθμούς του Μετρό που τους έβαψαν αρχικώς άσπρους ή κάτι προς το γκρίζο και με το καιρό γίνονται περισσότερο γκρίζοι, με τα σημάδια του χρόνου εμφανή και κακόγουστα.

 

Και εμείς τους ανεχόμαστε, προσπερνάμε και ευχόμαστε να είμασταν κάπου αλλού, καλλίτερα και ίσως κάπου που η ζωή είναι καλλίτερη και περισσότερο αισιόδοξη.

 

Από καιρό επισημάναμε το πρόβλημα των κάποτε ασπρισμένων σταθμών, αλλά κανείς δεν ακούει. Λέγαμε την

 

Πέμπτη, 10 Αυγούστου 2017

Φιλοτεχνία στο Μετρό …

 

Κύριοι, εσείς που κρατάτε τις τύχες μας, τη καθημερινότητά μας, τις ελπίδες μας, ακόμα και  τα όνειρά μας στο κλουβί που έχετε επινοήσει, ενώ εσείς κυκλοφορείτε ελεύθεροι και κάνετε ότι θέλετε ερήμην μας, αποφασίστε επί τέλους να βάλετε λίγο χρώμα στη ζωή μας.

 

Δε θα σας κοστίσει τίποτε. Αρκεί κάποιος από εσάς να σταματήσει μια στιγμή από όλα όσα κάνει και σκέπτεται για τον εαυτό του και να αποφασίσει να μας ευεργετήσει.

 

Ίσως έτσι πάρουμε και εμείς λίγο θάρρος και αποφασίσουμε να λέμε πρόσχαρα καλημέρα με όσους διασταυρωνόμαστε και να προσπαθήσουμε να κάνουμε τη ζωή μας λίγο ποιο χαρούμενη. Και να νοιώσουμε έτσι το ασήκωτο βάρος στους ώμους μας, ελαφρύτερο.