Σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι χτίζουν ένα σπίτι για την οικογένειά τους. Έτσι βλέπεις χωριά με αρχή και τέλος, με προδιαγραφές και υποδομές για να καλύψουν τις ανάγκες των πολιτών αλλά και των επόμενων γενεών.
Στην Ελλάδα αντίθετα και επειδή ποτέ δεν υπήρχε χωροταξικός σχεδιασμός, την επέκταση των χωριών και των πόλεων καθόριζαν οι εκλογές και οι πελατειακές σχέσεις. Αυθαίρετες πολιτικές, αυθαίρετες αποφάσεις, αυθαίρετες ενέργειες πολιτών και αυθαίρετα αποτελέσματα - ακόμα και το 2008, με πρωτομάστορα τον κ. υπουργό και χωροταξίας και περιβάλλοντος.
Χαρακτηριστικά των ελληνικών χωριών είναι η «πιλοτή» και οι ταράτσες με αναμονή νέου ή νέων ορόφων. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η πιλοτή έχει ρόλο, άλλα συχνά δημιουργείται για να κλειστεί αργότερα. Η ταράτσα γίνεται για να είναι όλοι έτοιμοι να αξιοποιήσουν τις νέες αποφάσεις των ιθυνόντων (συνήθως νύχτα ή παραμονές εκλογών). Βέβαια όσο περνά ο καιρός τα πράγματα βελτιώνονται αλλά η βασική δομή, η φιλοσοφία και η κουλτούρα της ηγέτιδας τάξης παραμένει η ίδια και απαράλλακτη και απαράδεκτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου