Κάναμε μια επέμβαση στο Λαϊκό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο τις προηγούμενες ημέρες.
Θέλουμε να περιγράψουμε τι είδαμε, από ένα «καλό δωμάτιο για 2 ασθενείς», σε 2 ημέρες νοσηλείας – με την ελπίδα ότι θα ληφθούν υπόψη και θα διορθωθούν :
1. Απαράδεκτες διαδικασίες εισαγωγής ασθενών. Δεκάδα υπάλληλων να ασχολούνται με άλλα θέματα και ουρά 20 και πλέον ατόμων να περιμένουν διεκπεραίωση από μια υπάλληλο. Χρόνος αναμονής σχεδόν μια ώρα. Αναμονή από άτομα ανήμπορα, με την αγωνία της επικείμενης επέμβασης. Ασχολήθηκε κάποια κυρία αρμοδία ύστερα από δική μας αναζήτηση και επίκληση βοηθείας. Ενεφανίσθη δεύτερη υπάλληλος ύστερα από μισή και πλέον ώρα περίπου
2. Ελλιπής και ανεπαρκής σήμανση των σημείων επαφής πολιτών-ασθενών με τις υπηρεσίες
3. Κακή διάταξη των σημείων επαφής των πολιτών και ασθενών με τις υπηρεσίες του νοσοκομείου. Κάποιος με στοιχειώδη λογική θα το είχε λύσει πολύ γρήγορα. Αλλά φαίνεται ότι κανείς δεν ασχολείται
4. Κακότροποι και αδιάφοροι υπάλληλοι, με εύκολες τις δικαιολογίες και μικρή αποτελεσματικότητα και εξυπηρέτηση
5. Κανείς υπάλληλος του νοσοκομείου από ιατρούς έως κλητήρες, δεν φέρει διακριτική ταυτότητα στο στήθος με τα στοιχεία του. Πρόκειται προφανώς για δημοκρατική κατάκτηση απαράδεκτη όμως για σύγχρονη υπηρεσία και μάλιστα παροχής ιατρικών υπηρεσιών. Απαράδεκτη επίσης κατάσταση για πανεπιστημιακό νοσοκομείο
6. Το μπάνιο του δωματίου 212 σε άθλια κατάσταση κιτρινισμένο με εικόνα βρώμας και εγκατάλειψης. Υπάρχουν υπηρεσίες που διαφημίζουν επισμαλτώσεις αλλά αυτά δεν φθάνουν ποτέ στα ώτα των αρμόδιων. Κοινά είδη υγιεινής ακατάλληλα για νοσηλευτικές μονάδες
7. Πλημμελής καθαριότητα από αλλοδαπό προσωπικό, που έμαθε όλα τα κόλπα και αυθαδιάζει
8. Ξεχαρβαλωμένα έπιπλα και εξοπλισμός που δεν βλέπει κανείς από το προσωπικό και κανείς δεν κάνει τον κόπο να αναφέρει στους αρμοδίους. Γενικά δεν υπάρχει συντήρηση και αντικατάσταση φθαρμένων
9. Χωρίς έλεγχο η πρόσβαση στους χώρους του νοσοκομείου (ακόμα και μικρά παιδιά) παρά τους φύλακες και χωρίς χρονικούς περιορισμούς. Επισκέπτες χωρίς σεβασμό και κατανόηση για τους ασθενείς
10. Νοσοκομείο ελεύθερο στους πωλητές και διαφημίζοντες υπηρεσίες και προϊόντα (ασθενοφόρα, πίτσες, βοηθήματα …)
11. Το χαρτί και το μολύβι εξακολουθούν να είναι ο κύριος τρόπος επικοινωνίας και καταγραφής. Απουσία ηλεκτρονικών ιατρικών φακέλων
Θέλουμε να περιγράψουμε τι είδαμε, από ένα «καλό δωμάτιο για 2 ασθενείς», σε 2 ημέρες νοσηλείας – με την ελπίδα ότι θα ληφθούν υπόψη και θα διορθωθούν :
1. Απαράδεκτες διαδικασίες εισαγωγής ασθενών. Δεκάδα υπάλληλων να ασχολούνται με άλλα θέματα και ουρά 20 και πλέον ατόμων να περιμένουν διεκπεραίωση από μια υπάλληλο. Χρόνος αναμονής σχεδόν μια ώρα. Αναμονή από άτομα ανήμπορα, με την αγωνία της επικείμενης επέμβασης. Ασχολήθηκε κάποια κυρία αρμοδία ύστερα από δική μας αναζήτηση και επίκληση βοηθείας. Ενεφανίσθη δεύτερη υπάλληλος ύστερα από μισή και πλέον ώρα περίπου
2. Ελλιπής και ανεπαρκής σήμανση των σημείων επαφής πολιτών-ασθενών με τις υπηρεσίες
3. Κακή διάταξη των σημείων επαφής των πολιτών και ασθενών με τις υπηρεσίες του νοσοκομείου. Κάποιος με στοιχειώδη λογική θα το είχε λύσει πολύ γρήγορα. Αλλά φαίνεται ότι κανείς δεν ασχολείται
4. Κακότροποι και αδιάφοροι υπάλληλοι, με εύκολες τις δικαιολογίες και μικρή αποτελεσματικότητα και εξυπηρέτηση
5. Κανείς υπάλληλος του νοσοκομείου από ιατρούς έως κλητήρες, δεν φέρει διακριτική ταυτότητα στο στήθος με τα στοιχεία του. Πρόκειται προφανώς για δημοκρατική κατάκτηση απαράδεκτη όμως για σύγχρονη υπηρεσία και μάλιστα παροχής ιατρικών υπηρεσιών. Απαράδεκτη επίσης κατάσταση για πανεπιστημιακό νοσοκομείο
6. Το μπάνιο του δωματίου 212 σε άθλια κατάσταση κιτρινισμένο με εικόνα βρώμας και εγκατάλειψης. Υπάρχουν υπηρεσίες που διαφημίζουν επισμαλτώσεις αλλά αυτά δεν φθάνουν ποτέ στα ώτα των αρμόδιων. Κοινά είδη υγιεινής ακατάλληλα για νοσηλευτικές μονάδες
7. Πλημμελής καθαριότητα από αλλοδαπό προσωπικό, που έμαθε όλα τα κόλπα και αυθαδιάζει
8. Ξεχαρβαλωμένα έπιπλα και εξοπλισμός που δεν βλέπει κανείς από το προσωπικό και κανείς δεν κάνει τον κόπο να αναφέρει στους αρμοδίους. Γενικά δεν υπάρχει συντήρηση και αντικατάσταση φθαρμένων
9. Χωρίς έλεγχο η πρόσβαση στους χώρους του νοσοκομείου (ακόμα και μικρά παιδιά) παρά τους φύλακες και χωρίς χρονικούς περιορισμούς. Επισκέπτες χωρίς σεβασμό και κατανόηση για τους ασθενείς
10. Νοσοκομείο ελεύθερο στους πωλητές και διαφημίζοντες υπηρεσίες και προϊόντα (ασθενοφόρα, πίτσες, βοηθήματα …)
11. Το χαρτί και το μολύβι εξακολουθούν να είναι ο κύριος τρόπος επικοινωνίας και καταγραφής. Απουσία ηλεκτρονικών ιατρικών φακέλων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου