Εντυπώσεις από ένα ταξίδι στη Θεσσαλονίκη …

Είχαμε καιρό να πάμε στη Θεσσαλονίκη. Οι περιηγήσεις στη πόλη ήταν περιορισμένες λόγω ειδικών συνθηκών.

Ωστόσο αποκομίσαμε ορισμένες εντυπώσεις από το ταξίδι και την πόλη και τις παραθέτουμε παρακάτω:

Η πόλης δεν λάμπει. Ζει και κινείται αλλά φτωχά, αδιάφορα, παραπονεμένα.

Χριστουγεννιάτικη γιορτή στην Πλατεία Αριστοτέλους. Ελληνικά πράγματα, εμφανώς κακόγουστα. Εντύπωση προκαλούν οι δεκάδες γεννήτριες ρεύματος των μικροπωλητών ποπ κόρν και μαλλιού της γριάς (2 € παρακαλώ εν μέσω κρίσεως). Δεν υπάρχει άλλη ποιο κόσμια και λιγότερο θορυβώδης λύση κ. δήμαρχε;

Ο Λευκός Πύργος αχνά φωτισμένος το βράδυ, προσδίδει πρόσθετη λύπη. Τα πανεπιστήμια και τα τεχνολογικά ιδρύματα της πόλεως, θα μπορούσαν να εφεύρουν ένα σύστημα φωτισμού αντάξιο της ιστορίας του τόπου, δημιουργικό, οικονομικό και σύγχρονο, που να δίνει λαμπρό αποτέλεσμα, χαρά και μήνυμα αισιοδοξίας.

Η παραλία κατειλημμένη από (μάλλον) πακιστανούς παράνομους εμπόρους παραεμπορίου χωρίς καμιά ενόχληση από πολίτες, αρχές και νόμους.

Το κάπνισμα όχι μόνον επιτρέπεται, αλλά φαίνεται να επιβάλλεται σε όλες τις καφετέριες. Νόμοι ξευτιλισμένοι.

Σκουπίδια παντού, λιγότερα στους περιφερικούς δήμους, δείγμα μάλλον του πολέμου που μαίνεται για τα συμφέροντα των αλητών συνδικαλιστών και των πλουσίων συντεχνιών.

Βλέποντας τις πολυκατοικίες να συγκλίνουν ψηλά και να στερούν το ήλιο και το φως από τους δρόμους και παράλληλα την παντελή έλλειψη πρασίνου, αναρωτιέται κανείς που παίζουν τα παιδιά σήμερα (προτείνουμε να διαβάσετε το εξαιρετικό άρθρο του κ. Monbiot στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)  και ευλόγως γίνονται οι δυνάστες του θλιβερού αύριο της Ελλάδας, στερημένα, αγχώδη και χωρίς ουσιαστικά εφόδια (λόγω του άθλιου εκπαιδευτικούς συστήματος).

Βλέποντας την παραλιακή λεωφόρο Νίκης και τις πολλές καφετέριες, τα κλειστά καταστήματα  που έχουν γίνει βρωμερά αφισσοκολητήρια και τα περίπτερα που δεν αφήνουν τους πεζούς να βαδίσουν επί των πεζοδρομίων, μου ήρθε πάλι στο μυαλό η διαμάχη για την επιχωμάτωση της παραλίας. Εμείς βλέπουμε μόνο θετικά την επιχωμάτωση μια και θα μπορούσε να φιλοξενήσει δεκάδες πισίνες για την καλοκαιρινή ευεξία των Θεσσαλονικέων, να γίνει πνεύμονας πρασίνου και υπαιθρίων πολιτιστικών εκδηλώσεων και καινοτόμος παιδότοπος, θα διευκολύνει τη δημιουργία της υποθαλάσσιας αρτηρίας, τεράστιων υπογείων χώρων στάθμευσης και άλλα. Οι Θεσσαλονικείς πρέπει νηφάλια και εποικοδομητικά να συζητήσουν για το μέλλον τη πόλεώς τους και να βρουν σύντομα την ενδεδειγμένη λύση. Η κρίση είναι μοναδική ευκαιρία.

Ο Θερμαϊκός μου φάνηκε καθαρός. Ελπίζω και να είναι πλέον.

Προσπαθήσαμε να βρούμε πληροφορίες που ενδιαφέρουν τους επισκέπτες της πόλεως από τον Παγκόσμιο Ιστό. Απογοήτευση και εσφαλμένες πληροφορίες. Λογικά άχρηστες.

Η ΠΑΘΕ, ημιτελής, σε αποσύνθεση και σκουπίδια. Διόδια παντού, προφανώς ως μέσο απασχόλησης. Τα ηλεκτρονικά διόδια και η χιλιομετρική χρέωση, θυσία στα διαπλεκόμενα του άθλιου πολιτικού προσωπικού.  Δεν είδαμε προσωπικό συντήρησης, καθαριότητας, αστυνόμευσης των κανόνων κυκλοφορίας. Κανείς δεν τηρεί τα όρια ταχύτητος.

Ανεβήκαμε στο Πανόραμα, αλλά φαίνεται να έχει χτιστεί το σύμπαν.

Θέλαμε να επισκεφτούμε το Μέγαρο Μουσικής. Πήγαμε απ’ έξω αλλά είδαμε ΔΥΟ (2) Μέγαρα. Τι συμβαίνει παιδιά; Εξηγήστε μας. Το παραλιακό μέτωπο μετά τα κτήρια, χαώδες και εγκαταλελειμμένο.

Πήγαμε και στη Λίμνη Κερκίνη. Ελληνικά πράγματα. Μόνο οι ταβέρνες είναι ορατές. Στα παρατηρητήρια πουλιών οι φυσιολάτρες πετούν μπουκάλια και άλλα άχρηστα αντικείμενα. Η ελληνική κουλτούρα στο μεγαλείο της.

Η πόλις των Σερρών άχρωμη και άοσμη. Δεν είχαμε χρόνο να τη δούμε καλά και να εντοπίσουμε τα ενδιαφέροντα σημεία της. Μεγάλο νοσοκομείο και πέριξ η γνωστή και αποκρουστική ελληνική εγκατάλειψη.