Η καραμέλα των προσεχών εκλογών …

Αφορμή μας έδωσε το άρθρο «Η Πορτογαλία ετοιμάζεται για επιστροφή στις αγορές και έξοδο από το Μνημόνιο» (Κ. Καρκαγιάννη, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 19 Ιανουαρίου 2014).

Διαβάζουμε « … Εφόσον επαληθευτούν αυτά, η Λισαβόνα θα αναγκαστεί να υπογράψει νέα συμφωνία σε αντάλλαγμα για την παροχή προληπτικής γραμμής πίστωσης από την Ευρωζώνη. Πρόκειται για εξέλιξη που η πορτογαλική κυβέρνηση, ευλόγως, θέλει να αποφύγει αφού το 2015 είναι έτος εκλογών …».

Από καιρό θέλουμε να σχολιάσουμε την καραμέλα των εκλογών που πιπιλούν όλοι οι άλλοι, ενώ οι κυβερνώντες έχουν ως κύριο μέλημά τους την επανεκλογή τους. Πράγμα που αποτελεί και το μόνο και ύψιστο κριτήριο.

Υπάρχουν οι ακόλουθες εξηγήσεις:

• είναι αλήθεια
• είναι βολική και ιδιαίτερα κατανοητή «επιχειρηματολογία»
• πρόκειται για δημοσιογραφικό κατασκεύασμα
• είναι μπαρούφα

Αν είναι αλήθεια, σημαίνει ότι όσοι κατέχουν την εξουσία θέλουν να τη κρατήσουν με νύχια και με δόντια. Οι πολίτες συμπεραίνουν λογικά, ότι οι κυβερνώντες δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τον πακτωλό των χρημάτων που είναι στη διάθεσή τους – νόμιμα ή παράνομα. Δε λέμε (λένε) ότι η «δόξα» και η γλύκα της εξουσίας είναι υποδεέστερα. Ωστόσο οι πολιτικοί συνήθως καθυβρίζονται και λοιδορούνται από πολίτες και κυρίως αντιπάλους, τόσο που μάλλον δεν αξίζει στις περισσότερες των περιπτώσεων, η παραμονή στην εξουσία.

Βλέπουμε όμως ότι η λύσσα τους για εξουσία είναι τέτοια, που κάνουν ότι είναι δυνατόν να επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα υπέρ αυτών.

Λογικά θα περίμενε κανείς, οι πολιτικοί  να καθοδηγούνται από το συμφέρον και την καλή εξέλιξη πολιτών και κοινωνίας. Δυστυχώς όμως αυτά μόνον στη σφαίρα των παραμυθιών υπάρχουν πλέον.

Οι πολιτικοί πρέπει  να μάθουν επί τέλους ότι ανέρχονται στην εξουσία για να υπηρετούν τους πολίτες και να κάνουν τις κοινωνίες να προοδεύουν και να περιορίζουν τις ατυχίες της ζωής όσων είναι άτυχοι ή κάνουν λάθη. Δεν αναθέτουν την εξουσία οι πολίτες στους πολιτικούς για να πλουτίσουν, να καλοπεράσουν, να τους γλύφουν οι κόλακες και να ασχολούνται μόνον με τις κλίκες τους, τους συνεργάτες τους και τους διαπλεκόμενους με αυτούς.

Περιμένω την ώρα που οι πολιτικοί προς το πέρας της θητείας τους θα αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν πιθανώς άλλοι πολιτικοί, στους οποίους οι πολίτες θέλουν να αναθέσουν τη διοίκηση (δικαίως ή αδίκως), να δουν την τυχόν επερχόμενη αποτυχία τους ως κριτική για τα πεπραγμένα τους, να θεωρήσουν το χρόνο εκτός εξουσίας απαραίτητο προκειμένου να αναθεωρήσουν πολιτικές, να επεξεργαστούν προγράμματα, να ξεκουραστούν και να ανασυντάξουν τα επιτελεία τους ώστε - αν το επιθυμούν – να είναι έτοιμοι για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Έτσι απλά και κατανοητά.