Η προδιαγεγραμμένη εξέλιξη και κατάληξη μιας κακοκαιρίας …

 Αν η κακοκαιρία έχει υλικές ζημίες αρχίζουν αμέσως τα θαυμάσια αντανακλαστικά όλων. 

Βέβαια συνήθως προηγούνται οι εκπληκτικοί δημοσιογράφοι που περιμένουν τις κακοκαιρίες πως και πως για να βγάλουν τη μάπα τους στο γυαλί και να εκθέσουν τα θαυμάσια ελληνικά τους στους θεατές – άλλοι τρομολάγνοι και αυτοί - που κρέμονται από τα χείλη τους, επί ώρες.

 

Αμέσως μετά βγαίνουν οι πολιτικοί και διεκτραγωδούν τη κατάσταση και την περιγράφουν όσο ποιο μελανή μπορούν προσδοκώντας τα γνωστά οφέλη.

 

Και κατόπιν αρχίζει η παρέλαση θυμάτων της κακοκαιρίας, με μπροστάρηδες αυτούς που έχουν χτίσει παράνομα μέσα σε ρέματα, στον αιγιαλό, και επιχειρηματίες που έχουν υποστεί ζημιές, οι περισσότερες προδιαγεγραμμένες.

 

Όλοι ζητούν αποζημιώσεις, αποκατάσταση της «εύρυθμης προηγούμενης κατάστασης», ενώ είναι εντελώς άγνωστο αν οι κκ. αυτοί ήταν συνεπείς φορολογούμενοι και αν τηρούσαν τους νόμους που αφορούν τη λειτουργία των επιχειρήσεών τους ή πολίτες υπεράνω πάσης υποψίας, δηλαδή με «πρότερον έντιμον βίον» όπως θα αποφαίνονταν και η πλειονότης των κκ. δικαστών μας.

 

Αλλά αυτά δε τα ρωτούν οι πολιτικοί. Απλά πληρώνουν ότι θέλουν σε όλους αδιακρίτως και έτσι επιβραβεύεται ο κάθε μάγκας που παρανομεί συστηματικά.

 

Ποτέ δε μιλάει κανείς για ασφάλιση των περιουσιακών στοιχείων, για επεμβάσεις που μπορούν να μειώσουν τις καταστροφές της κακοκαιρίας, ακόμα και των θεομηνιών. Όλοι απλά απαιτούν και στο τέλος αποζημιώνονται και «ανταμείβονται».΄

 

Μέχρι την επόμενη έκτακτη κατάσταση. Και ζούμε εμείς καλά και αυτοί καλλίτερα.