Τουαλέτες νοσοκομείων (και όχι μόνον) για απελπισμένους αυτόχειρες ...

Η άθλια ελληνική πραγματικότητα αντανακλάται στις τουαλέτες, ακόμα και των νοσοκομείων.

Είναι στενές που δύσκολα μπαίνεις, άθλιες, συνήθως βρώμικες- τις οποίες ακόμα και οι καθαρίστριες απεχθάνονται και τις αποφεύγουν και αφού ποτέ δεν ελέγχονται είναι πάντοτε ή συνήθως βρώμικες.

Αν δε τύχει και πάθει κανείς κάτι είναι αδύνατον να τον βγάλουν. Εκεί θα αφήσει την τελευταία του πνοή. Δυστυχώς κύριε ή κυρία οι πόρτες ανοίγουν προς τα μέσα! Έτσι θα δικαιωθεί και η ρήση «ή από πέσιμο ή από χέσιμο…».

Φυσικά κανείς αρμόδιος δεν ασχολείται με το θέμα, μια και οι ιθύνοντες συνήθως διαθέτουν ιδιαίτερες τουαλέτες, μάλλον καλύτερες και λειτουργικότερες.

Ίσως επειδή δεν υπάρχει ειδικό μάθημα στις Πολυτεχνικές σχολές της χώρας, οι προδιαγραφές των τουαλετών επαφίενται στη φαντασία των καλών Ελλήνων μαστόρων – μαστόρων συνήθως με το μάτι ή των αλλοδαπών νέο-μαστόρων που δυστυχώς έχουν αναλάβει εργολαβικώς να οδηγήσουν την Ελλάδα του 21ου αιώνα στην παγκόσμια ανάπτυξη και εξέλιξη.

Να ζητήσουμε από τους υπουργούς Υγείας, Τουριστικής Ανάπτυξης, Πολιτισμού να ασχοληθούν με το θέμα, ως θέμα υγιεινής, ασφάλειας, δικαιωμάτων των πολιτών και των ασθενών, κλπ.

Σιγά, μην τους ξυπνήσουμε …