Η παράλογη εξέλιξη ενός θαυμάσιου τόπου …

Αναφερόμαστε στο Μαρμάρι  Ευβοίας.

Θα μπορούσε να είναι ένας εξαιρετικός οικισμός ψαράδων, με χρώμα, άρωμα, αισθητική, άφθονο ψάρι και ονειρικός προορισμός κάθε απηυδισμένου  Αθηναίου και τόπος πραγματικής αναψυχής.

Μαρμάρι (Σεπτέμβριος 2012), με τις 14 ανεμογεννήτριες δημοσίους υπαλλήλους ...

Αντ’ αυτού τι βλέπουμε; Άναρχα αστικοποιημένος χώρος με πολυκατοικίες χωρίς αισθητική, μέτρο, σχέση με το φυσικό περιβάλλον, εγκατάλειψη και επιχειρηματικές δραστηριότητες άσχετες με το χώρο, αλλά υπαγορευόμενες από την απέναντι ακτή της Ραφήνας και την άθλιας Αθήνας.

Εικόνα 1 Μαρμάρι, με τις 14 ανεμογεννήτριες δημοσίους υπαλλήλους ...

Αντιγραφή χωρίς επεξεργασία, αρχές, κριτήρια και εν τέλει χωρίς λογική.

Η λογική που επικράτησε και επικρατεί είναι η μεγιστοποίηση του όγκου και του προσωπικού οφέλους όλων εκείνων που είτε είχαν μπάρμπα στη Κορώνη, είτε λάδωσαν αδρά, είτε επωφελήθηκαν εφήμερων ρυθμίσεως των φαύλων πολιτικών των Αθηνών. Και φυσικά καμιά πρόβλεψη ή πρόνοια για το φυσικό περιβάλλον και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα (βλέπε πλουτοπαραγωγικές πηγές) του τόπου.

Ο τόπος είναι πλησίον ενός θαυμάσιου ψαρότοπου, έχει άφθονη αιολική ενέργεια, προστατεύεται από τους ισχυρούς βορείους ανέμους και ήταν κατάφυτος. Το αιολικό δυναμικό της περιοχής είναι από τα πρώτα που αξιοποιήθηκαν στην Ελλάδα. Ωστόσο αρκετά χρόνια μετά βλέπουμε το θλιβερό θέμα των ακίνητων ανεμογεννητριών, κατά τη γνώμη μας μνημείο άθλιας συμπεριφοράς δημοτικών αρχόντων, κατοίκων και πολιτείας. Όλα σε εγκατάλειψη, χρεωκοπία, αδιαφορία, και προφανώς μάλλον σπατάλη μαύρων ή δημοσίων χρημάτων.

Ωστόσο ακόμα και  τώρα μπορεί, αν βρεθεί κάποιος ισχυρός και με όνειρο ηγέτης, αν μετατρέψει τη θαυμάσια αυτή περιοχή σε εξαιρετικό προορισμό.