«Ξηλώνεται» ο νόμος Διαμαντοπούλου …

Οξεία επίθεση στον νόμο-πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, που ψηφίστηκε το 2011 επί υπουργίας Αννας Διαμαντοπούλου με 255 ψήφους από τη Βουλή, εξαπέλυσε χθες –μιλώντας στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης– ο νέος υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς,

υποστηρίζοντας ότι «κατεδάφισε ό,τι είχε πετύχει το πανεπιστήμιο από το 1982 και μετά». Βέβαια, ο κ. Μπαλτάς αποσιώπησε τις στρεβλώσεις που παρήγαγε το θεσμικό πλαίσιο που ψηφίστηκε το 1982 επί ΠΑΣΟΚ με την αποθέωση της κομματοκρατίας και των φοιτητκών παρατάξεων – στεβλώσεις που θέλησαν να αντιμετωπίσουν ο νόμος Διαμαντοπούλου και ο προηγούμενος, του 2007, επί υπουργίας Μαριέττας Γιαννάκου. Ετσι, ο κ. Μπαλτάς δήλωσε ότι αρχίζει το «ξήλωμα» του σημερινού νόμου-πλαισίου από την κατάργηση των Συμβουλίων, όργανο που θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2011 παρότι είναι ευρέως διαδομένο στα δυτικά συστήματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Από την άλλη, ο κ. Μπαλτάς επανέλαβε ότι άμεση προτεραιότητα για τον ίδιο είναι η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στα σχολεία, για την οποία απαιτείται συνδυασμός δράσεων. Οσο για τις σχέσεις κράτους - Εκκλησίας, ο ίδιος ανέφερε με νόημα ότι «πρέπει να διαχωριστούν, αλλά αυτή η πορεία είναι μακρά και δύσκολη». (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 9 Φεβρουαρίου 2015).

«Έτσι θέλουμε να διοικούμε. Με το μάτι. Και ότι ήθελε προκύψει». Έπρεπε να είναι η ουσιαστική τοποθέτηση του κ. Μπαλτά και όλων των συνοδοιπόρων του στο νέο αυτό φωτεινό μονοπάτι, προς την (δυστυχώς μάλλον) πλέρια οπισθοδρόμηση.

Οι μεταβολές πρέπει να γίνονται μετά από ενδελεχή μελέτη, διαβουλεύσεις, μελέτη των αντίστοιχων συστημάτων άλλων επιτυχημένων μοντέλων, μηχανισμών αξιολόγησης και διαχείρισης και στρατηγική εισαγωγής και βελτιστοποίησης σε βάθος χρόνου. Επίσης συγκρότηση σοβαρών και με επαγγελματικά προσόντα ομάδων μελέτης, υποστήριξης και παρακολούθησης της πορείας των νέων θεσμών.

Οι ιδεοληψίες, οι εξαγγελίες την επομένη της ανάληψης των καθηκόντων, με κομματική αυτοπεποίθηση αλλά χωρίς ουσιαστική προηγούμενη συμμετοχή σε διεργασίες εκσυγχρονισμού και χωρίς ύπαρξη ή δημιουργία μηχανισμών, είναι προάγγελος αποτυχίας και περαιτέρω απορρύθμισης ενός ταλανισμένου, παραπαίοντος και ξεψυχισμένου συστήματος.

Αλήθεια. Και ποιες θα είναι οι συνέπειες για τον λάβρο εκσυγχρονιστή κ. υπουργό, αν οι μεταβολές που εξήγγειλε αποτύχουν; Εδώ θέλουμε ρήτρα επιτυχίας, όπως θα έλεγε και ο θαυμάσιος νέος πρωθυπουργός. Αλλά μάλλον δεν θέλει να ακούσει τίποτε περί αυτού.

Πάσα άλλη άποψη δεκτή προς συζήτηση.