Η Αθήνα είναι προφανώς η μόνη ευρωπαϊκή πόλη που οι κάτοικοι
μισούν τα πάρκα, το πράσινο, τα λουλούδια, το φρέσκο αέρα.
Έτσι τα πάρκα κατάντησαν αποχωρητήρια σκύλων, που σέρνουν
τραγικά άβουλα, αλλά επιθετικά πρόσωπα, που έχουν πειστεί ότι εκπληρώνουν το
καθήκον τους στη κοινωνία παρακολουθώντας τα σκυλιά τους να αποπατούν και να
ουρούν εκεί ακριβώς που παίζουν τα παιδιά του γείτονα, ακόμα και τα δικά τους.
Δει έχω δει ποτέ κανένα να ασχολείται με τη φροντίδα των
πάρκων, του πρασίνου, να φυτεύει κάτι, να διαμαρτύρεται όταν άλλοι καταστρέφουν,
να διαμαρτυρηθεί στο δήμαρχο για την κατάσταση των πάρκων, να προβάλει την
ανάγκη φροντίδας των δημόσιων χώρων, όταν αυτοί αποτελούν τους μοναδικούς χώρους που
μπορούν να παίζουν τα παιδιά.
Και ύστερα διαμαρτυρόμαστε για του βανδαλισμούς και τις
καταστροφές. Απλά όμως, εισπράττουμε πλέον το αντίτιμο της προδοσίας μας και
της ανικανότητάς μας.
Η Αθήνα έχει ένα θαυμάσιο, εν πολλοίς νησιωτικό κλίμα, αλλά
άθλια όψη και μίζερη ζωή.
Ποιος εμποδίζει τους Αθηναίους να γεμίσουν την Αθήνα και
πάλι με χιώτικο γιασεμί, αγιόκλιμα, βουκαμβίλιες και νεραντζιές;
ΥΓ: Βλέπω στη τηλεόραση της DW εικόνες από
χωριά, πόλεις και δραστηριότητες της Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών και με
πιάνει κατάθλιψη για τη κατάντια μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου