Θα ήθελα να παρασυρθώ στη μαγεία των λέξεων και των οραματισμών του μεγάλου Αλέξη μας.
Θα ήθελα να βρίσκομαι στον παραδεισένιο τόπο που περιέγραψε ο μεγάλος ηγέτης μας, σήμερα 6 Νοεμβρίου 2016, υποδεχόμενος το πολυπληθές συγκρότημα της νέας κυβέρνησής του.
Θα ήθελα να είμαι και εγώ ένα λιθαράκι στο ρωμαλέο οικοδόμημα που έχτισε πέτρα πέτρα ο Αλέξης μας σε λιγότερο από 2 έτη και τώρα το σοβαντίζει, το βάφει και το εξοπλίζει για να κατοικηθεί επί τέλους.
Και βέβαια θαυμάζω και εγώ το πως τα κατάφερε όπως λέει, να μας θαυμάζει ο πλανήτης όλος και όλοι οι ισχυροί του κόσμου. Και να έχουμε μεγάλο ειδικό βάρος ως χώρα και ο μετασχηματισμός της Ευρωπαϊκής Ενώσεως αλά ΣΥΡΙΖΑ (εδώ οι ΑΝΕΛ δεν μετράνε καθόλου) να έχει αρχίσει και να γίνεται αισθητός και αποδεκτός με ενθουσιασμό.
Δυστυχώς όμως ζω στην Αθήνα, στην Ελλάδα. Ζω το δράμα ενός λαού που παραδέρνει χωρίς κατάλληλη και με εξαιρετικά περιορισμένες ικανότητες ηγεσία, χωρίς πρόγραμμα και χωρίς προοπτικές επίλυσης και των πλέον στοιχειωδών προβλημάτων.
Δράμα.
Θα ήθελα να βρίσκομαι στον παραδεισένιο τόπο που περιέγραψε ο μεγάλος ηγέτης μας, σήμερα 6 Νοεμβρίου 2016, υποδεχόμενος το πολυπληθές συγκρότημα της νέας κυβέρνησής του.
Θα ήθελα να είμαι και εγώ ένα λιθαράκι στο ρωμαλέο οικοδόμημα που έχτισε πέτρα πέτρα ο Αλέξης μας σε λιγότερο από 2 έτη και τώρα το σοβαντίζει, το βάφει και το εξοπλίζει για να κατοικηθεί επί τέλους.
Και βέβαια θαυμάζω και εγώ το πως τα κατάφερε όπως λέει, να μας θαυμάζει ο πλανήτης όλος και όλοι οι ισχυροί του κόσμου. Και να έχουμε μεγάλο ειδικό βάρος ως χώρα και ο μετασχηματισμός της Ευρωπαϊκής Ενώσεως αλά ΣΥΡΙΖΑ (εδώ οι ΑΝΕΛ δεν μετράνε καθόλου) να έχει αρχίσει και να γίνεται αισθητός και αποδεκτός με ενθουσιασμό.
Δυστυχώς όμως ζω στην Αθήνα, στην Ελλάδα. Ζω το δράμα ενός λαού που παραδέρνει χωρίς κατάλληλη και με εξαιρετικά περιορισμένες ικανότητες ηγεσία, χωρίς πρόγραμμα και χωρίς προοπτικές επίλυσης και των πλέον στοιχειωδών προβλημάτων.
Δράμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου