Βρίσκοντας τις χαμένες πνευματικές μας ιδιότητες, σύμφωνα με τους ειδικούς …

Οι ευκολίες της τεχνολογίας και η ταχύτητα της σύγχρονης ζωής επηρεάζουν τον τρόπο που λειτουργεί το μυαλό μας

(Φωτογραφία: Getty Images/ Ideal Image)

Σε ένα τραπέζι πριν από λίγες μέρες, άκουσα τους γύρω μου να απαριθμούν στόχους για τη νέα χρονιά. Ένας φίλος είπε πως θέλει να μάθει ιταλικά, άλλος να μαγειρεύει έστω ένα ωραίο φαγητό την εβδομάδα, μια τρίτη να οργανώνει ένα τραπέζι τον μήνα στο σπίτι της. Και έπειτα μια φίλη είπε αυτό: «Από τη νέα χρονιά θα αποστηθίζω τουλάχιστον ένα ποίημα την εβδομάδα, θέλω να φροντίσω τη σκέψη μου». Ανάμεσα σε όσα συζητιούνταν, αυτή ήταν μια μη αναμενόμενη δήλωση, η οποία όμως με βοήθησε να σκεφτώ λίγο περισσότερο και μάλλον να καταλάβω την κοινή συνισταμένη όλων των υπολοίπων. Η πρωτότυπη και μάλλον κάπως ερασιτεχνική προσπάθεια της φίλης για να κρατήσει το μυαλό της σε φόρμα ήταν μια κραυγή αγωνίας για την παύση της εξωτερικής και εσωτερικής φλυαρίας που πληγώνει καθημερινά τη διαύγεια του μυαλού μας, κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε αν χάνουμε λίγο λίγο δεξιότητες που είχαμε παλαιότερα. Δεν είναι μόνο ότι πλέον δεν θυμόμαστε απ’ έξω τους αριθμούς τηλεφώνων αγαπημένων προσώπων ούτε ότι δεν μπορούμε να οδηγήσουμε χωρίς GPS, αλλά ότι δεν συγκεντρωνόμαστε σε μία μόνο δουλειά, ότι διαβάζουμε σχεδόν πάντα διαγώνια, ότι σπάνια βυθιζόμαστε χωρίς περισπασμούς σε είκοσι σελίδες ενός βιβλίου ή σε μια ταινία, κι όλο και πιο συχνά ξεχνάμε τι θέλαμε να πούμε. Το μυαλό μας, λένε οι ειδικοί, θυμίζει μαϊμού που πηδά από κλαδί σε κλαδί. Νιώθουμε εξαντλημένοι, αγχωμένοι και τελικά ανεπαρκείς … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 31.12.2024 • 22:30).

Βρήκαμε το άρθρο ενδιαφέρον και συνιστούμε την ανάγνωσή/μελέτη του. Και μάλιστα πιάσαμε τον εαυτό μας να επιβεβαιώνει διάφορα από αυτά που προβάλλουν και επισημαίνουν οι ειδικοί.

Πράγματι χάνουμε πολλές ικανότητες όπως το γράψιμο/χειρόγραφο, η καλλιγραφία, η επιμονή σε σκέψεις, η επεξεργασία ιδεών και ονείρων, οι συναναστροφές, οι πολλές φορές έντονες αντιπαραθέσεις, η πολιτικοποίηση, η ανθρώπινες σχέσεις, το κοίταγμα στα μάτια, η παρατηρήσεις των στάσεων του σώματος, το γλυκό φλερτ, οι παρατηρήσεις των χρωμάτων, οι αντιδράσεις στους ήχους και τους θορύβους της πόλεως και του χώρου στον οποίο βρισκόμαστε, και άλλα πολλά. Προφανώς κανείς δε γνωρίζει, πλην κάποιων θεωριών τις επιπτώσεις στην εξέλιξη του εγκεφάλου μας και στη διαμόρφωση των στάσεων ζωής έναντι της πραγματικότητας. Το αν επίσης γινόμαστε περισσότερο έξυπνοι ή λιγότερο δεκτικοί σε εξωτερικά ερεθίσματα και ικανότητες αξιοποίησης νεότερων τεχνολογιών και αξιοποίησης της καθημερινής κοινωνικής ζωής στην όλη εξέλιξη και Παιδεία του ατόμου είναι τουλάχιστον ακόμα ένα ζητούμενο.

Από την άλλη βρίσκουμε σήμερα σημαντική βοήθεια σε τεχνικά θέματα όπως η αναζήτηση πληροφοριών, η σχεδόν άμεση ενημέρωση, η επιβεβαίωση και ενίσχυση αυτών που έχουμε στη μνήμη μας, η διόρθωση σφαλμάτων, η εκτεταμένη αναζήτηση και επεξεργασία των πληροφοριών που αναζητήσαμε και είμαστε σε θέση να αξιοποιήσουμε, η άμεση σχεδόν επικοινωνία με φορείς, βάσεις πληροφοριών απαραίτητες για τη σύγχρονη ζωή, αλλά και υποβοήθηση αντιμετώπισης περίπλοκων θεμάτων της καθημερινότητας, χωρίς ίσως μετακινήσεις και σπάταλη χρόνου.

Φυσικά τα προαναφερόμενα αφορούν ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που πέρασαν μεγάλα διαστήματα της ζωής τους κάνοντας χρήση διαφόρων τεχνολογιών και τρόπων ζωής (σημαντικότατο το πέρασμα από τη φτώχεια και τις στερήσεις στην αφθονία και την υπερκατανάλωση)και έτσι είναι λογικά σε θέση να αξιοποιούν και σήμερα τις νεότερες τεχνολογίες χωρίς να υπόκεινται σε περιορισμούς και καταστάσεις που προκαλούν δυσάρεστες εξελίξεις όπως περιγράφονται στο άρθρο, όχι βέβαια πάντοτε.

Δεν είμαστε σε θέση να αποφανθούμε για τις επιπτώσεις στους νέους και τους εξελισσόμενους ηλικιακά εγκεφάλους. Περιμένουμε περισσότερες πληροφορίες και ερευνητικά αποτελέσματα και όσο το δυνατόν ταχύτερα …