Το δράμα της εκπαίδευσης οφείλεται αποκλειστικά στο απολύτως συγκεντρωτικό σύστημα της κυβέρνησης. Όλα αποφασίζονται από το υπουργείο Παιδείας (κατ΄ ευφημισμό) και ελέγχονται με κομματικά κριτήρια και κριτήρια επανεκλογής των «πραιτόρων» του εκάστοτε κόμματος. Είναι δε τόσο προκλητικά που απλώς τους γελοιοποιούν. Εμάς ωστόσο μας έχει κυριεύσει τέτοια απογοήτευση που τους αφήνουμε το πεδίο εντελώς ελεύθερο και φυσικά αυτοί αλωνίζουν.
Λαμπρά, Μόνον που το σύστημα ήταν και είναι άθλιο και δεν φαίνεται τίποτε το σοβαρό στον ορίζοντα.
Θα μας έπειθε ο κ. Υπουργός ότι έχει σοβαρές προθέσεις και υπόψη του την εφαρμογή των δοκιμασμένων λύσεων της εσπερίας, αν μας κοινοποιούσε τις απόψεις του και τη στρατηγική του.
Υποθέτουμε ότι το απόλυτο κενό κάνει και πάλι την εμφάνισή του.
Αν πράγματι ο κ. Υπουργός έχει καλές προθέσεις τουλάχιστον ας ανατρέξει στα μηνύματα που του έχουμε στείλει κατά καιρούς και ας διαβάσει το σχέδιο οργάνωσης της εκπαίδευσης που έχουμε διαμορφώσει από το 1978 (όποιος ενδιαφέρεται ας μας γράψει να του το στείλουμε). Μπορεί βέβαια να διαφωνήσει, αλλά πρέπει να μας δώσει πειστικές εξηγήσεις.
Σε ποιο δραμα απ΄ολα αναφερεστε? Στις πανελληνιες, στις παραταξεις στις σχολες, στους αιωνιους φοιτητες αλλα και στους καθηγητες οπου δεν δεχονται αξιολογηση του διδακτικου τους εργου, στο αβεβαιο μελλον? Τι λυσεις υπαρχουν για να καταπολεμηθει ενα συστημα που εχει ριζωσει στις σχολες για πανω απο 20 χρονια?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρομαι στο συγκεντρωτισμό. Αν έχετε ενδιαφέρον διαβάστε και πολλά άλλα σχόλια και παρατηρήσεις σχετικά με το εκπαιδευτικό.
ΑπάντησηΔιαγραφή