Εικόνα παραλυσίας στα δικαστήρια …

Εχουν χυθεί τόνοι μελάνης για να περιγράψουν την ασφυκτική κατάσταση που επικρατεί στη Δικαιοσύνη τα τελευταία είκοσι χρόνια και άλλοι τόσοι για να καταρτιστεί το νομοθετικό πλαίσιο που θα συμβάλει στην επιτάχυνση της απονομής της. Οι αργοί ρυθμοί εκδίκασης των υποθέσεων που σε κάποιες περιπτώσεις φθάνουν στα όρια της αρνησιδικίας, έχουν εκθέσει πολλές φορές τη χώρα μας ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
 
Από το 1997 μέχρι σήμερα η Ελλάδα μέτρα πάνω από 400 καταδίκες για υπερβολικές καθυστερήσεις, ενώ μεταξύ των 47 χωρών του Συμβουλίου της Ευρώπης η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες πέντε θέσεις όσον αφορά τους αργούς ρυθμούς απονομής της Δικαιοσύνης …» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 14 Ιουνίου 2014).

Ελλάδα, η χώρα όπου το πολιτικό σύστημα δεν θέλει να βρει λύσεις ή έστω να δανειστεί τις λύσεις που έχουν υιοθετήσει όλες οι προηγμένες Ευρωπαϊκές χώρες.

Η μόνη λογική απάντηση είναι ότι το σύστημα τρέφει τους στυλοβάτες του πλουσιοπάροχα και κανείς από όλους αυτούς και τους διαπλεκόμενους μαζί τους, δεν ενδιαφέρονται για λύσεις που θα τους κάνουν να αμείβονται στα επίπεδα των ευρωπαίων ομολόγων τους, αλλά και θα τους υποχρεώσει να είναι υπόλογοι και υπεύθυνοι των αποφάσεών τους.

Εδώ θησαυρίζουν και επί πλέον είναι και ανεξέλεγκτοι και χωρίς αξιολόγηση. Γιατί λοιπόν να περιοριστούν οικειοθελώς στα λιγότερα;