Η «Αποκάλυψη» των τριών μύλων …

«… Οι Πάτμιοι αποκαλούν τρυφερά την αρχιτέκτονα Δάφνη Μπέκετ «Μυλομαμά». Κι αυτό γιατί η Ελληνίδα της διασποράς (με μητέρα Αθηναία, πατέρα Αμερικανό, μεγαλωμένη στη Γενεύη) ήταν ο άνθρωπος που συντόνισε τη μεγάλη διεθνή ομάδα τεχνιτών και ειδικών από διαφορετικά πεδία, η οποία έφερε εις πέρας έναν μικρό άθλο: αποκατέστησε τρεις μύλους της Ιεράς Μονής που βρίσκονται σε περίοπτη θέση στη Χώρα και αποτελούν ιστορικά μνημεία, καθώς ο πρώτος κτίστηκε το 1588. Ο σχεδιασμός και η εκτέλεση έγιναν με τέτοιο μεράκι, πάθος και αρτιότητα, που το έργο κέρδισε το 2012 βραβείο από την Europa Nostra, την Ομοσπονδία Πολιτιστικών Οργανώσεων της Ευρώπης.
 
Το πρώτο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου, έγινε μια μεγάλη εορτή στο νησί για να τιμηθούν όλοι οι συντελεστές του κατορθώματος, με προεξάρχοντα τον Ελβετό Σαρλ Πικτέ. Δεινός ιστιοπλόος, γόνος οικογενείας με φιλελληνική παράδοση (η μητέρα του Εϋνάρδου ήταν το γένος Πικτέ), ο τραπεζίτης έβλεπε σε κάθε θερινό του πλου στο Αιγαίο τους μύλους να ρημάζουν. Και πήρε την απόφαση να ηγηθεί της πρωτοβουλίας για τη διάσωσή τους, παρωθώντας ιδιώτες και φορείς από την Ελλάδα να συνδράμουν. Παρά τις τεχνικές δυσκολίες, όλα πήγαν καλά και σήμερα οι μύλοι δουλεύουν σαν ελβετικά ρολόγια, κάνοντας τους ντόπιους υπερήφανους …»  (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΗ    , 22.06.2014).

Τι ωραία. Και εμείς νοιώθουμε ευγνωμοσύνη για όλους τους λάτρεις της Ελλάδος και όλους όσους έχουν γαϊδουρινή υπομονή να εμπλέκονται σε ελληνικά δημόσια έργα και να αποφέρουν εν τέλει θαυμάσια αποτελέσματα, δημιουργώντας παράλληλα φιλίες, αγάπες και κοινά όνειρα.

Θέλουμε όμως να επισημάνουμε τη κακοδαιμονία της Ελλάδος.

Η Ελλάδα δεν θέλει μόνο μεμονωμένα έργα ακόμα και με άριστα αποτελέσματα. Θέλει συνολικές λύσεις και παρεμβάσεις με προσωπικότητα για τις μικρές ή μεγάλες τοπικές κοινωνίες.

Θέλει να βλέπει εξαιρετικούς οικισμούς, με ποιότητα υλικών και δημόσιων χώρων, χωρίς λακκούβες, φθαρμένα πεζοδρόμια, κακοτεχνίες, σπασμένες πλάκες, βρύσες να τρέχουν, συστήματα ποτίσματος ξεχαρβαλωμένα, σχολεία κάτεργα, δημόσια κτήρια ερείπια (μέσα και έξω), βρομόνερα στους δρόμους, ξεχειλισμένους κάδους απορριμμάτων συνεχώς, λιμάνια με μπετόν χωρίς τσιμέντο, ψοφοδεές πράσινο, ακατάλληλα φυτά, θολά και βρώμικα νερά λιμανιών, πεταμένα μπάζα και σκουπίδια σε κάθε γωνιά, λίγδα κάτω από τα δοχεία απορριμμάτων, πεταμένα μπουκάλια νερού και συσκευασίες κάθε είδους στις παρυφές των δρόμων κλπ., κλπ.

Ονειρεύομαι την ώρα που θα γίνει και η Ελλάδα σαν τη βάριο Ευρώπη. Αλλά δυστυχώς οι πολιτικοί μας, οι ταγοί της δημοκρατίας μας και οι δημοτικοί άρχοντες έχουν άλλα σχέδια.