Η Ελλάδα πρέπει να κυβερνάται στο άμεσο μέλλον από κυβερνήσεις που θα έχουν όχι τη δεδηλωμένη, όπως συμβαίνει σήμερα, αλλά κυβερνήσεις που θα αποδεικνύεται από τα εκλογικά αποτελέσματα ότι υποστηρίζονται από το 50%+1 ψήφο των Ελλήνων πολιτών, τουλάχιστον.
Λογικό είναι ότι για να γίνει εφικτό το προτεινόμενο σύστημα, θα πρέπει να ισχύει η απλή αναλογική, με ελάχιστο ποσοστό στην επικράτεια (ας πούμε) το 5% και μονοεδρικές εκλογικές ενότητες.
Το σύστημα αυτό θα εξασφαλίζει επίσης ότι θα έχουμε κυβερνήσεις τετραετίας υποχρεωτικώς, εκτός και αν επικρατήσουν και πάλι οι παράλογοι και οι κομπιναδόροι.
Ίσως χρειαστεί συνταγματική αναθεώρηση για να εφαρμοστεί το συγκεκριμμλενο σύστημα. Δεν το γνωρίζουμε άλλά δεν φαίνεται να είναι και ακατόρθωτο.
Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον αν διατυπώσετε και εσείς τις δικές σας απόψεις.
Λογικό είναι ότι για να γίνει εφικτό το προτεινόμενο σύστημα, θα πρέπει να ισχύει η απλή αναλογική, με ελάχιστο ποσοστό στην επικράτεια (ας πούμε) το 5% και μονοεδρικές εκλογικές ενότητες.
Το σύστημα αυτό θα εξασφαλίζει επίσης ότι θα έχουμε κυβερνήσεις τετραετίας υποχρεωτικώς, εκτός και αν επικρατήσουν και πάλι οι παράλογοι και οι κομπιναδόροι.
Ίσως χρειαστεί συνταγματική αναθεώρηση για να εφαρμοστεί το συγκεκριμμλενο σύστημα. Δεν το γνωρίζουμε άλλά δεν φαίνεται να είναι και ακατόρθωτο.
Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον αν διατυπώσετε και εσείς τις δικές σας απόψεις.
Πολύ καλή, λογική και δίκαιη πρόταση! Πιστεύω ότι και άλλοι "λογικοί" άνθρωποι θα έχουν ήδη κάνει κάποια παρόμοια πρόταση. Δεν είμαι πολιτικός επιστήμων για να μπορώ ν' αναλύσω τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του κάθε εκλογικού συστήματος. Έχω διαβάσει λίγα πράγματα και έχω ακούσει μερικές συζητήσεις πάνω σ' αυτό το θέμα. Στην Ελβετία όπου ζω συζητιέται συχνά για το πιο είναι το βέλτιστο μείγμα "αντιπροσωπευτικής" και "άμεσης" (δημοψηφισματικής) δημοκρατίας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαίως, καθώς ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, καλό θα ήταν να υπάρξει μια ευρεία δημόσια συζήτηση, όπου θα τεθούν επί τάπητος όλα τα υπέρ και τα κατά. Για παράδειγμα, στην Ελβετία (όπως και στις περισσότερες ομοσπονδιακές χώρες) οι αποφάσεις που λαμβάνονται με δημοψήφισμα πρέπει να έχουν την διπλή πλειοψηφία, των ψήφων και των καντονιών. Δηλαδή 50% συν ένα ψήφων όλης της χώρας και να έχει γίνει αποδεκτή από την πλειοψηφία τουλάχιστον των μισών καντονιών. Ο λόγος είναι για να μην επιτρέπουν στα πολυπληθή καντόνια να επιβάλλουν την βούληση τους στα μικρότερα.
Υπάρχουν επίσης και οι γνωστές συζητήσεις για τον μείγμα απλής και ενισχυμένης αναλογικής. Κατά πόσο η απλή αναλογική είναι αιτία πολιτικής αστάθειας, αδυναμίας λήψης σημαντικών αποφάσεων, κ.λ.π. Άλλο ερώτημα είναι ο εκλογικός χάρτης και ο αριθμός των εδρών ανά περιφέρεια. Και στα δύο αυτά ζητήματα η κοινή λογική συγκρούεται με την αντίδραση των υπαρχόντων συμφερόντων. Οι κυβερνώντες που πιστεύουν ότι θα ξανακερδίσουν, πάντα θέλουν την ενισχυμένη για να πάρουν το περίφημο μπόνους. Τα μεγάλα κόμματα προτιμούν τις τεράστιες εκλογικές περιφέρειες (π.χ. Α και Β Αθηνών) όπου ο κόσμος δεν γνωρίζει προσωπικά τους υποψηφίους. Είναι όμως καλλίτερες οι μικρές περιφέρειες ή υποβοηθούν το ρουσφέτι; Μήπως σε διαφορετικές περιστάσεις χρειάζονται διαφορετικά πολιτικά συστήματα; Δύσκολα ερωτήματα με συχνά αντιφατικές απαντήσεις.
Η προσωπική μου πεποίθηση είναι ότι μαζί με το βέλτιστο πολιτικό σύστημα χρειάζονται και βέλτιστοι πολιτικοί με μορφωμένους πολίτες. Πολλές χώρες με ατελή ή πολύπλοκα πολιτικά συστήματα προοδεύουν διότι έχουν καλή παιδεία και ελίτ υψηλού επίπεδου.
Σ' ευχαριστώ που με την ωραία αυτή πρόταση μου προκάλεσες το ερέθισμα για εκφράσω τις σκέψεις μου, που δεν είναι σκέψεις ειδικού αλλά ενός απλού πολίτη.
Στράτης Σολωμός