Τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν διακρίνονται διεθνώς …

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, έλεγαν οι παλαιοί.

Το αποτέλεσμα είναι  απολύτως προφανές από την τροπή που έχουν λάβει τα πράγματά στα ελληνικά πανεπιστήμια.

Τα πανεπιστήμια λειτουργούν ως σύνολα καθηγητών, όλων αυτονόμων, ανεξαρτήτως βαθμίδας, που αυτενεργούν και προωθούν τις δικές τους επιδιώξεις και λογικές. Καλύπτουν βέβαια τις ελάχιστες υποχρεώσεις, αλλά κύριος στόχος φαίνεται να είναι η βελτίωση έως η μεγιστοποίηση οικονομικών απολαβών, η ικανοποίηση πολιτικών επιδιώξεων και η μικρότερη δυνατή αμφισβήτηση της προσφερόμενης από αυτούς εργασία. Συνακόλουθο η απουσία εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης και το χαμηλό επίπεδο σπουδών.

Το χαμηλό επίπεδο σπουδών είναι  καταφανώς η αιτία της μεγάλης ζήτησης πανεπιστημιακού επιπέδου εκπαίδευσης και η συνακόλουθη μεγάλη παραγωγή πτυχιούχων χαμηλών προσόντων ή προσόντων χωρίς ζήτηση στην αγορά εργασίας.

Η εξέλιξη αυτή είναι λογική συνέπεια της μακροχρόνιας ύπαρξης αδυνάμων ηγετικών μηχανισμών και ηγετών εντός των πανεπιστημίων και η αγνόηση κατά το δυνατόν νόμων και διαδικασιών. Χαρακτηριστικότερο στοιχείο όλων είναι  η απουσία ή η μη τήρηση σύγχρονων εσωτερικών κανονισμών λειτουργίας.

Η αδιαμφισβήτητη αξία της Κανονικής Κατανομή ( Gaussian distribution) εξηγεί παρόλα αυτά την ύπαρξης και ακαδημαϊκών δασκάλων αξίας και μονάδων αριστείας και ικανότατων ερευνητών και εξαιρετικών προσόντων φοιτητών και αποφοίτων. Ωστόσο δεν μπορεί να κρύψει τη γενική χαμηλού επιπέδου επιστημονική επίδοση και τη γενική άθλια εικόνα, συνοδευόμενη από βρώμικες εγκαταστάσεις, βανδαλισμούς, απουσία, εγκατάλειψη και πλημμελή λειτουργία.