Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς υπερίσχυσε στα μυαλά των αρμοδίων για τις προβλέψεις του Νόμου.
Θυμάμαι όμως ότι το θέμα της διάθεσης ασθενοφόρου για τη
μεταφορά ασθενών ή τραυματιών (το πλέον σύνηθες) στα νησιά του Αιγαίου (κυρίως) όπου προσπαθούσαμε να
δρομολογήσουμε υπηρεσίες Τηλεϊατρικής τη δεκαετία του 1990, προσέκρουες στην
ανάγκη να προσληφθούν 4 οδηγοί, προκειμένου να καλύπτουν όλο το 24-ωρο και τις
άδειες ή απουσίες ασθένειας των οδηγών, ακόμα και αν υπήρχαν διαθέσιμα τα
αυτοκίνητα.
Φυσικά επειδή ποτέ δεν υπήρχαν τα ειδικά πληρώματα, οι ασθενείς
και οι τραυματίες μεταφέρονταν με ιδιωτικά αυτοκίνητα ή ταξί, χωρίς τα άτομα
που προέβαιναν στη διακομιδή να διαθέτουν οποιαδήποτε ειδική γνώση. Αλλά αυτό
δεν πείραζε κανένα και ιδιαίτερα τους συνδικαλιστές που απλά απαιτούσαν, όπως
και σήμερα, προσλήψεις συνδικαλιστών και ας πεθαίνουν οι άνθρωποι στους δρόμους και
πάνε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι.
Η λύση που είχαμε καταλήξει ήταν να εκπαιδεύονται κάτοικοι
των νησιών, με επαγγελματικά διπλώματα οδήγησης προκειμένου να αντιμετωπίζονται
οι ανάγκες. Προφανώς οι άνθρωποι αυτοί θα εκπαιδεύονταν και σε παροχή πρώτων βοηθειών
και σε άλλες γνώσεις απαραίτητες για την αντιμετώπιση με το καλλίτερο δυνατό τρόπο
των αναγκών διακομιδής.
Η χώρα δεν θέλει να προχωρήσει μπροστά. Το μόνον που έχει
επικρατήσει είναι τα παράλογα αιτήματα των συνδικαλιστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου