Η συνδιοίκηση της κυβέρνησης με τις κομματοσυνδικαλιστικές ηγεσίες
πρέπει να λάβει επί τέλους, τέλος.
Δεν μπορεί οι «εργαζόμενοι» να απεργούν κάθε φορά που δεν
τους αρέσει μια απόφαση της κυβέρνησης και αυτοί θέλουν να επιβάλλουν την άποψή
τους, που καμιά σχέση δεν έχει με συνδικαλιστικά αιτήματα.
Οι απεργίες είχαν λογική όταν οι εργαζόμενοι διεκδικούσαν αξιοπρεπείς
συνθήκες εργασίας, προστασία από αυθαίρετες αποφάσεις και καταστροφικές διαχειρίσεις
διαπλεκόμενων με πολιτικούς και εξουσία, μηχανισμών.
Σήμερα είναι παράλογο να απεργείς για 1 ή 2 ή 3% αύξηση σε
υψηλά εισοδήματα και καλές έως άριστες συνθήκες εργασίας και με ένα πλέγμα
νόμων υπέρ των εργαζομένων που σε πολλές περιπτώσεις ενθαρρύνει και επιβραβεύει
την απάθεια, την αδιαφορία για την εργασία, και την επίκληση μόνον δικαιωμάτων,
χωρίς να αντισταθμίζονται από υποχρεώσεις.
Οι απεργίες πρέπει να καταργηθούν στο δημόσιο τομέα,
εξαιτίας του γεγονότος ότι πλήττονται όλοι οι πολίτες και ιδιαίτερα οι
φτωχότερες τάξεις που δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις και κάνουν σχεδόν
αποκλειστικά χρήση των δημοσίων υπηρεσιών που έχουν σχεδιαστεί για αυτούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου