Για να αξίζει να είσαι μέλος της Ε.Ε., πρέπει ...

Διαβάσαμε με ενδιαφέρον το άρθρο με τον προαναφερθέντα τίτλο, στη εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ, 29 Μαίου 2016 : 20:34).

«… Ο Σάιμον Νίξον, αρθρογράφος ευρωπαϊκών θεμάτων της Wall Street Journal,



ασχολήθηκε εκτεταμένα με την ελληνική υπόθεση το πρώτο εξάμηνο του 2015, όντας ένας από τους πιο σφοδρούς επικριτές της «γενναίας διαπραγμάτευσης» του Γ. Βαρουφάκη. Κατά την ίδια περίοδο φέτος, ο Βρετανός αναλυτής έχει εστιάσει στην κρίση νομιμοποίησης του ευρωπαϊκού εγχειρήματος όπως εκφράζεται στη δική του χώρα, ενόψει του δημοψηφίσματος για την παραμονή ή όχι του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ε.Ε. σε λιγότερο από ένα μήνα …».

Το άρθρο έφερε στο νου μας τα πρώτα χρόνια της ένταξης της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και επειδή υπήρξαμε εκπρόσωπος της χώρας σε πολλές επιτροπές που σχετίζονταν με την ανάπτυξη της Έρευνας και της Τεχνολογίας, θυμηθήκαμε την υπερηφάνεια και τις ευθύνες που νοιώθαμε, συμμετέχοντας ως ισότιμοι με χώρες κολοσσούς όπως η Γερμανία, το ΗΒ, η Γαλλία, η Ιταλία και να μετρά η άποψή μας, οι θέσεις μας και οι προτάσεις μας εξ ίσου με εκείνες των άλλων χωρών.

Και τα καταφέρναμε πολύ καλά. Και οι ελληνικές επιτυχίες ήταν πολλές και σημαντικές.

Διερωτόμαστε τι υπάρχει σήμερα από το κλίμα εκείνων των χρόνων και πόση σημασία δίδεται σήμερα στους εκπροσώπους της Ελλάδος και πόσο σοβαρά λαμβάνονται υπόψη οι απόψεις των εκπροσώπων μας και οι τυχόν προτάσεις μας.

Έχουμε την εντύπωση ότι η σημερινή παρουσία της Ελλάδος είναι ισχνή, παραπαίουσα, ανερμάτιστη, χωρίς κατεύθυνση, αδιάφορη, μάλλον ψόφια.

Μακάρι να κάνουμε λάθος.