 |
| Φωτ. UNSPLASH / Irina Iriser |
Έχει δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως μία ημέρα πριν. Στηρίζεται στον νόμο 4685/1920 (ΦΕΚ Α΄ 92/7.5.2020). Η ειρωνεία της τύχης(;) ήταν ότι μετά μία εβδομάδα περίπου άρχιζαν οι μεγάλες πυρκαγιές στη χώρα μας. Συνολική απώλεια: 1.275.660 στρέμματα. Αττική: 186.290 στρέμματα. Η εξέλιξη αυτή ήταν αναπάντεχη; Με βάση τα νομοθετικά δεδομένα, σε συνδυασμό με τον διατιθέμενο διοικητικό μηχανισμό, θα έπρεπε το «εάν» να θεωρείται βέβαιο και να είναι αβέβαια το «πότε» και το «πόσο» … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ, 05.09.2021 • 22:06).
Σωστά τα λέει αλλά έπρεπε να φωνάζει από το 1998 και όχι τώρα
εκ του ασφαλούς, ως συνταξιούχος με λογικά τεράστια σύνταξη.
Και ήταν άραγε ο μοναδικός δικαστικός λειτουργός που έβλεπε τις
ολέθριες ρυθμίσεις των κυβερνήσεων και δεν μπορούσε να κάνει τίποτε; Μόνιμος ων
και με πολύ σημαντική σταδιοδρομία στο δικαστικό σώμα. Τι είχε να φοβηθεί;
Το πρόβλημα βέβαια είναι τι γίνεται τώρα, ύστερα από τα 30 χρόνια
καταστροφών, απωλειών και δημιουργία μιας κουλτούρας απαξίωσης των δασών, εγκατάλειψης,
μετατροπής τους σε μηχανισμό πλουτισμό υπαλλήλων, πολιτικών και πολιτών μειωμένης
κοινωνικής ευαισθησίας και ακόμα ακόμα και συμφωνίας της Τρόικας, των Θεσμών και
άλλων παραγόντων της ΕΕ που υποτίθεται ότι μας έβγαλαν από την οικονομική κρίση,
αλλά συμφώνησαν στη διατήρηση και νομιμοποίηση των αυθαίρετων.
Σε προηγούμενες αναρτήσεις μας διεκτραγωδήσαμε την άθλια σημερινή
κατάσταση και προτείναμε μερικές σημαντικές κινήσεις που μπορούν να συμβάλλουν
στην ανατροπή της απαράδεκτης σημερινής καταστάσεως. Το ερώτημα είναι αν θα
ακούσει κανείς από το πολίτικό σύστημα τις φωνές και τις απόψεις ενός απλού
πολίτη που τα λέει Απλά και Κατανοητά. Φαίνεται όμως να μη συγκινείται κανένας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου