Η πόλη που δεν έχει μνήμη … Αθήνα τα ‘χεις χαμένα …

Διαβάσαμε το άρθρο της κας Βίβιαν Στεργίου, στην εφημερίδα ΚΑΙΗΜΕΡΙΝΗ της 13ης Νοέμβριου 2024. Λέει …

… Στην Αθήνα δεν μπορεί να δει κανείς κάποιου είδους σήμανση, να μάθει δυο πράγματα περπατώντας για την Ιστορία του τόπου από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Και δεν συζητώ καν για την απουσία τοποσήμων που να σχετίζουν την ελληνική Ιστορία με αυτήν της υπόλοιπης Ευρώπης και να δημιουργούν μία κοινή συνείδηση, την αίσθηση της σύνδεσης της συνέχειας και του διαλόγου με τα υπόλοιπα κράτη της Ένωσης.  

Δεν είναι πως τα άλλα έθνη έχουν ευκολότερη ή λιγότερο αμφιλεγόμενη Ιστορία. Πως τσούζει λιγότερο η δική τους μνήμη. Συγκεκριμένα, σκέφτομαι την πόλη του Βερολίνου όπου μπορείς να μάθεις πολλά περπατώντας και διαβάζοντας τις διάφορες στήλες μνήμης που έχουν τοποθετηθεί. Δεν είναι εύκολη η Ιστορία ούτε εκείνης της πόλης, φυσικά. Δεν είναι χωρίς πολιτική μέσα, χωρίς πόνο, χωρίς στοιχεία που κάνουν τους ανθρώπους να έχουν συναισθήματα. Αλλά έχει παρθεί μία απόφαση μνήμης. Και για ιδιαίτερα ντροπιαστικές μέρες, όπως η Νύχτα Των Κρυστάλλων (9/10 Νοέμβρη), που μνημονεύεται το μαζικό πογκρόμ κατά των Εβραίων, γίνονται ακόμη περισσότερες εκδηλώσεις μνήμης … 

Έχει απόλυτα δίκιο η κα Στεργίου. Είδαμε και εμείς αυτή τη δημιουργική σήμανση σε ξένες πόλεις.
 
Ελπίζουμε ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Χάρης Δούκας και τα επιτελεία του να διαβάζουν εφημερίδες και έπεσαν και στο άρθρο της κας Στεργίου. Και να προβληματίστηκαν έντονα και να σκέπτονται να κάνουν επί τέλους κάτι για τη δύσμοιρη πόλη της οποίας τα ηνία πέτυχαν να αναλάβουν, αλλά μάλλον δεν τους ενδιαφέρουν πια. Έδεαν το γάιδαρό τους για μια 5-ετία και πλέον μπορούν να απολαμβάνουν το θρίαμβό τους χαζεύοντας.
 
Το έργο της τοποθέτησης εντοιχισμένων ειδικών κωδικών που θα παραπέμπουν σε κείμενα για τα τοπόσημα δεν πρέπει να απαιτούν μεγάλες δαπάνες. Τα κείμενα λογικά υπάρχουν ήδη ή και θα μπορούσαν να δημιουργηθούν/προσαρμοστούν από μαθητές των σχολείων της Πόλεως και φοιτητές των πολλών πανεπιστημίων της ή από ιδρύματα και ιστορικούς με αμοιβή ή προσφορά.