Η κατρακύλα της δημόσιας και πολιτικής ζωής στην Ελλάδα …

Τι μπορεί να πει κανείς για τα προϊόντα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας που συνωστίζονται καθημερινώς στα κωλοκάναλα και βγάζουν τα απωθημένα τους.

Με λόγο προκάτ, άχρηστο, κοινότυπο, ακατάλληλο, τυποποιημένο, αγροίκο, αστοιχείωτο, γραμμένο από άλλους, περιφέρουν τις θλιβερές υπάρξεις τους, προσδοκώντας ψήγματα δημοσιότητας και επαίνους θεατών απρόσωπων, απόντων και τεθλιμμένων έως θανάτου.

Απόντες οι ποιητές, οι καλλιτέχνες, οι δημιουργοί, οι νέοι, οι επιτυχημένοι, οι σοβαροί, οι επιστήμονες με περγαμηνές, πλην στρατευμένων, επιλεγμένων και πουλημένων στη δημοσιότητα, προφανώς για να αντισταθμίσουν την ανικανότητα και να αποσιωπήσουν τις μάχες τους εναντίον της αξιολόγηση, της υπευθυνότητας, της δεοντολογίας, του όρκου των.

Και οι πολίτες;

Πρέπει να απαιτήσουμε συμμετοχή στη δημόσια διοίκηση και να επιβάλλουμε κριτήρια αριστείας, αποτελεσματικότητας, λογοδοσίας, ικανότητας, απολογισμού. Και αυτά καθημερινώς και όχι κάθε τετραετία ή όποτε αποφασίσει το σύστημα ερήμην μας και ερήμην της λογικής.

Όπως για παράδειγμα η πρόκληση εκλογών από τον αρχομανή Μεγαλέξαντρο και το συνάφι του, που μετακόμισε από το ΠΑΣΟΚ μαζικά προς εξασφάλιση νέων προνομίων και αποφυγή περιπετειών ακόμα και ποινικού χαρακτήρα.