Ο νέος Μέγας Αλέξανδρος στην τιβί του γλυκερού ΣΤΑΡ …

Είδαμε χθες τον νέο Μεγαλέξανδρο, να απαντά στις θαυμάσιες ερωτήσεις του μεγαλοδημοσιογράφου, μεγαλοεκδότη, μεγαλομανούς και μεγαλοπλούσιου κ. Νίκου. Έτσι στον ενικό, για να ξέρουν και οι εμφανιζόμενοι πόσο μετράνε και πόσο τους υπολείπονται.
 

Και είπε λίγα και αποκαλυπτικά. Άλλα βέβαια, άλλα λέει στους δημοσιογράφους του εξωτερικού. Εκεί πρέπει να μην αερολογεί.

 Διαπιστώσαμε ότι η έπαρση του μικρομέγαλου ανδρός είναι εντυπωσιακή.

 Παρουσιάζει παιδική αφέλεια, το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ», με τυποποιημένη γλώσσα φτωχή και γνήσια παλαιοκομματική και ανήξερη και εμφανίζεται ως ο καλός καγαθός τιμονιέρης που θα πάρει την Ελλάδα από το χέρι και θα την οδηγήσει στη μεγάλη λεωφόρο της παγκόσμιας ανάπτυξής και του παγκόσμιου κύρους. Χάρις στους μεγαλοαστούς κουμμουνιστές και τους μεγαλοπασόκους μετανιωμένους και πλούσιους που τίπτονται για τα δεινά που επισυσσωρευσαν στη χώρα, αλλά τώρα ανεώχθησαν οι οφθαλμοί των και είδαν το φως το αληθινό και το ανέσπερο.

Μίλησε μόνον για το χρέος και το χρέος όλων των Ευρωπίων να συνταχθούν με τις απόψεις τους και να του επιτρέψουν να κάνει ότι θέλει.

Και μιλάει εξ ονόματος του Ελληνικού λαού, χωρίς ποτέ κανείς να του έχει δώσει το δικαίωμα και τη σχετική εξουσιοδότηση. Εγώ τουλάχιστον δεν του επιτρέπω να μιλά εξ ονόματος μου.

Το μέγα πρόβλημα είναι ο Ελληνικός λαός και όχι οι μάγκες που τον περιτριγυρίζουν και η επαπειλούμενη χρεωκοπία και η πραγματική εξαθλίωση που τον περιμένει.

Ο νέος Μεγαλέξαντρος δεν γνωρίζει τίποτε από αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και γι’ αυτό δεν αναφέρεται ποτέ σε αυτές. Στις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα και ο λαός της.

Δεν μιλά ποτέ ακόμα για επιτελεία στρατηγικού σχεδιασμού, για σύγχρονη διαχείριση, για ικανότητες και τεχνικές διαπραγματεύσεων, για γνώσεις, για γνώσεις επί των ευρωπαϊκών δομών και ισορροπιών, για την Ευρωπαϊκή ιστορία και τους σχεδιασμούς, αν και η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως εδώ και περισσότερα από 40 χρόνια.

Η γεύση που αποκομίσαμε είναι στυφή, ξινή και πικρή. Τίποτε το νέο, το ελπιδοφόρο, το σύγχρονο, το εποικοδομητικό.

Φόβος και απογοήτευση. Αισθήματα που δημιούργησε ένας νέος πολιτικός με μεγαλεξανδρινές επάρσεις και απόψεις καφενείου της δεκαετίας του ’60.

Κάνουμε λάθος; Παρακαλούμε τον πολύ κ. Αλέξη Τσίπρα να μας το υποδείξει και να ανατρέψει την άποψή μας.